ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ*
Ο εκπαιδευτικός στις μέρες μας βιώνει δυστυχώς μια γενικευμένη απαξίωση στα μάτια της κοινής γνώμης. Αυτό,αν και εν μέρει είναι επακόλουθο της ευρύτερης ατμόσφαιρας αμφισβήτησης και απαξίωσης που χαρακτηρίζει την κοινωνία μας, είναι ταυτόχρονα και επακόλουθο της τακτικής και στοχευμένης προσπάθειας μεγάλης μερίδας των ΜΜΕ προς την κατεύθυνση αυτή, σε συνδυασμό με την αδυναμία των συνδικαλιστικών οργανώσεων να εκφέρουν τεκμηριωμένο λόγο και να αναλάβουν τον ηγετικό ρόλο που τους αναλογεί στο μέτωπο αντίστασης των εργαζομένων, που τόσο πολύ έχει ανάγκη η κοινωνία μας στις σημερινές συνθήκες οικονομικής κρίσης. Ειδικότερα, θα αναφερθώ στη συνδικαλιστική οργάνωση των καθηγητών ΟΕΛΜΕΚ για την οποία μπορώ να έχω άποψη λόγω της προσωπικής μου εμπλοκής μέσω της Επιτροπής Συμβασιούχων και Εκτάκτων, παραθέτοντας την άποψή μου σε σχέση με το τι πρέπει να αλλάξει ώστε να βελτιωθεί ο τρόπος με τον οποίο, η κοινωνία αντιμετωπίζει τους εκπαιδευτικούς.
Το πιο σημαντικό, κατά την άποψή μου, είναι ο αγώνας και η όλη επιχειρηματολογία της ΟΕΛΜΕΚ, ξεκάθαρα και σταθερά να είναι στην κατεύθυνση ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πληρώσουν την κρίση που προκάλεσε η ολιγαρχία και το πολιτικό της προσωπικό. Η προσήλωση του αγώνα πρέπει να στρέφεται κατά ενός ατέρμονου Μνημονίου, που οδηγεί στη διαχρονική μείωση μισθών και συντάξεων, στη φτώχεια, την ανεργία, στην κατάρρευση και στην πλήρη εμπορευματοποίηση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών όπως είναι η παιδεία και η υγεία, στην πώληση της δημόσιας περιουσίας με τελικό αποτέλεσμα την πρόκληση εν τέλει μιας τεράστιας κοινωνικής καταστροφής. Η οργάνωση οφείλει να στηρίζει έμπρακτα τους δίκαιους αγώνες και άλλων ομάδων εργαζομένων, στην προσπάθεια δημιουργίας ενός μετώπου αντίστασης. Δεν μπορείς να είσαι πειστικός όταν αντιδράς, αν αντιδράς καθόλου δηλαδή, όταν καταπατώνται τα δικά σου δικαιώματα και κεκτημένα και να σφυρίζεις αδιάφορα όταν αυτό συμβαίνει ενάντια σε άλλες ομάδες εργαζομένων, είτε του δημόσιου είτε του ιδιωτικού τομέα. Οι εκπαιδευτικοί έχουν υποχρέωση να ηγούνται τέτοιων αγώνων, όπως συμβαίνει σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά και όπως συνέβηκε στο παρελθόν σε πλείστους τόσους κοινωνικούς αγώνες ανά το παγκόσμιο.
Δεύτερος πυλώνας της προσπάθειας πρέπει να είναι η παρουσία της οργάνωσης στο θέμα άμβλυνσης των προβλημάτων των ατόμων, ιδιαίτερα των μαθητών, που πλήγηκαν ή πλήττονται περισσότερο από την οικονομική κρίση. Κάποια πράγματα έχουν γίνει, αλλά δεν είναι αρκετά. Γνωρίζω παρά πολλούς συναδέλφους, που σε ατομικό επίπεδο βοηθάνε με ποικίλους τρόπους μαθητές που το έχουν ανάγκη. Αυτό θα μπορούσε να γίνει συγκροτημένα, ώστε από τη μια να έχει ακόμα καλυτέρα αποτελέσματα και από τη άλλη να αναγνωρίσει και η κοινή γνώμη πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των εκπαιδευτικών, ιδιαίτερα στην παρούσα συγκυρία. Θα βοηθήσει στο να αντιληφτούν όλοι ότι ο ρόλος των εκπαιδευτικών δεν περιορίζεται μόνο στο γνωσιολογικό του κομμάτι που μετριέται σε διδακτικό χρόνο αλλά ότι υπάρχει και ένας ρόλος ίσως πιο σημαντικός, ο παιδαγωγικός και ο ρόλος της ψυχολογικής και άλλης στήριξης, που δεν μπορεί να μετρηθεί με διδακτικές περιόδους και εργάσιμες μέρες. Ιδέες υπάρχουν πολλές, απλώς χρειάζεται αυτός που θα τις οργανώσει και θα τις κάνει πραγματικότητα. Μοιράζομαι μια που μου έδωσε συνάδελφος, ως παράδειγμα. Γιατί να μην οργανωθούν δωρεάν ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές των οποίων οι γονείς είναι άνεργοί;Τα σχολεία είναι διαθέσιμα το απόγευμα και είμαι σίγουρος ότι το ενδιαφέρον από συναδέλφους θα υπερκαλύψει τις ανάγκες.
