ΤΟΥ ΞΕΝΗ ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ*
Τον Ιούνιο του 2011, η Κύπρος πλέοντας στα δικά της πελάγη ευτυχίας, ουδόλως συγκλονιζόταν από τις πανευρωπαϊκές κινητοποιήσεις των αγανακτισμένων πολιτών που διαδήλωναν ενάντια στις σφαγιαστικές πολιτικές της τρόϊκας.
Μερικές εβδομάδες πριν από τη συμφορά της 11 ης Ιουλίου 2011 στο Μαρί, οι Κύπριοι πολίτες ζώντας στο δικό τους μικρόκοσμο, αγνοούσαν τις μάχες, σώμα με σώμα, που έδιναν οι εργαζόμενοι της Ελλάδας με τους αστυνομικούς στην Πλατεία Συντάγματος, με φόντο το Τροϊκανό Μνημόνιο. Μάλιστα, την περίοδο του μεγάλου λαϊκού ξεσηκωμού στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις της Ελλάδας, η αυτοθεωρούμενη γυναικεία «ελίτ» της κυπριακής κοινωνίας, έκανε αμέριμνη τα ψώνια της στα καταστήματα της Ερμού, θεωρώντας τις μαχητικές διαδηλώσεις τερτίπια των τεμπέληδων καλαμαράδων. Από την πλευρά της, η πολιτική ηγεσία της Κύπρου με πρώτους , τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια και τους ΑΚΕΛικούς παντογνώστες, ζώντας στην αγκυλωμένη κοσμάρα τους, εξακολουθούσαν να μας διαβεβαιώνουν κυνικά, ότι η Κυπριακή οικονομία είναι αλώβητη, μη μπορώντας να δουν λίγο πιο πέρα από τη μύτη τους.
Εμείς, βλέποντας τους κακούς οιωνούς, καλέσαμε την Κυπριακή πολιτική ηγεσία να πάρει εγκαίρως τα δέοντα οικονομικά και κοινωνικά μέτρα για να περιορίσει στο ελάχιστο την εμφάνιση παρόμοιων κινητοποιήσεων στην μικρή και ημικατεχόμενη Κύπρο.
Σε αρθρογραφία μας στις αρχές Ιουλίου 2011 προειδοποιήσαμε ότι σε δυο – τρία χρόνια, οι συμπλοκές της Πλατείας Συντάγματος και οι δυναμικές συγκεντρώσεις των Ευρωπαίων αγανακτισμένων θα αναβιώσουν μπροστά από το Κυπριακό Κοινοβούλιο και έξω από το Προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου. Κάποιοι μάλιστα, εντός και εκτός Κυβέρνησης, έσπευσαν να μας κατηγορήσουν για σκόπιμη πυροδότηση του πολιτικού κλίματος και παραπληροφόρηση της κοινής γνώμης γύρω από τα θέματα της οικονομίας.
Η κατάντια των πολιτικών ταγών που είχαν τότε την ευθύνη διακυβέρνησης του τόπου έφθασε σε τέτοια τραγικά επίπεδα, που αντί να βλέπουν το δάσος της Κυπριακής οικονομίας που καιγότανε , έψαχναν το δένδρο της ΑΤΑ προκειμένου να το προστατεύσουν για να μην καεί.
Το τι ακολούθησε το γνωρίζει ο λαός από πρώτο χέρι. Η «καλή» Τρόϊκα, που σύμφωνα με τον τότε υπουργό Οικονομικών Βάσο Σιαρλή, «είναι κάτι σαν τον Συνεργατισμό που θα δανείσει στην Κύπρο χρήματα», μας έβαλε χέρι με τις ευλογίες των πολιτικών ηγετών, οι οποίοι για χρόνια άφηναν ανενόχλητα τα γεράκια της κερδοσκοπίας να λυμαίνονται το δημόσιο πλούτο. Το αποτέλεσμα είναι τραγικό για το λαό, ο οποίος αν δεν απαγκιστρωθεί το συντομότερο από τα δίχτυα των πολιτικών καιροσκόπων και των ομοτράπεζων τους οικονομικών κερδοσκόπων, θα μπει σε χειρότερες περιπέτειες.
*Αρχισυντάκτης «Εργατικής Φωνής»
