«Η ανταγωνιστική θεωρία του συνδικαλισμού, ιδιαίτερα στην εποχή που διάγουμε, έχει παρέλθει, όπως επίσης έχει παρέλθει, τουλάχιστον για εμάς, και η λογική από την άλλη πλευρά, την πολιτεία (κυβέρνηση και βουλή), του νομοθετώ και αποφασίζω αδιαπραγμάτευτα και ετσιθελικά χωρίς περιθώριο αλλαγών (setinstone)».
Αυτό ανέφερε ο πρόεδρος της ΠΟΕΔ Φίλιος Φυλακτού στον χαιρετισμό του στο ΚΖ΄ Συνέδριο Διευθυντών/τριών Σχολείων Δημοτικής Εκπαίδευσης: «Η ετερότητα στο σχολείο του σήμερα: Ο κρίσιμος ρόλος του Διευθυντή» που πραγματοποιήθηκε χθες στη αίθουσα εκδηλώσεων της ΠΟΕΔ.
Συνεχίζοντας επισήμανε τα εξής:
«Η ΠΟΕΔ ανταποκρινόμενη πάντοτε με τον πιο θετικό τρόπο, όλα αυτά τα χρόνια, στις προσπάθειες εκσυγχρονισμού και βελτίωσης επιζητά και απαιτεί ενεργό, ουσιαστική και παραγωγική συμμετοχή σε όλες τις διαδικασίες, μέσα από ειλικρινή διάλογο. Η ανταγωνιστική θεωρία του συνδικαλισμού, ιδιαίτερα στην εποχή που διάγουμε, έχει παρέλθει, όπως επίσης έχει παρέλθει, τουλάχιστον για εμάς, και η λογική από την άλλη πλευρά, την πολιτεία (κυβέρνηση και βουλή), του νομοθετώ και αποφασίζω αδιαπραγμάτευτα και ετσιθελικά χωρίς περιθώριο αλλαγών (setinstone).
Γι’ αυτό, όλες οι πλευρές οφείλουμε ώριμα να συνεργαστούμε και να λειτουργούμε στα πλαίσια βασικών αρχών που θα συμφωνούμε και ευλαβικά θα τηρούμε με αντικειμενικό σκοπό το καλό του δημόσιου σχολείου με την ευρύτερη έννοια και κατά μια πιο εξειδικευμένη έννοια το καλό του κάθε παιδιού ξεχωριστά ώστε να επιτευχθεί ο γενικός σκοπός του Εκπαιδευτικού μας Συστήματος που συνοψίζεται στην ολόπλευρη ανάπτυξη του παιδιού.
Κύριε Υπουργέ, σε λίγο θα προσέλθετε στο βήμα για να κηρύξετε την έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου και απέναντί σας θα έχετε περισσότερους από τρακόσιους διευθυντές και διευθύντριες που καθημερινά καταθέτουν ψυχή και υπερβάλλουν εαυτόν μέσα στο σχολείο. Προσπαθώντας να βρω έναν ορισμό για τον διευθυντή και κυρίως για τον ρόλο του μέσα στη σχολική μονάδα ανέτρεξα σε διάφορα βιβλία εκπαιδευτικής ηγεσίας, διοίκησης κ.λπ. Οι ορισμοί που έβρισκα ομολογώ ότι δεν απέδιδαν επακριβώς αυτό που αισθανόμουν ότι αναζητούσα και αυτό που θα αντιπροσώπευε τον πραγματικό ρόλο που επιτελούν οι τρακόσιοι τόσοι διευθυντές και διευθύντριες που βρίσκονται σήμερα σε αυτή την αίθουσα. Έτσι, αποφάσισα να ανοίξω καλύτερα ένα λεξικό. Σε κάποια στιγμή βρήκα τη λέξη ΥΠΕΡΩΝΥΜΟ, την οποία πέρα από την ερμηνεία επεξηγούσετη λέξη και με ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: «Η λέξη/έννοια έντομο είναι υπερώνυμο της λέξης/έννοιας μέλισσα». Αυτό ήταν! «Η λέξη/έννοια διευθυντής είναι υπερώνυμο, λοιπόν, των λέξεων/εννοιών εκπαιδευτικός για τα παιδιά, εκπαιδευτικός για τους δασκάλους, διοικητικός, αντικαταστάτης, συνοδός, διαμεσολαβητής, παιδονόμος, εμψυχωτής, κάποτε και τεχνικός, αξιολογητής, νοσοκόμος, αστυνομικός και πολλά άλλα. Πέρσι, αποδεχόμενος την υπερώνυμη αυτή έννοια του διευθυντή αποφασίσατε να στηρίξετε, έστω και κατά κάτι, αυτό τον πολυδιάστατο και πολυσύνθετο ρόλο του διευθυντή μέσα στο σχολείο. Γεγονός που αναγνωρίζεται από όλους ως το πρώτο βήμα στην επιβαλλόμενη αυτή προσπάθεια. Είμαι βέβαιος ότι από το βήμα του συνεδρίου, σήμερα, θα τους διαβεβαιώσετε ότι η προσπάθεια και θα συνεχιστεί και θα ενισχυθεί και θα θεσμοθετηθεί.
Προσπάθεια αλλαγών και μεταρρυθμίσεων
….Εδώ και σχεδόν μια δεκαετία το Εκπαιδευτικό μας Σύστημα βρίσκεται σε μια προσπάθεια αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Για την ΠΟΕΔ το μεγάλο ζητούμενο σε αυτή την προσπάθεια δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι άλλο από τον εκσυγχρονισμό και τη βελτίωση του Εκπαιδευτικού Συστήματος προς όφελος του δημόσιου σχολείου, των εκπαιδευτικών και, πρωτίστως, των παιδιών του τόπου. Οι οποιεσδήποτε αλλαγές επιχειρούνται επιβάλλεται αφενός μεν να συζητούνται ουσιαστικά, διεξοδικά μέσα σε δομημένο, παραγωγικό και θεσμικό διάλογο, αφετέρου δε να αντιμετωπίζονται ολιστικά και όχι αποσπασματικά. Δεν μπορεί να αξιολογούνται αποσπασματικά, από μόνα τους, τα ζητήματα που σχετίζονται με την Εκπαίδευση. Η αξιολόγησή τους και οι αποφάσεις που λαμβάνονται δεν μπορούν παρά να είναι απότοκο μιας ολιστικής προσέγγισης που υιοθετεί τη βασική και αδιαμφισβήτητη, κατ’ εμάς, αρχή ότι ότιδήποτε εφαρμόζεται στα σχολεία, οι εκπαιδευτικές πολιτικές που ακολουθούνται και γενικά οι πολιτικές που αποφασίζονται πρέπει να υπολογίζουν, να προσμετρούν το όφελος που αποκομίζουν τα παιδιά. Τα παιδιά, που αποτελούν το επίκεντρο του Εκπαιδευτικού Συστήματος και όλες οι προσπάθειες τεκμηριωμένα και αποδεδειγμένα οικοδομούνται για το καλό του κάθε παιδιού ξεχωριστά, στη βάση της δικής του ετερότητας, διαφορετικότητας αλλά και μοναδικότητας».
