ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ*
Οι εκλογές στην ΟΕΛΜΕΚ πραγματοποιούνται σε μια δύσκολη περίοδο με τη δαμόκλειο σπάθη της Παγκόσμιας Τράπεζας να επικρέμεται πάνω από τον εκπαιδευτικό κλάδο. Δυστυχώς το δίδυμο Κυβέρνηση – Παγκόσμια Τράπεζα οδηγούν σε διάλυση το δημόσιο σχολείο. Ενώ ο λαός μας υποφέρει από την πρωτόγνωρη οικονομική κρίση, την ώρα που πολλά σχολεία οργανώνουν συσσίτια και μεγάλος αριθμός παιδιών αναμένουν το κουπόνι στο σχολείο για να χορτάσουν και να μπορέσουν να παρακολουθήσουν το μάθημα της ημέρας, η Κυβέρνηση κάλεσε την Παγκόσμια Τράπεζα έναντι εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, προκειμένου να χρησιμοποιήσει τις ακραίες νεοφιλελεύθερες θέσεις της και να πάρει τις αντίστοιχες δικές της – καταστροφικές για την παιδεία – πολιτικές αποφάσεις.
Γνωρίζοντας την ιστορία και τη φιλοσοφία της Παγκόσμιας Τράπεζας, δεν είχαμε καμιά αμφιβολία ούτε και ψευδαισθήσεις για το περιεχόμενο των Εκθέσεων της. Αυτός ήταν και ο λόγος που αντιδράσαμε από την πρώτη στιγμή για την επιλογή του συγκεκριμένου οργανισμού (από την κυβέρνηση Αναστασιάδη). Εμπαιγμός υπάρχει και από πλευράς Υπουργείου Παιδείας, το οποίο, μετά τις αντιδράσεις μας, πανικόβλητο θα ισχυριστεί ότι «δεν είχε καμία εμπλοκή στην ετοιμασία των εκθέσεων» για να πάρει άμεσα την απάντηση από την Παγκόσμια Τράπεζα ότι «τα πάντα έγιναν σε στενή συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού». Σίγουρα θα ανέμενε κανείς από την ΟΕΛΜΕΚ σθεναρή, ή έστω, κάποια αντίδραση. Δυστυχώς όμως η πλειοψηφία των κινήσεων «ΑΛΛΑΓΗ» και «ΝΕΑ ΚΙΝΗΣΗ», ασκώντας κυβερνητικό συνδικαλισμό δεν αντέδρασαν, ή, μετά την κατακραυγή του κλάδου, περιορίστηκαν σε χλιαρή ανακοίνωση. Η «ΑΛΛΑΓΗ» μάλιστα, που πρόσκειται στο κυβερνόν κόμμα, δεν βρίσκει κάτι μεμπτό στο περιεχόμενο των Εκθέσεων. Καταγγέλλει μάλιστα την Προοδευτική για διαστρέβλωση και δαιμονοποίηση των Εκθέσεων, τη στιγμή μάλιστα που και ο ίδιος ο Υπουργός δεν αμφισβητεί το περιεχόμενό τους. Δεν βλέπει μάλιστα η «ΑΛΛΑΓΗ» κινδύνους για απολύσεις, ή αύξηση ωραρίων, ή κλείσιμο σχολείων, κ.α. τη στιγμή που οι εκθέσεις είναι ξεκάθαρες, διότι, λέει, «η κυβέρνηση ΔΕΣΜΕΥΤΗΚΕ(!!) ότι…… Αντιλαμβάνεστε τώρα γιατί οι ανησυχίες μας μεγαλώνουν
Αυτή την περίοδο ποια είναι τα βασικότερα ζητήματα
Υπάρχει μεγάλη ανησυχία και προβληματισμός για την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς το Σεπτέμβρη. Τα σχολεία μετά δυσκολίας διεκπεραιώνουν τις εργασίες τους αφού είναι ήδη υποστελεχωμένα λόγω της παγοποίησης των προαγωγών από την κυβέρνηση (μέσω Βουλής). Γύρω στους 300 Βοηθούς Διευθυντές λιγότεροι (μόνο στη Μέση Εκπαίδευση), ένας αριθμός που μεγαλώνει συνεχώς και δεκατρία σχολεία χωρίς Διευθυντή. Να θυμίσω απλά ότι επί προηγούμενης διακυβέρνησης, όταν το σχολείο του Κ. Πύργου για μερικούς μήνες δεν είχε Διευθυντή, οι σημερινοί κυβερνώντες έσχιζαν τα μάτια τους με παρεμβάσεις τους στα κανάλια, πρωτοσέλιδα σε εφημερίδες. Σήμερα, εδώ και ένα χρόνο με αυτή την κατάσταση, όχι απλά δεν κάνουν καμιά
δήλωση ή αναφορά, αλλά αδιαφορούν παντελώς, αφήνοντας τα σχολεία να υπολειτουργούν. Κατέθεσαν δήθεν νομοσχέδιο (η
κυβέρνηση), αλλά δεν το προωθεί ο Αβέρωφ, ο Νικόλας δεν συγκαλεί την Επιτροπή Οικονομικών, διαφωνεί ο ΔΗΣΥ, δεν θέλει το ΔΗΚΟ….. Αυτό αν δεν είναι εμπαιγμός και απαξίωση της εκπαίδευσης, τι είναι;
