ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ*
Διανύουμε την ηθική της παρακμής. Μέσα σε τούτα τα πλαίσια, κεντρική θέση κατέχει η απαξίωση της ανθρώπινης ύπαρξης, η περιφρόνηση των βασικότερων προϋποθέσεων για επιβίωση του ανθρώπινου όντος.
Οι αλλαγές που επήλθαν αποδιοργάνωσαν, όχι μόνο το κοινωνικό γίγνεσθαι αλλά και την οικογενειακή σύμπνοια, την εκπαιδευτική παράδοση και την επαγγελματική συνείδηση.
Οι συγκρουσιακές καταστάσεις μεταξύ των πολιτειακών και κοινωνικών φορέων, των κομματικών και παραταξιακών ηγεσιών, δημιουργούν δίνες που παρασύρουν κάθε ηθική αξία και πράξη, κάθε αισιόδοξη διάθεση, και, επιπλέον, κάθε αντίσταση ενεργητικής δύναμης για δημιουργία και ανάπτυξη. Καταστάσεις όμως που ΔΕΝ μας πτοούν.
Στο χώρο που ζούμε ενυπάρχουν μόνο διαδικασίες επιβολής φόρων, καταναγκασμών και υποταγής στο τραπεζικό σύστημα, με αποτέλεσμα να ελλοχεύει ο κίνδυνος της πλήρους πτώχευσης.
Οι επαΐοντες και οι ειδήμονες ποσώς προβληματίζονται για την πτώχευση του ήθους, την υποδούλωση της βούλησης, της έκπτωσης των αρχών και της μη επίλυσης του εθνικού μας προβλήματος.
Αυτά είναι ψιλά γράμματα όπως αυτά που τυπώνονται στις τραπεζικές συναλλαγές και στα ασφάλιστρα για να μην είναι σε θέση οι πολίτες να τα διαβάζουν, με αποτέλεσμα να παγιδεύονται στις διατυπώσεις και να μη βρίσκουν ποτέ το δίκαιό τους σε μια πιθανή ανάγκη ή διαφωνία.
Ο τόπος μας ζει ένα δράμα. Η κοινωνία μας κατάντησε ψεύτικη και κίβδηλη. Πουθενά δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη εμπιστοσύνης, προόδου, ανέλιξης, κριτήριο αξιολόγησης, φυσιολογικής και τίμιας ζωής.
Βρισκόμαστε σε μια συνεχή πάλη ανάμεσα στις δυνάμεις που αναζητούν την εξάρθρωση κάθε ηθικής από τη μια και από την άλλη την αντίδραση κάθε εγκλεισμού και ισοπέδωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Αυτή η κατάσταση μόνο ανησυχία εγκυμονεί. Αυτή η εικόνα μόνο κατάθλιψη μπορεί να προκαλέσει.
Ως εκ τούτου, επιβάλλεται τις μέρες αυτές που διανύουμε κρατώντας δεκανίκια, ο σχηματισμός και η προβολή μιας νέας συνείδησης, μιας νέας ηθικής προοπτικής η οποία να βασίζεται στη μεταμόρφωση της δουλείας που έχουμε περιέλθει σε κυριότητα του εαυτού μας, της ιστορίας και της παράδοσής μας. Mπορεί να επιφέρει μια νέα εποχή σωστής κοινωνικής οργάνωσης, μιας νέας πολιτικής συγκρότησης και μιας νέας ηθικής, που θα επικεντρώνεται στον άνθρωπο ως οντότητα και ως μορφή ολοκληρωμένη, η οποία θα είναι σε θέση να επανεύρει το χαμένο εαυτό τους, τη χαμένη υπόληψή τους και την κυριότητα τους σε θέματα που άπτονται της ψυχικής τους ισορροπίας και της ηθικής τους υπόστασης.
Σε όλη αυτή τη διαδικασία μεταμόρφωσης αξιών και αρχών, σημαντικός παράγοντας καθίσταται ο ρόλος εκάστου εξ ημών.
Θα πρέπει ν’ αναπτύξουμε ένα μηχανισμό αντιστάσεων που θα μας δώσει την απαιτούμενη εγκαρτέρηση, υπομονή και αντοχή να διαβούμε τα δύσκολα και δύσβατα μονοπάτια.
Η ανωτερότητά μας σε τέτοιες ώρες είναι η πνευματική μας διαύγεια, η αλληλεγγύη, η επαναξιολόγηση των παραδοσιακών μας αξιών.
Να γίνουμε πάλι κύριοι του εαυτού μας όταν επισημάνουμε την ουσία μας και όταν επανεύρουμε την καλή μας συνείδηση, ως συνέχεια μιας ιστορικής και πολιτισμικής παράδοσης.
*Εκπαιδευτικός
