ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ*
Η Κύπρος καταστράφηκε, διότι αρχής γενομένης από την ίδρυση τής Δημοκρατίας μέχρι και την τουρκική εισβολή, αλλά και μετά, απέτυχε να αποκτήσει ορθόδοξο και άρα δημοκρατικό πολιτικό βίο.
Η Κύπρος καταστράφηκε, διότι τους μεγαλύτερους εθνικούς και κοινωνικούς οραματισμούς της, τους εμπιστεύτηκε και θανατηφόρα τους περιόρισε σε πρόσωπα και όχι σε διαχρονικούς δημοκρατικούς πολιτικούς οργανισμούς.
Ο τόπος είχε και έχει ανάγκη από μεγάλες πολιτικές, καλά επεξεργασμένες και καλύτερα μελετημένες.
Οι μεγάλες πολιτικές και δη σε μια χώρα υπό ημικατοχή και απειλή ξεπερνούν κατά πολύ τα πρόσωπα.
Οι μεγάλες πολιτικές, θέλουν συνέπεια και συνέχεια, θέλουν την στρατηγική και την τακτική τους και τη διαρκή παρακολούθηση και διόρθωσή τους.
Οι μεγάλες πολιτικές χρειάζονται χρόνο, χρόνο πολύ περισσότερο από ότι διαρκεί η ενεργός πολιτική ζωή ενός ηγέτη και ενός πολιτικού.
Τις μεγάλες πολιτικές μόνο τα πολιτικά κόμματα ΑΡΧΩΝ, τα καλά και δημοκρατικά οργανωμένα, μπορούν να τις εγγυηθούν και από αυτά μόνο τα κόμματα εξουσίας μπορούν να τις προωθήσουν, να τις στηρίξουν και να τις εφαρμόσουν.
Να, γιατί επέμενα και γιατί επιμένω, κόντρα στην κοινή γνώμη, να ισχυρίζομαι ότι ΠΡΩΤΑ οι ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ και μετά τα πρόσωπα.
Να, γιατί επιμένω ότι η ψήφος πρέπει πρώτα να επιλέγει οραματισμό και προσανατολισμό και μεγάλες πολιτικές και ύστερα τα πρόσωπα που θα υπηρετήσουν αυτόν τον οραματισμό και αυτές τις μεγάλες πολιτικές.
Να, γιατί επέμενα και επιμένω, ότι πρέπει να μάθουμε σ’ αυτόν τον τόπο ότι το εθνικό συμφέρον και το γενικό καλό προηγείται παντός άλλου συλλογικού ή ατομικού καλού ή προσωπικής και εφήμερης απόλαυσης.
Να, γιατί είμαι ζηλωτής της ιδέας ότι το ατομικό πρέπει να υποτάσσεται στο κοινωνικό και τα δύο μαζί, μαζί με το κομματικό πρέπει να υποτάσσονται και ενίοτε να θυσιάζονται στο εθνικό συμφέρον.
Να, γιατί εξακολουθώ να ισχυρίζομαι ότι αυτό που έχει ανάγκη η κοινωνία είναι την επιστροφή της πολιτικής στη θέση, την αξία και τη σημασία της και την επιστροφή των πολιτών στην πολιτική.
Να, γιατί με πάθος υποστηρίζω ότι ο λαός μας, αυτό που έχει ανάγκη είναι την σταδιακή απόκτηση πολιτικής παιδείας και κουλτούρας πολιτικής ευθύνης και όχι εκλογικής γηπεδικήςκαι οπαδικήςεκτόνωσης.
Να, γιατί σθεναρά υποστηρίζω ότι είναι ΚΑΤΑΡΑ για τον λαό μας να ενσαρκώνει εθνικούς πόθους, οράματα και μεγάλες πολιτικές, όχι σε πολιτικές οντότητες που αντέχουν στον χρόνο και εγγυώνται τη συνέπεια και τη συνέχεια τους, αλλά σε μεμονωμένα πρόσωπα, που ελάχιστη συνέπεια και ουδεμία συνέχεια και ουδεμία εφαρμογή μπορούν να εγγυηθούν ή να επιτύχουν.
Να, γιατί είμαι της εδραίας πεποίθησης πως όσοι θέλουν να γίνουν βουλευτές ή επιλέγουν παράταξη πολιτική από τις υφιστάμενες ή δημιουργούν τη δική τους, εκθέτουν τον εαυτόν τους και τις πολιτικές απόψεις και θέσεις τους και ζητούν την κρίση και την ψήφο του λαού.
Να, γιατί εδώ και 10 χρόνια είμαι ορκισμένος εχθρός της οριζόντιας, που θέλει τα πρόσωπα, που έρχονται και παρέρχονται, πάνω από ιδεολογίες, πάνω από πολιτικές και οράματα και πάνω από την πατρίδα και τον λαό.
Να, γιατί ήμουν και είμαι εναντίον κάθε σπουδαρχίδη που θεωρεί τα πολιτικά κόμματα ως οχήματα που δικαιούται να ανεβοκατεβαίνει μέχρι να φτάσει στον προορισμό του.
Να, γιατί ακράδαντα πιστεύω ότι η πολιτική δεν είναι παίξε – γέλασε, αλλά η μοναδική και αναντικατάστατη κορυφαία διαδικασία και λειτουργία που μόνο με πολιτικά κριτήρια μπορεί να ανταποκριθεί στην ιερή αποστολή της.
Να, γιατί θεωρώ ότι η Βουλή ΔΕΝ είναι παιδική χαρά, ότι τα κόμματα ΔΕΝ είναι κλίκες και συμμορίες και ότι οι βουλευτικές έδρες ΔΕΝ είναι προς πρόσκαιρη ικανοποίηση τυχαίων και τυχάρπαστων.
Να, γιατί επιμένω ότι είναι τα πολιτικά κόμματα που χρειάζονται βελτίωση και όχι ο εκλογικός νόμος.
Και τα πολιτικά κόμματα για να βελτιωθούν, πρώτα πρέπει να σοβαρευτούν, έπειτα να αποκόψουν τον ομφάλιο λώρο που τα συνδέει με ύποπτες διαδρομές, διασυνδέσεις και χρηματοδοτήσεις και μετά να ανοίξουν προς την κοινωνία και να ζητήσουν την στήριξη της για τις ΙΔΕΕΣ τους, τους ΣΚΟΠΟΥΣ τους, την ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ τους και την πολιτική δυνατότητα και ικανότητα των στελεχών και των ανθρώπων τους.
Και τέλος, ένα να θυμόμαστε και ένα να έχουμε πάντοτε κατά νου:
Η μοναδική δύναμη, που δίνει περιεχόμενο, αξία, νόημα και σημασία στην πολιτική και στη δημοκρατία είναι η δύναμη της ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ, η δύναμη της παρρησίας και της ελεύθερης έκφρασης ιδεών, απόψεων και πολιτικών και η δύναμη της ΕΥΘΥΝΗΣ.
Της ευθύνης απέναντι σε σημερινούς κι αυριανούς, της ευθύνης απέναντι στον λαό και τη χώρα, της ευθύνης απέναντι στην ΠΑΤΡΙΔΑ, την πορεία και το μέλλον της.
*Βουλευτή ΔΗ.ΣΥ
