ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ
Τις τελευταίες εβδομάδες ζούμε έντονα το κλίμα της απαξίωσης που εκπέμπει ο Κύπριος πολίτης , όχι μόνο προς τις εκλογές αλλά και προς τα μείζονα ευρωπαϊκά θέματα όπως είναι η Παιδεία και η Δημοκρατία.
Παράλληλα, βλέπουμε τους πολίτες να υφίστανται την «επίθεση» των υποψηφίων και να υποβάλλονται καθημερινά σε γλωσσική φάλαγγα, προς υφαρπαγήν της ψήφου τους.
Μα τούτο, είναι μια συνήθης πρακτική που ενοχλεί τους πολίτες. Η προσέγγιση του ψηφοφόρου πρέπει να γίνεται με πολιτικά σωστούς όρους, διαφορετικά αποβαίνει καταστροφική για την Δημοκρατία και για την κρυστάλλινη διαφάνεια που απαιτούν οι δημοκρατικές αρχές στις σχέσεις εξουσίας –πολίτη. Ο πολιτικός πολιτισμός του κάθε υποψηφίου καθορίζει το επίπεδο της προσέγγισης αυτής.
Από την άλλη, η γενικότερη θέση των εκλογολόγων και των ειδικών περί τις δημοσκοπήσεις είναι ότι η αποχή στις εκλογές τα 25ης Μαΐου θα περιοριστεί σημαντικά διότι στο τέλος τα κόμματα «θα τους μαντρίσουν, θα τους συνάξουν, θα τους κουβαλήσουν».
Άλλοι πάλι ζητούν «τιμωρητική ψήφο» και το ντελαλίζουν από όλα τα ράδια και τις τηλεοράσεις.
Θεωρώ τις ενέργειες αυτές πολύ προσβλητικές για κάθε ένα μετέχοντα της Ελληνική Παιδείας αυτού του τόπου, για κάθε ένα που έχει δημοκρατική συνείδηση. Πιστεύω δηλαδή πως λίγο ως πολύ, όλοι οι Κύπριοι πολίτες πρέπει να αισθάνονται προσβεβλημένοι.
Πώς είναι δυνατόν να θεωρούμε άβουλα όντα τους πολίτες που θα υπακούσουν στις οποιεσδήποτε εντολές και θα ψηφίσουν πέρα από την προσωπική τους επιλογή; Ή νομίζουν κάποιοι πως θα πειστούν οι πολίτες μέσα σε πέντε λεπτά από ένα λόγο που αρμενίζει με σημαία ευκαιρίας;
Η δική μου θέση είναι πως πρέπει οι πολίτες να λάβουν ενεργό μέρος στην διαδικασία των εκλογών υπακούοντας στην πατριωτική τους συνείδηση, με γνώμονα το συμφέρον του Κυπριακού Λαού και της Κοινωνίας. Να συνδράμουν την προσπάθεια που καταβάλλει η Κυπριακή Δημοκρατία να αποστείλει στην ΕΕ, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τους πλέον κατάλληλους πολίτες για να διεκδικούν και να κερδίζουν τα δίκαια των πολιτών. Αν οι πολίτες επιχειρήσουν να «τιμωρήσουν με την ψήφο τους», την νυν, την πρώην, ή την μελλούμενη κυβέρνηση, τα κόμματα, τους κομματάρχες, το πολιτικό σύστημα τους τραπεζίτες, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να τιμωρήσουν τους εαυτούς τους, και τα παιδιά του και να υπονομεύσουν άλλη μια πενταετία στέλλοντας στο ΕΚ ανθρώπους που δεν θα είναι οι πιο κατάλληλοι για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα του τόπου.
Ας αφεθεί λοιπόν ο πολίτης να κρίνει μόνος του ποιους θεωρεί τους καταλληλότερους. Ακράδαντα πιστεύω πως έχει την ικανότητα να το πράξει, γνωρίζει τις ευθύνες του καθενός, γνωρίζει ποιοι φταίνε και ποιοι όχι, γνωρίζει ποιοι είναι αθώοι και ποιοι οι ένοχοι. Δεν χρειάζεται «να τον μαντρίσει» κανένας. Μόνη μου έγνοια είναι πως ο θυμός, η αγανάκτηση, η απόγνωση η απογοήτευση που διακατέχουν τον πολίτη, μπορεί να μην του επιτρέψει να δει ξεκάθαρα. Σκέφτομαι όμως πως «ο καλός και στην θολή του ορμή τον δρόμο τον σωστό τον βρίσκει».
Δυστυχώς αυτά τα ζήσαμε πολλές φορές στο παρελθόν και η Δημοκρατία δεν λειτούργησε στον βαθμό που επιβάλλουν η παιδεία και η το παρελθόν μας, ούτε κατανοήσαμε την αναγκαιότητα να ξεφύγουμε από την μιζέρια και την παρακμή.
Ήταν και παραμένει ζωτικής σημασίας επιτακτική ανάγκη, μέσα στις τραγικές συνθήκες που περνάει ο τόπος τον τελευταίο μισό και πλέον αιώνα, με ημικατεχόμενη την πατρίδα μας, όπου πολλοί πολίτες ξεριζώθηκαν από τι πανάρχαιες ελληνικές τους κοιτίδες, να προωθήσουμε την δημοκρατική συμπεριφορά, την δημοκρατία γενικότερα αλλά και τις αρχές και τις αξίες του Ελληνισμού. Αυτό δεν επετεύχθη. Αντίθετα, ακόμη και η λατρεία της Ελευθερία σε πολλές περιπτώσεις ενοχοποιείται. Ας μη επιτρέψουμε σ ένα λανθάνον τμήμα της κοινωνίας, που λαθροβιώνει μέσα στην σαθρότητα του συστήματος να επηρεάσει την γοητεία των υψηλών ιδανικών και της διαχείρισης της δύναμης του πολίτη και να στενέψει τους πεντακάθαρους ορίζοντες μας.
Τα όποια ενοχλητικά φαινόμενα που ζούμε, προσωπικά, μου θυμίζουν το βιβλίο του Ανδρέα Παπανδρέου «Η Δημοκρατία στο απόσπασμα». Μόνο ως συνειρμός φυσικά, χωρίς καμιά προσπάθεια αναζήτησης ιστορικών ομοιοτήτων, που δεν υπάρχουν. Το δίδαγμα όμως παραμένει ότι πρέπει να κάνουμε την Δημοκρατία καλύτερη. Μια δημοκρατία που να δικαιώνει τον λαό μας για τις θυσίες που έχει κάνει.
*Ευρωβουλευτής ΔΗΣΥ