Πέραν όμως αυτού, μπροστά μας υπάρχουν δρομολογημένες αλλαγές στα πλαίσια της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης. Κινδυνεύει δυστυχώς να γκρεμιστεί ότι έχει κτιστεί. Ενώ δεν έχουν τίποτα να προτείνουν, συνεχώς χαλούν ότι βρίσκουν μπροστά τους, συστήνοντας μάλιστα και Επιτροπές δικές τους, για να έχουν και την έξωθεν καλή μαρτυρία. Κανείς δε γνωρίζει για παράδειγμα τι θα γίνει με τις πιλοτικές εφαρμογές σε σειρά σχολείων για ωρολόγια προγράμματα τα οποία δεν έχουν καν αξιολογήσει, τι θα γίνει με τα Νέα Αναλυτικά Προγράμματα τα οποία αμφισβητούν – πλην όμως τίποτα δεν προτείνουν, ενώ σε πρωτοφανή επίπεδα βρίσκεται το ρουσφέτι με αποτέλεσμα να προωθούνται – κατά γενική ομολογία – σε θέσεις κλειδιά, άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν ούτε τις ικανότητες ούτε και τα απαιτούμενα προσόντα, με αποτέλεσμα να υπάρχει διάχυτο το αίσθημα της ανασφάλειας σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης. Από πλευράς δε πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου καμιά βούληση, καμιά πρωτοβουλία και εντέλει κανένα όραμα. Γνωρίζει αλήθεια κανείς ποιο το όραμα, οι επιδιώξεις, οι στόχοι και οι σκοποί του Υπουργείου Παιδείας;
Οι καθηγητές φοβούνται και ανησυχούν
Δεδομένου ότι πολιτική της κυβέρνησης είναι η πιστή εφαρμογή του Μνημονίου, το Υπουργείο Παιδείας σκοπεύει να τηρήσει τα χρονοδιαγράμματα που προβλέπονται στο επικαιροποιημένο Μνημόνιο Αναστασιάδη – Τρόϊκα, που προβλέπει έγκριση από το Υπουργικό Συμβούλιο και Βουλή. Και όλ’ αυτά, τάχιστα, μέσα στον Ιούνιο και στη νεκρή περίοδο του καλοκαιριού να παρθούν οι πολιτικές αποφάσεις και να καθοριστεί ο Οδικός Χάρτης εφαρμογών.
Αναφορικά με τις θέσεις που διατυπώνονται στις Εκθέσεις, εμείς δηλώνουμε ότι είναι καταστροφικές τόσο για την εκπαίδευση και το περιεχόμενό της, όσο και για το εργασιακό πλαίσιο των εκπαιδευτικών. Διαφαίνεται ξεκάθαρα η πρόθεση για μείωση περαιτέρω των μισθών, αύξηση του ωραρίου και επέκτασή του (δημιουργώντας πλεονασμό εκπαιδευτικών και συνεπακόλουθη απόλυσή τους), θεωρεί αδικαιολόγητα μεγάλο τον αριθμό των εκπαιδευτικών, κρίνει ότι οι δαπάνες για την παιδεία είναι υπερβολικές, γιγαντώνει το απαρχαιωμένο σύστημα του επιθεωρητισμού συνδέοντας την πληρωμή των εκπαιδευτικών με βάση την αξιολόγησή τους από τους επιθεωρητές, ενώ διαφαίνεται η προσπάθεια για ακύρωση όλων όσων έχουν γίνει στα πλαίσια της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης. Ακολουθείται το ακραίο νεοφιλελεύθερο πνεύμα των τεχνοκρατών της Παγκόσμιας Τράπεζας, που γι’ αυτούς είναι ψιλά γράμματα τα περί ενός δημοκρατικού και ανθρώπινου σχολείου που θα προάγει την κριτική σκέψη, θα καλλιεργεί ολοκληρωμένες προσωπικότητες με τις απαιτούμενες δεξιότητες και ικανότητες για να ενταχθούν δημιουργικά στη σύγχρονη κοινωνία. Το τελευταίο που χρειαζόταν ο τόπος και ιδιαίτερα η παιδεία ήταν η Παγκόσμια Τράπεζα. Είναι ίσως – αν όχι ο αντιδραστικότερος – από τους πιο ακραίους νεοφιλελεύθερους
Οργανισμούς στον κόσμο. Ενδεικτικά ν’ αναφέρουμε ότι, στους πρώην Προέδρους της Παγκόσμιας Τράπεζας, συγκαταλέγονταν μεταξύ άλλων οι εξής:
Robert Mc Namara (1968 – 1971), πρώην Υπουργός Άμυνας Η.Π.Α., αρχιτέκτονας του πολέμου του Βιετνάμ, Paul Wolfowitz (2005 – 2007): πρώην Υφυπουργός Άμυνας Η.Π.Α., ένας από τους αρχιτέκτονες του πολέμου στο ΙΡΑΚ, Robert Zoellick (2007 – 2012): Πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών Η.Π.Α. επί διακυβέρνησης Μπους. Αυτούς μας έφερε ο κ. Αναστασιάδης για μεταρρύθμιση της Δημόσιας Υπηρεσίας και της παιδείας. Νομίζω τα σχόλια είναι περιττά.
