ΤΗΣ ΡΕΒΕΚΚΑΣ ΣΙΕΚΚΕΡΗ*
Νιώθουμε τις μέρες αυτές περισσότερο από ποτέ άλλοτε ότι , ναι, πράγματι είμαστε στο « τέλος των ψευδαισθήσεων». Γύρω μας ότι υπήρχε δεδομένο δεν υπάρχει πια. Λες και περνούμε από πόλεμο και όλες οι μάχες αυτού του πολέμου έχουν προδοθεί, όλα σχεδόν τα κάστρα έχουν πυρποληθεί και εκείνα που δεν έχουν πυρποληθεί έχουν εκ των έσω αλωθεί.
Καημένε Ελληνικέ λαέ… σε μάδησαν κυριολεκτικά και μεταφορικά… Χρόνια ρουσφετιού, κουμπαροκρατίας, ανεντιμότητας, διακίνησης μαύρου χρήματος, μιζών και τα λοιπά σε έφεραν εδώ. Στο χείλος του γκρεμού. Εσένα που έσωσες την ανθρωπότητα ουκ ολίγες φορές και έδωσες το αίμα σου δεκαετίες ολόκληρες την στιγμή που έθνη πολύ πιο ισχυρά από εσένα , είτε διάλεγαν τον δρόμο της ουδετερότητας, είτε προκαλούσαν τον όλεθρο και την καταστροφή. Εσένα που έζησες φτώχιες και φτώχιες και έδωσες πίστη πρώτα στους δικούς σου ανθρώπους και μετά στους ξένους. Έτσι πρώτα προδόθηκες από τους πολιτικούς σου και την ελίτ σου που σε διοίκησε για χρόνια ξεπουλώντας τον εθνικό σου πλούτο και φυγαδεύοντας τα δικά σου λεφτά στο εξωτερικό, ξηλώνοντας εντελώς και τις τελευταίες ραφές στο χιλιομπαλωμένο σου παλτό . Και τα άκουσες από πάνω. « Μαζί τα φάγαμε..» Ναι, η θεσούλα και ο μισθός μιας έστω και παράτυπα διορισμένης καθαριστριούλας στο δημόσιο ισούται με τον μισθό και τις μίζες ενός βουλευτή… Κάπως έτσι « μαζί τα φάγαμε» και σε Κύπρο και Ελλάδα. Αρκεί μονάχα να ανοίξετε την τελευταία έκδοση γκλαμουράτων περιοδικών μέχρι προχθές ακόμη και να δείτε και να τρίβετε τα μάτια σας. Να δείτε το «μαζί τα φάγαμε» σε όλο του το μεγαλείο. Γκλαμουριές και πόζες σε νυχτερινές εξόδους, φεστιβάλ στις Κάννες και πάρτυ κλπ. Την ίδια ώρα οι συνταξιούχοι μετρούν τα κουκιά τους που ως συνήθως δεν βγαίνουν.
Έγινε το δημοψήφισμα. Ψήφισες πώς να πεθάνεις… Στον γκρεμό να πέσεις ή στο ρέμα… Ή στο πέλαγο να παλέψεις με κύματα, αλλά τουλάχιστον κατά τη δική σου βούληση. Οι εταίροι σου ξεδιάντροπα σε οικτίρουν, σε φτύνουν και αποδεικνύουν ακόμα μια φορά πόσο βραχεία είναι η μνήμη τους. Πόσο εύκολα ξεχνούν την συνεισφορά σου στην ανθρωπότητα…Κάτω από τα κροκοδείλια τους δάκρυα μπορεί κανείς να διακρίνει το χαιρέκακο τους χαμόγελο, το υφάκι τους το κορδωτό του στυλ « στα λεγα εγώ»…
Ναι, μας τα έλεγαν οι σύγχρονοι μας δεσμώτες . Μας τα λένε σε Ελλάδα και Κύπρο καθημερινά. Εδώ που η « real politique» έγινε συνώνυμη με την ηττοπάθεια , το σκύψιμο του κεφαλιού, το κατάλοιπο του « Yes, sir» της αποικιοκρατίας. Φως στο τούνελ μας έταξαν οι πολιτικοί μας ηγέτες, αλλά βεβαιώθηκαν ότι συνηθίσαμε τόσο το σκοτάδι που και φως να δούμε δεν θα το αντέξουμε μερικοί, έτσι για να παραφράσουμε και την Πολιτεία του Πλάτωνα.
