ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΦΤΙΑΚΑ*
Με τον φασισμό δεν παίζουμε!
Όπως δεν παίζουμε με τη φωτιά.
Δεν είναι αστείος, δεν είναι ακίνδυνος, δεν είναι περαστικός, δεν είναι «to be laughed at», δεν είναι «to be taken lightly»!
Δεν παίζουμε! Ποτέ!
Τον αντιμετωπίζουμε σαν ένα σοβαρό και επικίνδυνο αντίπαλο που καραδοκεί να επανέλθει! Πάντα! Διότι αυτό είναι!
Θα νόμιζε κανείς ότι μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους και τόσους αθώους και αδικαίωτους νεκρούς, θα το ήξεραν αυτό οι Βρετανοί! Προφανώς όχι!
Ο Cameron θέλησε να παίξει πολιτικά παιχνίδια τα οποία δεν είχε αποτολμήσει ούτε καν η Θάτσερ, η οποία ήξερε πολύ καλά να παίζει πολιτικά παιχνίδια. Ήξερε και κάτι άλλο που ο Cameron, κρίμα στην κλασσική του παιδεία, δεν κατάλαβε: ότι το παιχνίδι μπορεί εύκολα να σου ξεφύγει, κι αν έρθει και γυρίσει το τραπέζι τούμπα, αυτός που έχει να χάσει περισσότερα από το διαζύγιο Βρετανίας - Ευρώπης είναι η Βρετανία! Όχι πως η Ευρώπη θα ωφεληθεί!
Κι αυτό γιατί καμία, μα απολύτως καμία χώρα δεν ωφελήθηκε περισσότερο από τη σχέση της με την Ευρωπαϊκή Ένωση από την Αγγλία! Καμία δεν απορρόφησε περισσότερα ευρωπαϊκά κονδύλια για έρευνα, καμία δεν κέρδισε τόσους φοιτητές από τόσες διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες. Κι αυτό σημαίνει εκατομμύρια σε δίδακτρα τα οποία οι Εγγλέζοι έβρισκαν πάντα τρόπο να τα κρατάνε υπερβολικά ψηλά για τους κοινοτικούς φοιτητές. Οι φοιτητές εξακολουθούσαν να έρχονται. Κι ας ανέβαζε ο άχρηστος ο Cameron τα δίδακτρα όσο μπορούσε, μέχρι που δυσκολεύονταν πια να σπουδάσουν οι ίδιοι οι Βρετανοί στη χώρα τους. Και κονδύλια, και προγράμματα, τα μισά σχεδόν -τι ειρωνεία- για τη διαφορετικότητα και την πολυ-πολιτισμικότητα και τον αντιρατσισμό... Στα λόγια δεν τους πιάνει κανένας τους Εγγλέζους! Και συνέδρια, και σεμινάρια, και εργαστήρια αντιρατσιστικά, και δος του για την ειρηνοποιό παγκοσμιοποίηση, και τη συνύπαρξη των λαών, αυτοί που έχουν αφήσει μια θαυμαστή κληρονομιά σε Ευρώπη και Ασία και Αφρική και Αμερική με τα έργα και τις ημέρες τους...
Όλα χαμένα! Τι κρίμα! Τι κρίμα!
Τι τεράστια διεθνής ζημιά για ένα ελάχιστο προσωπικό πολιτικό όφελος, το οποίο δεν εξαργυρώθηκε μάλιστα, διότι το μέγεθος της καταστροφής, οικονομικής βεβαίως, αλλά και πολιτικής και κοινωνικής κυρίως, έπληξε πρώτα τον Cameron.
Αλλά ποιός τον υπολογίζει αυτόν; Έπαιξε και έχασε. Ας πρόσεχε! Εγώ σκέφτομαι το Γιάννη που εξασφάλισε ευρωπαϊκό δάνειο για να πάει να σπουδάσει στην Αγγλία του χρόνου όταν τελειώσει το στρατιωτικό του, και τώρα δεν ξέρει τι θα γίνει, και την Κυριακή και τη Μαριλένα που είναι ήδη εκεί και σπουδάζουν, και τώρα αγωνιούν για τα δίδακτρα, και τη Μύρια που εργάζεται εκεί εδώ και δύο χρόνια κι έχει εξασφαλίσει ένα σωρό προγράμματα με ευρωπαϊκά λεφτά και τώρα δεν ξέρει αν θα τα πάρει. Και σκέφτομαι ακόμα Άγγλους φίλους αγαπημένους που ξαφνικά δεν ξέρουν πού να κρυφτούν, ενώ έδωσαν μια ζωή να υπηρετούν, στ' αλήθεια αυτοί, τη συνύπαρξη των λαών και το σεβασμό στη διαφορετικότητα.
Στο φασισμό δίνουμε πάντα προσοχή, γιατί απευθύνεται στα κατώτερα ένστικτα του ανθρώπου, αυτά που χιλιάδες χρόνια πολιτισμού δεν έχουν καταφέρει να εξαλείψουν. Στο ένστικτο της επιβίωσης για παράδειγμα που ξέρουν να καλο-κουρδίζουν οι ηγέτες του. Θα μας πάρουν τις δουλειές, θα μας κλέψουν τις γυναίκες, θα μας κάψουν τα χωριά, θα μας ρημάξουν τις πόλεις!! Ποιοί; Οι ξένοι!
