ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ*
Με την απόφαση της Βουλής για αναστολή της ισχύος του βασικού νόμου για τις εκποιήσεις, ανεστάλη η ισχύς μιας νομοθεσίας που άφηνε εκτεθειμένους τους πολίτες, που εξαιτίας της κρίσης δεν ήταν σε θέση να εξυπηρετήσουν τα δάνεια τους. Ανεστάλη η ισχύς μιας ελλιπούς νομοθεσίας, η οποία ενίσχυε ασύμμετρα τις δυνατότητες των τραπεζών, αλλά αγνοούσε τα δικαιώματα των δανειοληπτών.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση ακόμα μια φορά δεν μπόρεσε να τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Η αναστολή της νομοθεσίας για τις εκποιήσεις κατέστη αναγκαία εξαιτίας της αποτυχίας της κυβέρνησης να υποβάλει έγκαιρα το πολυνομοσχέδιο για την αφερεγγυότητα. Παρά τις σαφείς διακηρύξεις του Υπουργού Οικονομικών ότι θα κατατίθεντο στη Βουλή όλα τα νομοσχέδια πριν το τέλος του χρόνου, μόνο τα δύο από τα πέντε νομοσχέδια κατατέθηκαν, και αυτά υπό την σκιά των παρατηρήσεων της Νομικής Υπηρεσίας περί αντισυνταγματικότητας τους.
Η Κυβέρνηση παραπλανητικά προτάσσει το επιχείρημα ότι ο νόμος για τις εκποιήσεις ήταν ανενεργός, επειδή δεν είχαν προωθηθεί Κανονισμοί. Ο νόμος όχι μόνο δεν είναι ανενεργός, αλλά από την 1/1/2015 θα συμπεριελάμβανε και τις εκποιήσεις κύριας κατοικίας. Ο βασικός Νόμος του 1965, που τροποποιήθηκε με τον πρόσφατο νόμο για τις εκποιήσεις αναφέρει ότι το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται να θεσπίσει Κανονισμούς για την καλύτερη εφαρμογή (και όχι για την εφαρμογή) του νόμου. Πέραν τούτου, στον υπό συζήτηση νόμο για τις εκποιήσεις, γίνεται αναφορά στους κανονισμούς, αλλά μόνο για το τελικό στάδιο των εκποιήσεων, αυτό του πλειστηριασμού. Λέει ο νόμος ότι αυτοί οι κανονισμοί θα καθορίζουν τον κατάλογο των δημοπρατών, την αμοιβή τους, τη διαδικασία, το χώρο, τον τρόπο ειδοποίησης κλπ. Σε όλες τις άλλες πρόνοιες της νομοθεσίας (τα κριτήρια με βάση τα οποία δικαιούται η τράπεζα να κινήσει τη διαδικασία της εκποίησης, τις αξίες των ακινήτων, τα χρονοδιαγράμματα κλπ) δεν απαιτούνται κανονισμοί. Τίποτε δεν εμποδίζει τις τράπεζες να κινήσουν τη διαδικασία των εκποιήσεων και αυτό ήδη κάνουν στην πράξη. Η έλλειψη κανονισμών δεν έχει σταματήσει τις τράπεζες από το να προετοιμάζουν τις ενέργειες τους για εκποιήσεις. Αυτό το γνωρίζουν καλύτερα οι χιλιάδες των μικροοφειλετών που βρίσκονται κάτω από τρομακτική πίεση από τις τράπεζες. Τις τράπεζες που όφειλαν να επικεντρώσουν την προσοχή τους στις αναδιαρθρώσεις και όχι στην προετοιμασία των επερχόμενων εκποιήσεων.
