Για το Σάββα Χατζηγεωργίου


ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ Κ ΦΥΛΑΚΤΟΥ*

Έφυγε πριν από λίγες μέρες ένας αξιόλογος άνθρωπος που υπηρέτησε την Παιδεία με πραγματική αφοσίωση για πολλά χρόνια, αφήνοντας πίσω του αγαθή μνήμη. Σημαντική υπήρξε, επίσης, η προσφορά του Σάββα Χατζηγεωργίου στην κυπριακή κοινωνία και στους αγώνες του λαού μας για ελευθερία και δημοκρατία. Η περίοδος της αξιοσημείωτης δράσης του ξεκινά από την τελευταία δεκαετία της βρετανοκρατίας στην Κύπρο, συνεχίζει στην περίοδο της ανεξαρτησίας και καταλήγει στη χρονιά της εκδημίας του. Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα, ο Χατζηγεωργίου δε σταμάτησε να προσφέρει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην κοινωνία του νησιού μας. Ο Δάσκαλος, που έφερνε μέσα του, και που δεν τον εγκατέλειψε σε καμιά στιγμή της ζωής του, δεν τον άφηνε να αδρανήσει ούτε μια στιγμή. Είχε συνειδητοποιήσει πως για το Δάσκαλο που πιστεύει στην αποστολή του, η διδασκαλία δεν τελειώνει ποτέ στην έδρα. Η ευθύνη του απέναντι σε αυτούς που διδάσκει δε σταματά ποτέ. Επίσης, η διδασκαλία του δε χάνεται, γιατί, ο πραγματικός Δάσκαλος εξακολουθεί να διδάσκει ακόμη και όταν εγκαταλείψει τα γήινα. Στο τέλος, τίποτε δε χάνεται από τη διδασκαλία του πραγματικού Δασκάλου. Χαιρόταν πάντοτε να έχει φιλική σχέση με τους μαθητές του και συνδεόταν με αγάπη με τους συναδέλφους του είτε στα δημοτικά σχολεία εργαζόταν είτε στα εκπαιδευτήρια μέσης εκπαίδευσης πρόσφερε τις υπηρεσίες του. Όταν από την έδρα και το γραφείο του Διευθυντή σχολείων δημοτικής, αρχικά, και της μέσης εκπαίδευσης, υστερότερα, βρέθηκε στα γραφεία της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ως μέλος της, αισθάνθηκε πως το χρέος του προς την Παιδεία γινόταν ακόμη βαρύτερο. Από τη μια η στελέχωση των σχολείων έπρεπε να γίνει με τον πιο σωστό τρόπο ώστε το κάθε εκπαιδευτήριο στον τόπο μας να έχει, έγκαιρα, όλο το προσοντούχο και κατάλληλο προσωπικό για να γίνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η διδασκαλία - μάθηση και, από την άλλη, να μην αδικείται κανένας εκπαιδευτικός με άσκοπες μεταθέσεις ή με μεροληπτικές προαγωγές. Ενεργούσε πάντοτε με γνώμονα το συμφέρον της Εκπαίδευσης του τόπου μας, τα προβλήματα της οποίας άριστα κατείχε. Τον διέκρινε η ευθυκρισία και σπάνια ο συνομιλητής του μπορούσε να αντιτάξει οποιοδήποτε σοβαρό επιχείρημα στην τεκμηριωμένη άποψή του. Ήταν, ακόμη, ψύχραιμος και οι ορίζοντες της σκέψης του πολύ ευρείς.

Από τα νιάτα του, ως την τελευταία του πνοή, έδωσε τον εαυτό του στην υπηρεσία της πατρίδας του και αγωνίστηκε για την ελευθερία και τη δημοκρατία στην Κύπρο. Όταν ξέσπασε η τουρκανταρσία, το Δεκέμβριο του 1963, ο Χατζηγεωργίου ήταν από τους πρώτους εθελοντές που έτρεξαν για να υπερασπιστούν το νόμιμο κράτος. Τον Ιούνιο του 1964, ανέλαβε ύστερα από σχετικές οδηγίες του τότε διοικητή του 8ου Τακτικού Συγκροτήματος, την ίδρυση, λειτουργία και διοίκηση του Λόχου Μεταφορών από εθελοντές. Ο Λόχος εκείνος συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην επιτυχία των μαχών της Πάφου και της Τηλλυρίας. Στη διάρκεια των δύσκολων, για τον τόπο μας, χρόνων, 1970-1974, εξαιτίας της δικτατορίας των συνταγματαρχών στην Ελλάδα, ο Χατζηγεωργίου βρέθηκε στην πρωτοπορία για την προάσπιση της Δημοκρατίας στην Κύπρο. Ως υπεύθυνος του Γραφείου Κίνησης της Ένωσης Αγωνιστών Πάφου, προσέφερε πολλά στην κατάληψη των στρατοπέδων από τους αντιστασιακούς, στην εκστρατεία των αγωνιστών στη Λεμεσό, στη φύλαξη και προβολή του Ελεύθερου Ραδιοσταθμού της Πάφου.

Η ποίηση ήταν το ταλέντο, που για χρόνια πολλά έκρυβε από τους πολλούς, ο λογοτέχνης Σάββας Χατζηγεωργίου. Αποφάσισε να δείξει στους άλλους ανθρώπους τον κρυμμένο αυτό θησαυρό του, προς το τέλος της ζωής του. Ώριμος, σε ηλικία εβδομήντα εννιά χρόνων, εξέδωσε την πρώτη ποιητική του συλλογή με τον τίτλο Δοξαριές – Τοξαρκές , στη Λευκωσία, το 2009. Τρία χρόνια μετά την πρώτη εκείνη ποιητική συλλογή, ακολούθησε μια δεύτερη, με τον τίτλο Ψυχής ηλιόστρατα, το 2012, τρεις μήνες πριν από το θάνατό του. Αυτοί οι στίχοι του ήταν και το κύκνειο άσμα του. Ωστόσο, το πιο μελωδικό του τραγούδι υπήρξε η συνολική σημαντική προσφορά του στην Παιδεία του τόπου του, στην κοινωνία του νησιού του, στην ίδια την πατρίδα του. Το νιόσκαφτο χώμα της ιδιαίτερης πατρίδας του, του Κάθηκα, που τώρα τον σκεπάζει, ας είναι ελαφρό.

Μεγάλη Παρασκευή, 2012.  

*Πρώην Γενικος Διευθυντής του Υπουργείου Παιδείας 




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










255