H συμφωνία για τη κλιματική αλλαγή, προπομπός για τη νέα πράσινη οικονομία


ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ Ν. ΜΑΣΟΥΡΑ*

Χωρίς αμφιβολία, από μονό του ως γεγονός είναι σημαντικό. Είναι σημαντικό διότι θέτει – μετά από χρονοβόρες και έντονες διαβουλεύσεις – μια ορθή και πρώτη βάση ενάντια στη παραμόρφωση του πλανήτη. Ίσως να αντιλήφθηκαν όλοι πλέον, ότι ο άνθρωπος ως μέρος της φύσης δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει αν δεν σεβαστεί το ίδιο το οικοσύστημα μέσα στο οποίο βιώνει τη καθημερινότητά του.

Από την άλλη βέβαια, υπάρχει και μια άλλη τεράστια ανάγκη που χρειάζεται αναδόμηση πολιτικής και αναφέρομαι στo ζήτημα της ενέργειας. Το τέλος της εποχής των ορυκτών καυσίμων αναγκάζει ουσιαστικά τους βασικούς ενεργειακούς «παίκτες» να αναζητήσουν και να αξιοποιήσουν νέες πηγές ενέργειας. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι τώρα είναι η ώρα για τη πράσινη οικονομία. Άλλωστε μέσα από τη συμφωνία του Παρισιού μπορούμε να προσδιορίσουμε πλέον ξεκάθαρα τον εννοιολογικό χαρακτήρα της πράσινης οικονομίας και ανάπτυξης: ο περιορισμός των αερίων του θερμοκηπίου και της επακόλουθης αύξησης της θερμοκρασίας μέσα από ισορροπημένες και εθνικά – δίκαια κατανεμημένες  - πολιτικές με τη χρήση νέων πηγών ενέργειας, μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα μορφή οικονομίας στη βάση μιας δίκαιης κοινωνικής ανάπτυξης.

Άλλωστε, μια από τις σημαντικές αποφάσεις του μανιφέστο του Παρισιού είναι ακριβώς αυτό: τα πλούσια κράτη συμφωνούν να συγκεντρώσουν 100 δισ. δολάρια μέχρι το 2020, προκειμένου να βοηθήσουν τις φτωχότερες χώρες να μεταμορφώσουν τις οικονομίες τους.

Άρα, έξι χρόνια μετά την χαοτική κατάληξη της συνόδου για το κλίμα στην Κοπεγχάγη, η  συμφωνία του Παρισιού ενώνει, ουσιαστικά, για πρώτη φορά πλούσιες χώρες, αναπτυσσόμενες οικονομίες αλλά και φτωχά κράτη σε έναν κοινό αγώνα για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.

Η συμφωνία του Παρισιού έχει διττή σημασία: Από την μια ο κοινός αγώνας των χωρών ενάντια στη κλιματική αλλαγή αποτελεί επιτακτική ανάγκη για το μέλλον του πλανήτη και από την άλλη, ο οικονομικός και κοινωνικός χαρακτήρας της συμφωνίας μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους για μια πιο δίκαιη κατανομή των ενεργειακών πόρων.

Αυτό που στην ουσία χρειάζεται τώρα είναι να περάσουμε από τη συμφωνία στη πράξη. Η πολιτική βούληση, είναι αυτή που θα καθορίσει πλέον το μέλλον της ιστορικής αυτής συμφωνίας.

*Πανεπιστημιακός. Τμήμα Οικονομικών & Διοίκησης, Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφος.

 




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










167