«Σίγουρα νιώθεις περηφάνια να σε τιμά ένας τέτοιος άνθρωπος και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας».
Αυτό δήλωσε στο Paideia-News ο Γιάννης Βαρβάρης, απόφοιτος του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών και Μηχανικών Γεωπληροφόρησης, του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου, με πτυχίο Πολιτικού Μηχανικού. Το συναντήσαμε στην τελετή αποφοίτησης του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου, που πραγματοποιήθηκε στις 19 και 20 Ιουνίου, όπου ο ίδιος βραβεύτηκε με το Α’ Βραβείο του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, παραλαμβάνοντάς το από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη.
Δηλώνει ανήσυχος για το επαγγελματικό του μέλλον διότι «με την οικονομική κρίση και τον ιδιαίτερα ψηλό ανταγωνισμό που υπάρχει από όλους τους αποφοίτους, πλέον είναι πολύ πιο ανταγωνιστικό το επίπεδο όσον αφορά στις θέσεις εργασίας». Παρόλ’ αυτά παραμένει αισιόδοξος, στο εφόδιο των γνώσεων που απέκτησε κατά τη διάρκεια των σπουδών του.
Ακολουθεί η συνέντευξη που μας παραχώρησε.
Ερ: Πως νιώθεις που αποφοίτησες;
ΑΠ: Σίγουρα είναι λίγο ανάμεικτα τα συναισθήματα, γιατί νιώθεις τη χαρά ότι ανταμείβονται όλοι οι κόποι σου και ότι πλέον μπορείς να δουλέψεις. Αποκτούν πλέον καρπούς όλες σου οι προσπάθειες, όλα αυτά τα χρόνια. Από την άλλη, σε γεμίζει ένα άγχος, αν θα μπορείς να ανταποκριθείς σε όλα αυτά που σου έχουν μάθει οι καθηγητές όλα αυτά τα χρόνια και κατά πόσο θα βρεις δουλειά. Γιατί πλέον, με όλη αυτή την κατάσταση με την οικονομική κρίση και τον ιδιαίτερα ψηλό ανταγωνισμό που υπάρχει από όλους τους αποφοίτους, πλέον είναι πολύ πιο ανταγωνιστικό το επίπεδο όσον αφορά την εξασφάλιση θέσης εργασίας.
Ερ: Πως νιώθεις για την απονομή του Α΄ Βραβείου από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας;
ΑΠ: Το πιο σημαντικό συναίσθημα είναι η περηφάνια. Νιώθεις περηφάνια να σε τιμά ένας τέτοιος άνθρωπος και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το γεγονός ότι αφιέρωσε το χρόνο του για να παραστεί σε μια διαδικασία που προωθεί αποκλειστικά την παιδεία και αφορά τόσο στο μέλλον των παιδιών που βρίσκονται εδώ, αλλά είναι και χαρά και για τους ίδιους τους γονείς, και μόνο η θέση του να βρίσκεται εδώ ήταν ιδιαίτερη τιμή για όλους μας. Και ακόμη μεγαλύτερη τιμή για μένα που με συνεχάρη.
Ερ.: Τι σχέδια έχεις για το μέλλον; Σκοπεύεις να συνεχίσεις με τις σπουδές σου;
ΑΠ: Όπως μας λέγανε και οι καθηγητές μας, όσα περισσότερα έχεις, τόσο το καλύτερο. Ναι, θα ήθελα πάρα πολύ να προχωρήσω στις σπουδές μου αφού θα με βοηθήσει μετέπειτα για να βρω μια θέση εργασίας.
Ερ.: Θα επέλεγες πάλι το ΤΕΠΑΚ για να συνεχίσεις τις σπουδές σου;
Απ: Σίγουρα, γιατί όλα αυτά τα χρόνια υπήρχε αρκετή οργάνωση και τόσο οι καθηγητές όσο και το βοηθητικό προσωπικό ήταν πάντα δίπλα μας, σε ό,τι χρειαστήκαμε. Όλα αυτά τα χρόνια μας έκαναν μια μεταλαμπάδευση γνώσεων, έκαναν τα πάντα προσπαθώντας με τον τρόπο τους να μας μεταδώσουν αυτές τις γνώσεις. Με τη βοήθεια των καθηγητών μας, γιατί όταν είσαι φοιτητής υπάρχει μια ανωριμότητα, δεν αποκτήσαμε μόνο γνώσεις, αλλά και ηθικές αρχές. Γενικά, σε ότι αφορά τις αξίες που πρέπει να έχουμε σαν ελεύθεροι επαγγελματίες, είτε πως είναι ο στίβος της ζωής μετέπειτα, τις απαραίτητες γνώσεις θα πρέπει να τις παραλάβεις από ανθρώπους που έχουν ζήσει με αυτό το επάγγελμα. Επαναλαμβάνω είχα μεγάλη βοήθεια και σίγουρα θα επέλεγα το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο για να συνεχίσω τις σπουδές μου.
Ερ: Πως ήταν η εμπειρία φοίτησης στο ΤΕΠΑΚ;
Απ: Επειδή είμαι από Ελλάδα σίγουρα όταν είχα έρθει φοβόμουν κάπως. Έτσι είναι όταν φεύγεις μόνος σου σε μια ξένη χώρα. Όμως, το μόνο που αντίκρισα εδώ είναι μια μεγάλη αγκαλιά τόσο απ’ τους καθηγητές όσο και από το βοηθητικό προσωπικό και σίγουρα και από τους συμφοιτητές μου. Γιατί όλα αυτά τα χρόνια βρήκα υπερβολικά αξιόλογα άτομα, οπότε το μόνο αποτέλεσμα ήταν να παραλάβω γνώσεις και ηθικές αρχές. Άρα ήταν πάρα πολύ μεγάλη χαρά για μένα.
Ερ: Γενικά πως βλέπεις τις ευκαιρίες εργοδότησης για το μέλλον;
Απ: Λόγω της οικονομικής κρίσης είναι δύσκολο πλέον να θα βρεις εργασία. Όταν ακούς μεγάλες εταιρείες να κλείνουν συνεχώς αγχώνεσαι λίγο. Φυσικά υπάρχει κάποια όαση σχετικά με κάποια σχέδια ανάπτυξης που πρόκειται στο μέλλον να εφαρμοστούν. Ελπίζω να βρεθεί κάποια θέση εργασίας από κει και πέρα, όπως είπα και πριν, όταν πλέον γίνεται ακόμα πιο σκληρός ο εργασιακός χώρος φοβάσαι, αλλά με τις γνώσεις που μας έχουν δώσει οι καθηγητές μας πιστεύω θα μπορούμε να ανταποκριθούμε.
