ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ*
Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ’ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο|
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος
Τάσος Λειβαδίτης
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες να γράψεις ένα κεφαλαίο ακόμα. Ανθρωπότητα! Εγώ, εσύ, εμείς δεν καταφέραμε να γράψουμε ένα κεφαλαίο ακόμα. Και πώς να το γράψουμε όταν καθημερινά αφηνόμαστε να πειθόμαστε ότι αυτό που ζούμε είναι, κανόνας, νόμος, μονόδρομος, νομοτέλεια; Και πώς να γράψουμε όταν στη συνείδηση μας, όταν γίνεται διαπάλη μέσα μας, πάντα κερδίζει ο συμβιβασμένος μας εαυτός. Κερδίζει το δε βαριέσαι, το κρύψε να περάσουμε. Κερδίζει ο Τσουρούλης και η φάρα του.
Αφηνόμαστε, να πειθόμαστε ότι φταίμε εμείς οι ταπεινοί της γης, εμείς οι άνθρωποι της εργασίας, εμείς που το μόνο που διαχειριζόμαστε είναι την εργασία που άλλοι μας δίνουν για να κερδίζουν. Αφηνόμαστε να θεωρούμε ότι φταίμε εμείς, που «δεν νοιάζεται κανείς, που είμαστε τ’ άγραφο το χιόνι που μας ξέρουν πέντε συγγενείς, η μάνα μας και οι γειτόνοι».
Αυτοί που μας οδήγησαν στην καταστροφή, αυτοί που πλούτισαν με τον ιδρώτα μας, αυτοί που διαχειρίστηκαν τις Τράπεζες και απότυχαν, αυτοί που καθημερινά σου ζητούν θυσίες, γι’ αυτούς δεν είναι όμορφη η γη μόνο τα βράδια.
Αυτοί έχουν την αξία να πράξουν ότι θένε. Και δεν τους φτάνει αυτό, τους αφήνουμε να μας κάνουν και ότι θένε. Διατάζουν και κάποιοι εκτελούν. Διατάζει η ΟΕΒ, ο Κ.Ε.Β.Ε, και το μεγάλο κεφάλαιο της Ε.Ε, «Κύριοι αν θέλετε να επενδύσω, θέλω ευνοϊκό περιβάλλον επενδύσεων». Ευνοϊκό περιβάλλον επενδύσεων σκέφτηκες ποτέ τι σημαίνει; Σημαίνει όσο το δυνατό ευνοϊκότερες προϋποθέσεις κερδοφορίας για αυτούς. Όχι τις ίδιες προϋποθέσεις με πριν. Αυτές δεν τους αρκούν. Και πως θα γίνει αυτό; Με τις δικές σου θυσίες.
Το όλο φιάσκο και εμπαιγμός, αποκαλύπτεται όταν οι κύριοι εργοδότες ζητούν από το κράτος να πετσοκόψει το 13Ο μισθό, την ΑΤΑ, να μειώσει κλίμακες εισδοχής και άλλα δικαιώματα από τους δημόσιους υπαλλήλους. Κάτσε τε ρε φαγάνες, εσείς τους πληρώνεται; Εσείς είστε οι εργοδότες τους; Σε εσάς ανήκουν τα μέσα παραγωγής που διαχειρίζονται; Τι είπατε, ναι; Επειδή πληρώνετε φόρους; Να μας τρελάνετε θέλετε; Για κάτι ανείσπρακτους φόρους της δικής σας φάρας άκουσα προχθές.
Για χαλαρώστε λίγο. Για αφήστε την κοροϊδία. Για να σοβαρευτείτε επιτέλους, μέρα μεσημέρι και μας κοροϊδεύετε. Ας είμαστε ειλικρινής! Ζητάτε να πετσοκόψετε τα δικαιώματα των εργαζομένων στο δημόσιο για να «εκτελέσετε» τα δικαιώματα των δικών σας εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Να χαμηλώσετε το κόστος παραγωγής να κερδίζεται περισσότερο.
