Η ληξιαρχική πράξη θανάτου της ΑΤΑ και η ανάγκη για ανάστασή της


ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΠΟΛΗ*

Μέχρι τον Ιούλιο του 2011 οι μισθοί στο δημόσιο αλλά και σε αρκετούς τομείς του ιδιωτικού τομέα αναπροσαρμόζονταν ανά εξάμηνο με βάση την ποσοστιαία  μεταβολή του μέσου όρου του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (ΔΤΚ). Η σύγκριση γινόταν στους μέσους όρους ΔΤΚ δύο διαδοχικών εξαμήνων.

Το  2012 δεν δόθηκε τιμάριθμος και το μνημόνιο  που υπόγραψε η Κυβέρνηση Αναστασιάδη το 2013 προνοεί την μη παροχή ΑΤΑ μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2015 αφού όπως αναφέρει το μνημόνιο. «Η αναστολή της τιμαριθμικής αναπροσαρμογής των μισθών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα θα παραμείνει σε ισχύ μέχρι το τέλος του προγράμματος.» Ακόμα όμως και μετά το τέλος του προγράμματος η νέα ΑΤΑ θα είναι μια χλωμή σκιά του εαυτού της. Συγκεκριμένα το μνημόνιο προνοεί ότι:

  1. Θα γίνει μετακίνηση από την πλήρη στην μερική τιμαριθμική αναπροσαρμογή. Η ΑΤΑ θα διχοτομηθεί αφού θα δίνεται μόνο το 50% της μέσης ποσοστιαίας αύξησης του ΔΤΚ
  2. Η ΑΤΑ θα δίνεται μόνο μια φορά το χρόνο αντί κάθε εξάμηνο που δινόταν μέχρι το 2011. Έτσι εκτός από κουτσουρεμένη η μισή ΑΤΑ που θα απομένει θα δίνεται με καθυστέρηση 6 μηνών κάθε έτος.
  3. Αναστολή παροχής της ΑΤΑ όταν οι ρυθμοί ανάπτυξης του ΑΕΠ κατά το δεύτερο και τρίτο τρίμηνο του υπό επισκόπηση έτους είναι αρνητικοί.

Έτσι όπως διατυπώθηκε το μνημόνιο είναι πολύ απίθανο να δοθεί ΑΤΑ την 1η Ιανουαρίου 2016  γιατί και το 2015 διαφαίνεται ότι είναι ένα ακόμα έτος ύφεσης με αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ. Επιπλέον  λόγω του αποπληθωρισμού ο ΔΤΚ θα είναι μάλλον αρνητικός. Ακόμα όμως και να μην συνέτρεχαν οι προηγούμενοι όροι το 50% της ΑΤΑ είναι με βάση την παράγραφο ένα πιο πάνω  ξεγραμμένο έτσι κι αλλιώς .

Η ΑΤΑ όπως λειτουργούσε μέχρι το 2011 είχε θετικό ρόλο στην οικονομία, παρ’ όλες τις  υστερικές κραυγές των επικριτών της. Αυτό  γιατί κρατούσε την αγοραστική τιμή των μισθών σταθερή, η ευημερία των μισθωτών ήταν εξασφαλισμένη  και  επιπλέον οδηγούσε στη σταθεροποίηση της εγχώριας ζήτησης που χωρίς την ΑΤΑ θα υποχωρούσε λόγω  μείωσης της αγοραστικής δύναμης των μισθών.

Η νέα ΑΤΑ όπως περιγράφεται στο μνημόνιο θα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην σταδιακή διολίσθηση των πραγματικών μισθών προς τα κάτω. Αν υποθέσουμε για παράδειγμα ότι σε ένα μελλοντικό έτος θα έχουμε πληθωρισμό 2% τότε οι ονομαστικοί μισθοί στην καλύτερη περίπτωση θα ανεβούν με ένα χρόνο καθυστέρηση  μόνο κατά 1%.  Σε αυτή την περίπτωση οι εργαζόμενοι θα χάσουν στην ουσία 1% του μισθού τους.  Με τη συνεχή μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων προς τα κάτω θα επέρχεται πτώση  της εγχώριας ζήτησης, ανεργία  και η οικονομία θα φυτοζωεί μεταξύ ύφεσης και αναιμικής ανάπτυξης. Οι δείκτες και οι αριθμοί μπορούν να μαγειρευτούν ή να παρουσιαστούν με ευμενή τρόπο  οι άνθρωποι όμως θα πένονται.

Τέσσερα χρόνια από την βίαιη κατάργηση της ΑΤΑ και οι συντεχνίες, παρόλο που υποτίθεται πλησιάζει το χρονικό ορόσημο λήξης της αναστολής, ούτε καν έχουν  αρχίσει διερευνητικές επαφές με την επίσημη πλευρά για να διευκρινίσει τις προθέσεις της. Είναι καιρός οι συντεχνίες να ξυπνήσουν και να αγωνιστούν για την επαναφορά ενός θεσμού που για δεκαετίες κράτησε το βιοτικό επίπεδο των μισθωτών σε ικανοποιητικά επίπεδα.

*Μιχάλης Μέλος ΔΣ ΑΚΙΔΑ




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










168