Η αξία του καθενός καθορίζεται από την αξία των πράξεων του


ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΑΣ ΠΥΤΗΡΗ* 

Η στάση των πολιτικών εκφραστών του μεγάλου κεφαλαίου και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων στο τρέχον θέμα της απεργίας των οικοδόμων, αποδεικνύει (και όχι για πρώτη φορά), την απάνθρωπη θεμελιώδη αρχή πάνω στην οποία στηρίζεται η όλη φιλοσοφική προσέγγιση αυτών των συμφερόντων και των πολιτικών εκφραστών τους, την αρχή, δηλαδή, της θεοποίησης του "κέρδους και πιο πολύ κέρδους", ανεξάρτητα αν μια τέτοια αρχή συνεπάγεται την απάνθρωπη εκμετάλλευση ανθρώπων ("εργαλείων" παραγωγής πλούτου για το κεφάλαιο) και το σπρώξιμο τέτοιων "εργαλείων" στη φτώχεια και στην εξαθλίωση.

Αποδεικνύει, δηλαδή, πόσο λίγο αντιλαμβάνονται (ή πόσο λίγο ενδιαφέρονται) οι κεφαλαιοκράτες της κοινωνίας και οι υποψήφιοι για την Προεδρία της Κύπρου εκφραστές τους το γεγονός ότι η αξία του καθενός δεν μπορεί να καθοριστεί από συσσώρευση πλούτου και περισσότερου πλούτου. Η αξία των ανθρώπων, κ. Αναστασιάδη και των όσων εκπροσωπείτε, δεν έχει ποσοτικό χαραχτήρα αλλά ποιοτικό.

Σε κάθε στιγμή, μα ιδιαίτερα σε πιο δύσκολες περιόδους όπως η τρέχουσα κρίση, δεν μπορεί να μένετε αμέτοχοι, ή ακόμα χειρότερα, να μην αντιδράτε έντονα στις προσπάθειες που γίνονται για να φτωχύνουν κι' άλλο οι φτωχοί ώστε να διατηρήσουν ή να αυξήσουν κι' άλλο τα πλούτοι τους οι πλούσιοι.

Αντίθετα, η αξία του καθενός από εμάς φαίνεται στις πράξεις και τις ιδέες μας, τις οποίες προσπαθούμε να υλοποιήσουμε. Η αξία του κάθε ανθρώπου αντανακλάται στον τρόπο που γνοιάζεται για τους αδικημένους και τις προθέσεις και προσπάθειες του να βοηθήσει τον αδικημένο και όχι το δυνατό. Η απεργία των οικοδόμων που ξεκίνησε για την υπεράσπιση των όσων κερδήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα. Από την μια, οι χιλιάδες εργαζόμενοι και από την άλλοι η εργοδοσία. Από τη μια οι πολλοί που αγωνίζονται για επιβίωση και από την άλλη οι λίγοι που απλά θέλουν κι' άλλα. Τελικά, ποιος από τους δύο αξίζει περισσότερο; Η εργοδοσία, το μεγάλο κεφάλαιο και οι πολιτικοί εκφραστές τους που έχουν στη διάθεση τους τα μέσα παραγωγής, τα χρήματα και όλο τον πλούτο που έχουν συσσωρεύσει σε βάρος των εργαζομένων όλα τα προηγούμενα χρόνια ή οι οικοδόμοι που μετά από τις απολύσεις δεν έχουν καν την ευκαιρία να δουλέψουν για να μπορούν να ζήσουν. 
Οι πολιτικές αυτές είναι που οδήγησαν τη χώρα μας σε αυτό το αδιέξοδο. Μετά από το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, οι λιγοστοί που έχουν στα χέρια τους τον πλούτο και τα χρήματα της χώρας μας, εκμεταλλεύονται με τον οποιοδήποτε τρόπο τους εργαζομένους. Το αστείο είναι ότι φέρουν σαν δικαιολογία το γεγονός ότι «δεν τους επιτρέπει η οικονομική κρίση και οι συνθήκες που επικρατούν να πληρώνουν τους εργαζόμενους» και είτε τους απολύουν και προσλαμβάνουν φθηνότερο δυναμικό προσωπικό είτε τους χαμηλώνουν τους μισθούς τους. 
Εν όψει των προεδρικών εκλογών, θα πρέπει να προβληματιστούμε όχι για τον ποιον από τους τρεις υποψηφίους θα ψηφίσουμε, αλλά για ποια ή ποιες από τις τρεις πολιτικές θα πάρει τη χώρα μας δεκαετίες πίσω και ποια θα συνεχίσει να υπερασπίζεται τα όσα κατακτήθηκαν μέσα από αγώνες και θυσίες.

*Μέλος ΚΣ ΕΔΟΝ




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










221