Και συ φτωχή ανθρωπότητα, σφάζεσαι ο ένας με τον άλλο και παρασύρεσαι και τα φορτώνεις στον άλλο εργαζόμενο, που και αυτός αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα. Σου φταίει ο δημόσιος υπάλληλος, ο φίλος σου ο Αντρέας, ο Γιώργος, η Μαρία που ναι, δουλεύει με καλύτερους όρους εργασίας που και εσύ θέλεις, και αντί να παλεύεις να δημιουργήσεις αυτούς τους καλύτερους όρους εργασίας με την δική σου αντίσταση και τη διεκδίκηση, στο δικό σου χώρο δουλειάς – ιδιωτικό τομέα, προσπαθείς να τον κατεβάσεις στο δικό σου επίπεδο. Και γιατί ρε φίλε; Κρίση σου λένε οι εργοδότες ε; Κρίση; Νομίζεις ότι όλοι χάνουν στην κρίση; Κάνεις τεράστιο λάθος! Δεν χάνουν όλοι; Αντίθετα κάποιοι κερδίζουν πολύ περισσότερα. Γίνεται όλο και περισσότερη υπερσυσσώρευση πλούτου. Ψάξε να δεις πόσες εταιρείες κερδίζουν στην κρίση.
Και συ φτωχή ανθρωπότητα, ανέχεσαι να δουλεύει άνθρωπος Κυριακή, να δουλεύει «από το χάραμα μέχρι το βούτημα του ήλιου» κάθε μέρα. Ανέχεσαι το παιδί σου να πληρώνει για να πάει στο σχολείο να μορφωθεί, ανέχεσαι να πληρώνεις για να πάς στο γιατρό, ανέχεσαι να παίρνεις 500 ευρώ, ανέχεσαι, ανέχεσαι, ανέχεσαι. Φτωχή ανθρωπότητα…
Και συ φτωχή ανθρωπότητα, νέε και νέα, ανέχεσαι σε προσλαμβάνουν για πρακτική άσκηση, να τους παράγεις, χωρίς να παίρνεις σεντ! Ανέχεσαι να πληρώνεις 40 000 δίδακτρα για να πάρεις πτυχίο, ανέχεσαι να βγεις στη δουλειά αύριο με μισθό που δεν θα σου επιτρέψει ποτέ να κτίσεις το δικό σου σπίτι, ανέχεσαι να πληρώνεις το βιβλίο… ανέχεσαι, ανέχεσαι, ανέχεσαι. Φτωχή ανθρωπότητα…
Δως μου το χέρι σου λοιπόν. Ξύπνα από το λήθαργο που σου επιβάλουν. Δως μου το χέρι σου και βγες στο δρόμο, δίπλα και μαζί μου. Σπάσε τη σιωπή και μίλα για όσα όμορφα σκέφτεσαι τα βράδια. Μην τους δώσεις το δικαίωμα να σε εξαθλιώνουν. Η μαζική, λαϊκή, οργανωμένη κατακραυγή και αντίσταση είναι που θα τους τρομάξει. Ο δρόμος που είχε τη δική του ιστορία θα διαλύσει το δικό τους κανόνα που σου επιβάλουν. Κλείσε τα αυτιά σου, σπάσε τη σιωπή και αντιστάσου! Αποφασίστηκα, κρατώντας το μπράτσο του δίπλα εργαζομένου, του φοιτητή, του μαθητή, του άνεργου και απάντησε τους, δεν θα περάσουν! Δως μου το χέρι σου και Αρνήσου να μας κάνουν ότι θένε. Στις 14 του Δεκέμβρη δεν υπάρχει δικαιολογία για απουσία, πλούσια ανθρωπότητα…
*Επικεφαλής Προοδευτικής Κ.Φ Μέλος Εκτελεστικού Συμβουλίου ΕΔΟΝ