Και ποιοί είναι αυτοί οι ξένοι;
Οι Γάλλοι, οι Γερμανοί, οι Έλληνες, αυτοί οι τεμπέληδες που τους πληρώνουμε εμείς -ουδέν αναληθέστερον! Η Ελλάδα έχει χρεωκοπήσει να πληρώνει τους Εγγλέζους από καταβολής Βρεττανικής αυτοκρατορίας- οι Τούρκοι, που θα πλημμυρίσουν κατά εκατομμύρια την Ευρωπαϊκή Ένωση σε λίγα χρόνια, βασικά ΟΛΟΙ! Οι μαύροι, οι κίτρινοι, οι κόκκινοι, οι πράσινοι, από το διάστημα αυτοί, και κάμποσοι άσπροι...
Μα ελάτε στα συγκαλά σας! Οι Γερμανοί που είναι οι μεγαλύτεροι θιασώτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το κάνουν γιατί θέλουν να βοηθήσουν τον πάσχοντα συνάνθρωπο; Η μήπως γιατί κατάλαβαν ότι όσα δεν κατάφεραν να αποκτήσουν με δύο πολέμους που διέλυσαν τη χώρα τους, καλά και την Ευρώπη, τα κατάφεραν μέσα σε λίγα χρόνια με όπλο την οικονομία;
Και καλά, θα πείτε, αφού είναι ένα τέτοιο στέκι αλητήριων η Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε γιατί την υπερασπίζεσαι; Γιατί δεν έχουμε τίποτα καλλίτερο, θα σας απαντήσω! Αυτό! Αυτό το χάος πολιτισμών, γλωσσών, θρησκειών, οικονομιών, αυτή η Βαβέλ, είναι το καλλίτερο που έχουμε! Είναι ένα μεγάλο ανθρώπινο κατόρθωμα αυτός ο ανεκδιήγητος λαβύρινθος που κατόρθωσε να ενώσει, όχι παλιούς φίλους, αλλά παλιούς εχθρούς!
Αυτό το απερίγραπτο χάλι που τώρα τελευταία το κάνει η Γερμανία ότι θέλει, αυτό είναι το μόνο που έχουμε! Κι αν έχει προβλήματα, που σίγουρα έχει ένα τσουβάλι, τότε ο τρόπος να τα διορθώσουμε είναι να μείνουμε και να πολεμήσουμε, κι όχι να βγάλουμε την ουρά μας απ' έξω και να το παραδώσουμε στους Ούννους! Ποιόν θα βοηθήσει αυτό; Και ποιά χώρα με ηγετική φυσιογνωμία το κάνει; Η Νορβηγία, που μας δουλεύει τόσα χρόνια είναι δεν είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το νόμισμά της πιο Ευρώ από το ίδιο το Ευρώ, γιατί φοβάται μήπως της φάμε τα λεφτά εμείς οι πεινάλες, δεν έχει παράδοση ηγεσίας! Κυνηγοί και ψαράδες στα βουνά και τα φιόρδ τους μια ζωή οι Νορβηγοί, για να μη θυμηθώ και παλαιότερες πλέον δυσάρεστες ασχολίες τους, ήταν πάντα απομονωμένοι. Είναι και τώρα! Οι Άγγλοι τι δικαιολογία έχουν; Μαζί με τα κατάπτυστα κληροδοτήματα της ιμπεριαλιστικής τους πολιτικής τους τελευταίους πέντε αιώνες που μας έδειξαν για πόσο κακό είναι ικανός ο άνθρωπος, η ανάπτυξη ενός σπουδαίου πολιτισμού που κράτησαν ζηλότυπα για τη μητρόπολη, και δε χαράμισαν βεβαίως στις αποικίες, μας έδειξε και για πόσο καλό είναι επίσης ικανός ο άνθρωπος. Και έχουν βγει από τα δάση τους εδώ και κάμποσους αιώνες!
Πώς άφησαν τώρα εκείνη την κιτρινο-φυλλάδα την Sun, που είναι παγκοσμίως γνωστή μόνο για το γυμνόστηθο εσώφυλλο, να διαμορφώσει πολιτική άποψη στο 50% του πληθυσμού; Και πώς επέτρεψαν στους φασίστες να κερδίσουν με τόσο μικρή διαφορά μάλιστα, μια τόσο σημαντική μάχη -είναι τόσο σημαντική όσο και η έκβαση του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου για την Αγγλία- και να οδηγήσουν τη χώρα στο χάος;
Δεν παίζουμε με τον φασισμό!
Γιατί μπορεί στα σχολεία να διδάσκεις χρόνια για τη διαφορετικότητα και την πολυ-πολιτισμικότητα, και τη συνύπαρξη των λαών, και να έχεις αφιερώσει άπειρο χρόνο και χρήμα στο να χτίσεις μια έντιμη και δίκαιη κοινωνική συνείδηση, κι έρχεται μια κουβέντα σε λάθος ώρα από λάθος άνθρωπο, κι όλα, μαθήματα, συνέδρια, σεμινάρια, εργαστήρια βιωματικά, τινάζονται στον αέρα, και σου μένει το μίσος! Έτσι απλά! Όπως ένα δάσος που μεγαλώνεις και φροντίζεις από μικρά δενδρύλλια για δεκαετίες, έρχεται ένας άνθρωπος εγωιστής και απερίσκεπτος και πετάει αναμμένο κάρβουνο πάνω σε ξερά χόρτα, και μέσα σε λίγες ώρες το δάσος είναι παρελθόν, έτσι κι εδώ.
Δεν παίζουμε ποτέ με τη φωτιά! Είμαστε πολύ αδύναμοι για να τα βάλουμε μαζί της! Το ακούτε εσείς εκεί πάνω στη Βουλή; Το ακούτε εσείς εκεί κάτω στο Πανεπιστήμιο; Δεν παίζουμε ΠΟΤΕ με τον φασισμό!
*Πανεπιστήμιο Κύπρου
28/6/16
