ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Κ. ΠΕΡΣΙΑΝΗ*
Σύμφωνα με την απόφαση του ΔΣ της ΠΟΕΔ της 29ης Σεπτεμβρίου (Paideia-news, 30 Σεπτ.), πέραν των έξι μονόωρων κυλιόμενων στάσεων εργασίας που θα πραγματοποιηθούν σε όλες τις επαρχίες της χώρας σε διάστημα δυο μηνών από τις 13 Οκτ., οι δάσκαλοι κλήθηκαν να αναστείλουν την εφαρμογή των δεικτών επάρκειας και επιτυχίας στα μαθήματά τους και τη συμμετοχή τους στις συγκεντρώσεις που θα οργανώνονται από το ΥΠ για την επαγγελματική ανάπτυξή τους. Επιπλέον, ανακοίνωσε ότι δεν θα «δέχεται τη συζήτηση νέων καινοτομιών, αν δεν επιλυθεί η διαφορά της με το ΥΠ».
Δεν είναι πρόθεσή μου να κρίνω την ΠΟΕΔ γι αυτή την απόφασή της –αυτό θα το κάνουν οι γονείς και η κοινωνία--ούτε βέβαια να αμφισβητήσω το αναφαίρετο δικαίωμά της να αποφασίζει για απεργίες και για στάσεις εργασίας. Εκείνο το οποίο θα προσπαθήσω να κάνω στο άρθρο μου είναι να παρουσιάσω την ειρωνεία αυτής της διαμάχης, όπως τη βλέπω αυτή τη στιγμή τόσο για το ΥΠ και την εκπαίδευση της Κύπρου όσο και για την ΠΟΕΔ.
Το ΥΠ αγωνίζεται εδώ και δώδεκα χρόνια να εκσυγχρονίσει την εκπαίδευση του νησιού και να βοηθήσει, ώστε αυτή να απαλλαγεί από την κατηγορία ότι τα επίπεδά της είναι πολύ χαμηλά και ότι οι μαθητές μας καταλαμβάνουν τις τελευταίες θέσεις στις παγκόσμιες αξιολογήσεις μαθησιακών αποτελεσμάτων (TIMSS, PISA). Γι αυτό προσπαθεί απεγνωσμένα να δώσει διάφορες ευκαιρίες στους εκπαιδευτικούς να αναπτυχθούν επαγγελματικά, ώστε να γίνουν πιο αποτελεσματικοί στην τάξη μέσω κυρίως της συζήτησης των δικών τους δυσκολιών και αποριών και των δικών τους προβλημάτων με τους συναδέλφους τους και με ειδικούς. Ταυτόχρονα σχεδιάζει και προωθεί καινοτομίες που θεωρεί ότι χρειάζεται η εκπαίδευση της Κύπρου, ώστε αυτή να μπορεί να στέκεται ισάξια με την εκπαίδευση των άλλων ευρωπαϊκών χωρών και να προσφέρει εξίσου υψηλά εφόδια στους τροφίμους της. Για το Υπουργείο αυτός είναι ο μόνος τρόπος να μετακινηθεί από «το μεροδούλι μεροφάι» της απλής στελέχωσης των σχολείων και της προμήθειας τους με τα αναγκαία βιβλία στην αρχή του χρόνου σε κάτι πιο ουσιαστικό, τη λήψη μακροπρόθεσμων μέτρων που θα βελτιώσουν ουσιαστικά τη διδασκαλία και της μάθηση για το καλό των μαθητών, των εκπαιδευτικών και γενικότερα της κοινωνίας. Αυτός είναι και ο κύριος τρόπος για νομιμοποίηση του Υπουργείου , να δείξει δηλαδή ότι κάνει κάτι αξιόλογο, πέραν της απλής ρουτίνας που μπορεί να κάνει και μια απλή διοίκηση. Είναι φυσικό, επομένως, να νιώθει μεγάλη απογοήτευση αλλά και μεγάλη ειρωνεία στη σκέψη ότι αυτά που θεωρεί ως την πιο ουσιαστική προσφορά του προς τους εκπαιδευτικούς και εκτιμά περισσότερο όχι μόνο αποδομούνται από την ΠΟΕΔ αλλά και γίνονται εργαλεία στα χέρια της για να ασκείται πάνω του πίεση.
Η ειρωνεία για την ίδια την ΠΟΕΔ είναι νομίζω ακόμα μεγαλύτερη. Από καιρό προσπαθεί να πείσει ότι δεν είναι απλή επαγγελματική συντεχνία που ενδιαφέρεται μόνο για τα επαγγελματικά συμφέροντα των μελών της αλλά ταυτόχρονα και μια επιστημονική εταιρεία που συμβάλλει ουσιαστικά στις προσπάθειες ανάπτυξης της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών όχι μόνο με την ηθική στήριξη των προσπαθειών που γίνονται προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά και επιστημονικά με τη συμμετοχή επιλεγμένων μελών της στις διάφορες επιστημονικές και συμβουλευτικές επιτροπές που καταρτίζει το ΥΠ. Ξέρει πολύ καλά πως οι ενέργειες αυτές αναβαθμίζουν το κύρος της Οργάνωσης τόσο στα μάτια της κοινωνίας όσο και σε εκείνα των μελών της και παράλληλα προσφέρουν σε επιστημονικά καταρτισμένα μέλη της την ευκαιρία να αξιοποιήσουν τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους και να νιώσουν την ηθική ικανοποίηση ότι συμβάλλουν ουσιαστικά στην πρόοδο της κυπριακής εκπαίδευσης. Κάθε φορά ωστόσο που η ΠΟΕΔ έχει επαγγελματικές διαφορές με το Υπουργείο, το πρώτο που κάνει είναι να αποφασίζει να αναστείλει τη συμμετοχή των μελών της στην επαγγελματική ανάπτυξη και την εφαρμογή των καινοτομιών στην τάξη και την αποχή της από τη συζήτηση νέων. Με αυτό τον τρόπο όμως δίνει την εντύπωση ότι η επαγγελματική ανάπτυξη και οι καινοτομίες είναι για εκείνη πολύ επουσιώδης και μια αγγαρεία μάλλον για τους δασκάλους παρά ένας ευπρόσδεκτος τρόπος βελτίωσης του έργου τους που μακροπρόθεσμα θα το καταστήσουν όχι μόνο αποτελεσματικότερο αλλά και ευκολότερο. Ενόψει των πιο πάνω η ειρωνεία επιτείνεται, αφού μπορεί κανείς να αναρωτηθεί ποιους τιμωρεί με αυτά τα μέτρα τελικά η ΠΟΕΔ. Το Υπουργείο ή τα μέλη της;
*Πρώην Αν. Καθηγητής Πανεπιστημίου Κύπρου
