ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ
Στον απόηχο της τελικής απόφασης του Eurogroup της Δευτέρας, η οποία δίνει εντολή για αποδόμηση της Λαικής Τράπεζας και κούρεμα στην Τράπεζα Κύπρου, το δίλημμα που ακούγεται παντού είναι ένα: Ευρώ ή Λίρα;
Θέτουν μάλιστα ως πρόταγμα το παράδειγμα της Ισλανδίας, η οποία σε μια ανάλογη χρηματοπιστωτική κρίση το 2008, αποφάσισε να χρεοκοπήσει τις τράπεζες της ως λύση για την έλλειψη ρευστότητας των για εξυπηρέτηση καταθετών και εθνικών δανειστών. Η αλήθεια με την Ισλανδία όμως, είναι ότι η Κύπρος θα επιχειρήσει -για πρώτη φορά είναι αλήθεια- κάτι ανάλογο, σε πλαίσια θεσμικά, καθόλα πιο δίκαια και διαφανή και με την όσο τη δυνατόν μεγαλύτερη διάσωση των θέσεων εργασίας στις τράπεζες.
To επιχείρημα υπέρ της λίρας είναι απλό: υποτίμηση νομίσματος, μείωση του εθνικού χρέους και δυνατότητα περαιτέρω δανεισμού για συνέχιση της δράσης του παρόντος μοντέλου παραγωγής της χώρας μας.
Η αλήθεια είναι πως το επιχείρημα είναι τόσο σαθρό όσο το ξύλο που το τρώει το σαράκι, ακόμη κι αν παραβλέψουμε το γεγονός πως δεν είμαστε βέβαιοι για το από που θα δανειστούμε τα χρήματα αυτά. Είναι ένα επιχείρημα, η έλλειψη του εργαλείου της υποτίμησης της εθνικής οικονομίας όντας σε μια νομισματική ένωση, το οποίο μοναδικό αποτέλεσμα θα έχει μεγαλύτερα ελλείμματα, χρέη και διαιώνιση κάθε ευφάνταστης ή μη φούσκας. Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται οι υποστηρικτές της λίρας με κάθε κόστος είναι πως το σύστημα τραπεζικής θα είναι το ίδιο, αυτό της κλασματικής αποθεματικής. Ίδιος λοιπόν κι ο κίνδυνος για επανάληψης των λαθών του παρελθόντος.}
Το πραγματικό στοίχημα που πρέπει να αντικαταστήσει το ερώτημα ευρώ ή λίρα είναι αν είμαστε πρόθυμοι να αλλάξουμε το παραγωγικό μοντέλο της χώρας μας. Αν είμαστε έτοιμοι να χρησιμοποιήσουμε τους χιλιάδες πτυχιούχους για ανάπτυξη κι επανεκκίνηση της οικονομίας μας, όπως δεν τολμήσαμε ποτέ. Να ασχοληθούν οι ξενοδόχοι μας με τις υποδομές και τις υπηρεσίες που προσφέρουν, κι όχι με γρήγορο κέρδος -και γρηγορότερες φούσκες βέβαια- από την αγορά ακινήτων. Να δοθεί κίνητρο στους νέους πτυχιούχους για δημιουργία επιχειρήσεων και καινοτόμων υπηρεσιών, κι όχι ρουσφέτι και βόλεμα και μια ζωή στη ζούλα ενός αντι-παραγωγικού υπαλλήλου, στο δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα.
Η απόφαση του Eurogroup, ήταν αναντίλεκτα άδικη. Άδικη γιατί στοχοποιούσε ένα νησί που απέδειξε πως μπορούσε να έχει βιώσιμο χρέος και να είναι φερέγγυα στους δανειστές της. Είναι όμως η μόνη χειροπιαστή που δίνει περισσότερο από κάθε άλλη το δικαίωμα στο μέλλον. Δικαίωμα που θα κερδηθεί από την πολιτική ηγεσία μόνο με διαδικασίες διαφάνειας, τιμωρία των ενόχων και εμφύσησης ελπίδας για το αύριο. Γιατί το σήμερα, με ευρώ ή λίρα, θέλει δουλειά πολλή.
*Πρόεδρος Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Κυπρίων Αθήνας (Ε.Φ.Ε.Κ.) Αθήνας
Φοιτητής Ιατρικής
