Το Πανεπιστήμιο Κύπρου σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Ισπανίας στην Κύπρο και το Ινστιτούτο Θερβάντες, παρουσιάζουν το φωτογραφικό έργο της Ισπανίδας Σέλμα Ανσίρα με τίτλο «Στ' ακροθαλάσσια του Πρωτέα».
Τα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας, που θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη, 14 Απριλίου 2016 στις 7:00 μ.μ., στο Κτήριο Συμβουλίου – Συγκλήτου «Αναστάσιος Γ. Λεβέντης» στην Πανεπιστημιούπολη, θα τελέσουν ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου, Καθηγητής Κωνσταντίνος Χριστοφίδης και ο Πρέσβης της Ισπανίας στην Κύπρο Angel Lossada.
Η έκθεση που πραγματοποιείται με την υποστήριξη της Φωτογραφικής Εταιρείας Κύπρου θα παραμείνει ανοικτή για το κοινό μέχρι την Τρίτη, 19 Απριλίου 2016.
Η Σέλμα Ανσίρα γεννήθηκε στην πόλη του Μεξικού το 1956. Σπούδασε Ρωσική φιλολογία στη Μόσχα και Ελληνική γλώσσα και Λογοτεχνία στην Αθήνα. Κύρια ενασχόλησή της είναι η λογοτεχνική μετάφραση. Της αρέσει η φωτογραφία και παρουσιάζει τώρα την έβδομη προσωπική της έκθεση. Έχει εκθέσει έργα της στο Μεξικό, στη Γαλλία, στην Ισπανία, στην Ελλάδα (Αθήνα και Νάξο) και στη Δομινικανή Δημοκρατία. Ζει στη Βαρκελώνη από το 1988.
Ισπανός Συγγραφέας Mauricio Wiesenthal:
«Οι φωτογραφίες της είναι το φως το ίδιο. Είναι εικόνες πιο γρήγορες και από τη σκέψη. Σε μια στιγμή διασχίζουν το πέλαγος του χρόνου: από την αρχή, από το αρχέγονο, από το πρωτεϊκό. Είναι οι αντανακλάσεις στο νερό, οι φλέβες στα βράχια, οι αποχρώσεις στα σύννεφα, χρώματα απίθανα, λόγια ανείπωτα κι όλες αυτές οι εικόνες που αιχμαλωτίζει η Σέλμα Ανσίρα στις κινήσεις, στις μεταμορφώσεις της θάλασσας. Θα’ χουν και κάποιον ήχο που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε, γιατί κινούνται σαν τη θάλασσα και τα σύννεφα, σαν τον άνεμο και τα αστέρια. Μεταλλάσσονται με μια μαγική αλχημεία. Κι υπάρχει κι ένα άρωμα στο βάθος, έτσι όπως το μεσημέρι μυρίζει λεμόνι στη Μεσόγειο ή «μυρίζει νύχτα» όταν το φεγγάρι αγγίζει ένα γιασεμί. Κι είναι και άυλη ζωγραφική. Η κραυγή, το πουλί, η νύμφη, το πανί, το ηλιοτρόπιο; Μουνκ, Μαγκρίτ, Μονέ, Βλαμένκ, Σινιάκ, Βαν Γκογκ; Ναι, αλλά οι πίνακες αυτοί δεν έχουν τίτλο ούτε θέμα. Οι λέξεις όταν εμφανίζονται είναι ραγισμένες, ταρακουνημένες, σπρωγμένες από μια πνευματική δύναμη ορφική: μια αρμονία διαφορετική, μυστηριώδης. Μας έχουν μάθει να κοιτάζουμε μόνο μακριά. Και τώρα σε αυτές τις ευφυείς εικόνες, η Σέλμα Ανσίρα θέτει την ερώτηση: μήπως πιο πέρα είναι στ’ αλήθεια πιο μέσα;»