Ποιος είναι ο στόχος της Προοδευτικής σ’ αυτές τις εκλογές και γιατί κάποιος εκπαιδευτικός να την εμπιστευτεί και να την ψηφίσει;
Στόχος της Προοδευτικής σ’ αυτές τις εκλογές είναι η περεταίρω ενδυνάμωση της, να συνεχίσει την ανοδική της πορεία, έτσι ώστε να ανατρέψουμε και να αποτρέψουμε συντηρητικές και περιστασιακές πλειοψηφίες που οδηγούν συνεχώς την ΟΕΛΜΕΚ στην απαξίωση. Η Προοδευτική είναι η παράταξη η οποία διαχρονικά βρισκόταν στην πρώτη γραμμή των αγώνων και των διεκδικήσεων, και όταν ακόμα η ΟΕΛΜΕΚ ήταν απούσα, όπως πολύ πρόσφατα από τις κινητοποιήσεις του συνδικαλιστικού κινήματος, όπου η ΟΕΛΜΕΚ έλαμψε δια της απουσίας της (ενώ η ΠΟΕΔ ήταν εκεί) εξ αιτίας των περιστασιακών πλειοψηφιών που αναφέραμε προηγουμένως και που εσχάτως εκφραζόταν με την σύμπραξη «ΑΛΛΑΓΗΣ» και «ΝΕΑΣ ΚΙΝΗΣΗΣ».
Η Προοδευτική, έχοντας ολοκληρωμένη εκπαιδευτική πρόταση, στήριξε με όλες της τις δυνάμεις την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση, την ώρα που η επίσημη ΟΕΛΜΕΚ έπαιζε το ρόλο του Αντιμεταρρυθμιστή. Στήριξε τους συμβασιούχους και έκτακτους συναδέλφους, την ώρα που οι αποφάσεις της κυβέρνησης τους άφηναν στο δρόμο, αντιστάθηκε στις επεκτάσεις των ορίων αφυπηρέτησης στο 63ο. Κέρδισε τη μάχη – τότε – στον κλάδο με το δημοψήφισμα αφού, σχεδόν μόνη της, αντιτάχθηκε στην επέκταση του ορίου αφυπηρέτησης και η βάση το απέρριψε με 60% αλλά η σημερινή ηγεσία της ΟΕΛΜΕΚ αγνόησε τον κλάδο και απέρριψε το αίτημά του.
Γι’ αυτό ζητούμε την ψήφο των εκπαιδευτικών κοιτάζοντάς τους στα μάτια. Για να μπορούμε να συνεχίσουμε, έχοντας πιο δυνατή φωνή, τον αγώνα μας. Από κάθε έπαλξη αγώνα, θ’ αντισταθούμε και σήμερα σε όλα αυτά που μαγειρεύουν πίσω από τις πλάτες μας, τιμώντας τις αξίες του μαχόμενου συνδικαλισμού. Ανεξάρτητα τι ο καθένας πρεσβεύει, μπορεί να στηρίξει την Προοδευτική γιατί έτσι δυναμώνει τη δική του φωνή, εδραιώνει τη συνέπεια, τη διεκδίκηση, το μάχιμο και αδογμάτιστο συνδικαλισμό. Δεν είμαστε αλάνθαστοι. Είμαστε όμως στην πρώτη γραμμή και εκεί θα παραμείνουμε, έτσι όπως μας γνωρίζουν οι εκπαιδευτικοί εδώ και χρόνια, μέσα από τη δράση μας, τους αγώνες μας, τις μικρές ή τις μεγάλες παρεμβάσεις μας.
*Πρόεδρος Προοδευτικής Κίνησης Καθηγητών