Αναφέρθηκε από την πλευρά της κυβέρνησης και του κυβερνώντος κόμματος ότι πλήττεται η αξιοπιστία της Κύπρου με την απόφαση της Βουλής. Πόσο αξιόπιστη είναι μια χώρα που δεν είναι σε θέση να προστατεύσει με επάρκεια τους πολίτες της; Πόσο αξιόπιστη είναι μια χώρα που δέχεται χωρίς να έχει τη βούληση να αντιδράσει ό, τι της υποβάλλουν οι δανειστές τους; Δεχτήκαμε το πρωτοφανές στα παγκόσμια χρονικά μαζικό κούρεμα των καταθέσεων, δεχτήκαμε την επιβολή εξουθενωτικών φορολογιών, δεχτήκαμε τη μείωση του κοινωνικού κράτους, δεχτήκαμε τις ιδιωτικοποιήσεις και έπεται δυστυχώς συνέχεια.
Η Βουλή και ο λαός μας έκαμε αμέτρητες θυσίες εξαιτίας του Μνημονίου. Αλλά και θυσίες για στήριξη των τραπεζών. Με τεράστιο κόστος για τους πολίτες που σε τίποτε δεν έφταιξαν για την οικονομική κρίση. Δυστυχώς όλες αυτές οι θυσίες δεν έφεραν αποτέλεσμα, ούτε βελτίωσαν την κατάσταση. Το αντίθετο. Οι μεν τράπεζες δεν έδωσαν ακόμα δείγματα γραφής ότι σέβονται αυτές τις θυσίες των πολιτών, των δανειοληπτών που έγιναν αφερέγγυοι εξαιτίας των λαθών τους. Και αντί να τους βοηθήσουν με βιώσιμες αναδιαρθρώσεις τους απειλούν με εξοντωτικές εκποιήσεις, διατηρώντας την ίδια ώρα τα επιτόκια σε απαράδεκτα ψηλά επίπεδα. Η δε Τρόικα, από τη μια μας λέει μπράβο γιατί τηρούμε τους όρους του Μνημονίου, και την ίδια στιγμή μας σφίγγει τη θηλιά, όταν κάθε φορά που έρχονται στην Κύπρο, φεύγουν και αφήνουν πίσω τους ένα χειρότερο μνημόνιο. Τι να κάνουμε τα μπράβο τους όταν δε δείχνουν ούτε το στοιχειώδη σεβασμό για τα αυτονόητα, όπως για παράδειγμα την προστασία της οικογενειακής στέγης;
Θα πρέπει η χτεσινή ψηφοφορία να αποτελέσει την αφορμή για μια διαφορετική σχέση με την Τρόικα. Μια σχέση που να βασίζεται πάνω στο σεβασμό και των δικών μας απόψεων και αναγκών. Μιας χώρας που υπέστη μια συμπεριφορά που κρίθηκε από όλους απαράδεκτη και άδικη. Αυτό το σεβασμό όμως δεν πρόκειται να τον κερδίσουμε αν δεν τον διεκδικήσουμε.
Η απόφαση της Βουλής ανέδειξε και το ευρύτερο θέμα της πορείας του Μνημονίου. Το μνημόνιο που από τη μια μας δίνει οξυγόνο και από την άλλη μας το αφαιρεί πνίγοντας την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή. Αν δεν αλλάξει το πλαίσιο του μνημονίου, η χώρα μας δεν πρόκειται να βγει από την παρατεταμένη κρίση που μπήκε. Μια παρατεταμένη κρίση που αν ξεπεράσει τις αντοχές τις χώρας μας θα μας προκαλέσει μόνιμες βλάβες και σε οικονομικό και σε κοινωνικό επίπεδο.
Είναι η ώρα θέσουμε το θέμα του Μνημονίου επί τάπητος. Τώρα που έρχονται πολύ σημαντικά ζητήματα, οι ημικρατικοί, το ΓΕΣΥ και το νομοσχέδιο για την πώληση δανείων. Να επαναδιαπραγματευτούμε και τη φιλοσοφία του και τις πρόνοιες του. Αν είμαστε καλοί μαθητές, ας μας σεβαστεί επιτέλους η Τρόικα. Οφείλει η Κυβέρνηση να το απαιτήσει.
* Ο Νίκος Νικολαϊδης είναι βουλευτής του Κ.Σ. ΕΔΕΚ
