ΤΟΥ ΞΕΝΑΚΗ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ*
Κατ’ αρχάς θάθελα να συμφωνήσω με την επισήμανση που έκανε ο Πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Γονέων κ. Κουλέρμος σε πρωινή ραδιοφωνική εκπομπή ότι «το κέντρο στη προσπάθεια βελτίωσης οποιουδήποτε ωρολογίου προγράμματος πρέπει να είναι ο ίδιος ο ΜΑΘΗΤΗΣ... δεν μας ενδιαφέρει αν κάποιοι χειρίζονται το θέμα μόνο συνδικαλιστικά»!
Ακολούθως θέλω να δηλώσω με ειλικρίνεια ότι απο τις δημόσιες αντιπαραθέσεις (αυτές μόνο μπορώ να επικαλεστώ διότι αυτές μόνο γνωρίζω) θα πρέπει ο Υπουργός Παιδείας να λαμβάνει σοβαρά υπόψη τις ανησυχίες των γονιών.
Όσον αφορά το θέμα του ΑΝ και ΠΟΣΟ χρειάζεται το Θέατρο στην εκπαίδευση ειλικρινά νιώθω ότι είναι εντελώς αναχρονιστικό το 2015 σε μια Ευρωπαική χώρα να προσπαθεί κάποιος να ΠΕΙΣΕΙ τους φορείς που αποφασίζουν για το θέμα ότι το θέατρο είναι χρήσιμο, αν όχι απαραίτητο, στην εκπαίδευση.
Επειδή πιστεύω ότι μόνη ελπίδα πλέον στο να γίνει κατανοητή η πιο πάνω χρησιμότητα είναι η παράθεση ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ πέραν απο φιλολογικές συζητήσεις γιατί έτσι γίνεται πιο κατανοητή ειδικά για τους γονείς η σημασία που έχει το θέατρο πέραν απο την ετήσια θεατρική παράσταση που όλοι βλέπουν και συνήθως χειροκροτούν παραθέτω τα πιο κάτω που δανείστηκα απο ένα έγκυρο Οργανισμό, το CollegeEntranceExaminationBoard (Εξεταστικό Συμβούλιο Εισδοχής σε Πανεπιστήμια) των Ηνωμένων Πολιτειών. Σημειώνω ότι υπάρχουν δεκάδες τέτοιες πηγές απο όπου θα μπορούσε κάποιος να αντλήσει παρόμοια στοιχεία με παρόμοια αποτελέσματα αλλά επέλεξα μόνο μία ενδεικτικά.
«Η έκθεση του CollegeEntranceExaminationBoard καταλήγει στα εξής συμπεράσματα:
Ελπίζω ότι τόσο οι γονείς όσο και ο ίδιος ο Υπουργός Παιδείας αφού μελετήσουν (αν δεν τους το έχουν επισημάνει οι διάφοροι ειδικοί που ασχολήθηκαν με το ωρολόγιο πρόγραμμα) τα πιο πάνω στοιχεία και οποιαδήποτε άλλα σχετικά άρθρα και έρευνες θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι το Θέατρο (καθώς και οι υπόλοιπες τέχνες) είναι ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟ το ίδιο χρήσιμο, αν όχι απαραίτητο, στην εκπαίδευση όσο και τα υπόλοιπα μαθήματα.
*Καθηγητής Θεατρολογίας