Στην Κύπρο έχουμε στα πλαίσια του « Yes, sir» και του « Of course, sir» αναλωθεί με άγριους ρυθμούς σε σαρωτικές αλλαγές στην παιδεία, στην υγεία και στην οικονομία. Οι περικοπές στους μισθούς συνοδεύονται από τα μότο του στυλ « Πως απαντούμε σε αυτές τις θυσίες που απαιτούνται από μας; Με περισσότερη όρεξη για εργασία φυσικά…» Το γεγονός ότι μήνας μπαίνει , μήνας βγαίνει και τα περίφημα ευρώ μας δεν φτάνουν, οι δείκτες της πραγματικής οικονομίας και όχι αυτής των επίπλαστων αριθμών δεν βελτιώνονται , η ανεργία σε ύψη και οι κύριοι της εξουσίας μας προσπαθούν να απαντήσουν στην ανεργία με περισσότερους άνεργους ή καλύτερα με άνεργους που δεν έχουν το μέσο (βλέπε σχέδιο για κατάλογο διοριστέων ) δεν φαίνεται να συγκινεί κανένα.
Και γιατί να συγκινεί κανένα; Μύγα τους τσίμπησε καλοκαιριάτικα; Ο κόσμος πάει διακοπές… Αλήθεια θυμάστε εκείνη την παλιά διαφήμιση της Λαϊκής τράπεζας για την προώθηση των ταξιδιωτικών καρτών της που έλεγε « Διακοπές ; Το πολύ μέχρι πιο κάτω..» Προφητικότατη μας βγήκε. Το πολύ μέχρι πιο κάτω ο λαουτζίκος …. Και πολύ μας είναι που θα έλεγε και ο Σόϊμπλε. Παρατηρήσατε επίσης πως η λέξη τιμωρία των ενόχων για τα τραπεζικά σκάνδαλα και τις μαύρες τρύπες στην οικονομία ξεχάστηκε; Πιο πιθανό να εξιχνιαστεί το φαινόμενο της μαύρης τρύπας στο διάστημα παρά της μαύρης τρύπας στην ελληνική και την κυπριακή οικονομία. Όσο για την τρύπα στην τσέπη σας, αυτή καλά θα κάνετε να την συνηθίσετε… Εδώ στην Κύπρο θα δέσουν το φρύδι τους οι διάφοροι και θα σας κάνουν «Σουτ» με το δάκτυλο. « Καλά είστε …» θα πουν… «δέστε στην Ελλάδα τι γίνεται…»Είπαμε η μνήμη γενικώς στον Ελληνισμό αλλά και στην υπόλοιπη ανθρωπότητα αποδεικνύεται βραχεία.
Τέλος σας καλώ να διαβάσετε το ακόλουθο απόσπασμα:
«Λογιόμαστε φτωχοί πληβείοι, οι πατρίκιοι πλούσιοι
Αυτά που η εξουσία μας στερεί θα μας ανακούφιζαν.
Και μόνο το περίσσευμα να μας έδιναν, όσο ακόμα ήταν
ολάκερο, θα νομίζαμε πως μας αντιμετωπίζουν ανθρωπινά
αλλά αυτοί νομίζουν πως είμαστε πολύ δυσάρεστοι. Η ανέχεια
που μας παιδεύει, ο λόγος της μιζέριας μας, είναι για αυτούς
ένα κατάστιχο για να υπολογίζουν πιο καλά την αφθονία τους. Όσα
τραβάμε εμείς κέρδος δικό τους είναι! Εκδίκηση ας πάρουμε
με τα δόρατά μας προτού γίνουμε τσουγκράνες. Γιατί ξέρουν οι θεοί πως
αυτά τα λέω πεινασμένος για ψωμί κι όχι διψώντας για εκδίκηση.»
Σαίξπηρ, Κοριολανός, Πράξη 1, Σκηνή 1
Aυτά τα λόγια γράφτηκαν πολύ πριν την σημερινή κρίση . Η ιστορία όμως, φίλοι μου, επαναλαμβάνεται αν παραμείνουμε απλά έρμαια της. Και είμαστε σήμερα ετούτη τη στιγμή που ο κόσμος όλος κρατάει την ανάσα του ,ενώ κάποιοι δύστυχοι συμπατριώτες μας στέκονται στην ουρά των ATM της ντροπής, στο απόλυτο τίποτα. Ή αν προτιμάτε είμαστε στην επιστροφή των κολίγων. Με ότι και αν σημαίνει για σας αυτό.
*Καθηγήτρια Αγγλικών