Τελευταίο, αλλά εξίσου σημαντικό, κατά την άποψη μου είναι η εκφορά τεκμηριωμένου και σοβαρού λόγου από την Οργάνωση. Η ΟΕΛΜΕΚ αριθμεί σήμερα σχεδόν 6000 μέλη, επιστήμονες με τεράστιες εμπειρίες και γνώσεις. Αλήθεια, πόσοι από εσάς γνωρίζετε ότι οι εκπαιδευτικοί στην Κύπρο είναι από τους πιο καταρτισμένους στην Ευρώπη; Εκπαιδευτικούς που εργάζονται λίγο περισσότερο από τον μέσο όρο των Ευρωπαίων συναδέλφων τους και που αμείβονται όσα και ο μέσος Ευρωπαίος συνάδελφός τους. Αλήθεια, πόσοι άνθρωποι του κοινωνικού σας περίγυρου θεωρούν ότι οι εκπαιδευτικοί εργάζονται λίγο και ότι αμείβονται δυσανάλογα πολλά; Μπορείτε να τους αδικήσετε για αυτή τους την παρανόηση; Πιστεύω πως όχι ,αφού βομβαρδίζονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα με ανακριβή ή εντέχνως διατυπωμένα δημοσιεύματα, που έχουν σαν στόχο τη διαμόρφωση της συγκεκριμένης άποψης ώστε να διευκολυνθούν οι προσπάθειες συγκεκριμένων οικονομικών και πολιτικών κύκλων, που εκ πεποιθήσεως έχουν τη συγκεκριμένη άποψη. Πώς αντιδρά κανείς σε αυτή την προσπάθεια; Θεωρώ, ότι είναι αναντίρρητη η ανάγκη μιας οργανωμένης προσπάθειας επικοινωνιακής αντεπίθεσης. Η ίδια η ΟΕΛΜΕΚ οργανωμένα να αξιοποιήσει τους άρτια καταρτισμένους εκπαιδευτικούς που έχει στις τάξεις της για να δίνει τεκμηριωμένες απαντήσεις στα ανακριβή δημοσιεύματα και να βομβαρδίζει με τη σειρά της τον Τύπο με αρθρογραφία σε σχέση με επίκαιρα εκπαιδευτικά ζητήματα. Πρέπει να βγει μπροστά δίνοντας τις δικές της εισηγήσεις που θα βελτιώσουν το δημόσιο σχολείο και όχι απλά να περιμένει τον κάθε αυτόκλητο φωστήρα που νιώθει ότι πρέπει να έχει λόγο σε εκπαιδευτικά ζητήματα να τοποθετείται. Οφείλει να αναλάβει μια εκστρατεία προβολής του πλούσιου και πολύπλευρου έργου που επιτελείται στα σχολεία μας και το οποίο, η κοινωνία αγνοεί.Το μόνο που χρειάζεται είναι να οργανώσει τους συναδέλφους, γιατί όπως προανέφερα και τα επιχειρήματα υπάρχουν και οι καταρτισμένοι επιστήμονες που θα τα διατυπώσουν επίσης υπάρχουν. Θεωρώ ότι το παράδειγμα του θέματος του καταλόγου διοριστέων, όπου η ομοβροντία αρθρογραφίας από τους επηρεαζόμενους συναδέλφους κατάφερε να αλλάξει τις θέσεις πολιτικών κομμάτων και να εμποδίσει τον πρώην υπουργό, αποτελεί παράδειγμα. Αυτό όμως έγινε γιατί πρώτον κάποιοι φρόντισαν να ενημερώσουν και να ευαισθητοποιήσουν τους συναδέλφους και δεύτερο η αντίδραση τους ήταν οργανωμένη και πολυεπίπεδη.
Τα πιο πάνω αποτελούν τους άξονες πάνω στους οποίους πρέπει να κινηθεί η ΟΕΛΜΕΚ για να μπορέσουμε να αλλάξουμε την εσφαλμένη άποψη της κοινωνίας για τους εκπαιδευτικούς. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια ηγεσία με όραμα και όρεξη για δουλειά γιατί, δυστυχώς, δεν είναι αρκετό να έχεις μια βάση με ιδέες και όρεξη χωρίς μια ηγεσία που να οργανώσει, να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει. Ποίο είναι ,λοιπόν, το χρέος της βάσης; Να βρει και να αναδείξει στην ηγεσία αυτούς που και θέλουν και μπορούν να υλοποιήσουν το όραμά της.
*Μαθηματικός
