Η λύση του Κυπριακού

ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ*

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σημερινή κατάσταση είναι η χειρότερη για λύση του Κυπριακού. Για τους εξής λόγους:

1. Η Κύπρος και η Ελλάδα είναι οικονομικά αδύναμες και ευάλωτες σε πολιτικές πιέσεις για υποχωρήσεις σε όλους τους τομείς.
2. Η κυβέρνηση Ερντογάν δεν έχει τίποτα να κερδίσει και αν έχει θα είναι σε σχέση με εισδοχή της Τουρκίας στην Ε.Ε. Οποιαδήποτε υποχώρηση όμως θα στοιχίσει στο κυβερνών κόμμα το οποίο τελευταία δέχεται επιθέσεις από παντού. Ας μη ξεχνάμε οτι το Κυπριακό είναι εθνικό θέμα για τους Τούρκους εθνικιστές. Και σίγουρα η Τουρκία θα προσπαθήσει να παρακάμψει πρώτα την Κύπρο σε Ότι αφορά την Ε.Ε. χωρίς καμιά υποχώρηση στη λύση του Κυπριακού παρά να δείξει προθυμία για υποχωρήσεις και λύση που είναι ενάντια στα σχέδια της.
3. Ο Ερντογάν, όπως πολύ καλά τον περιγράφουν και οι ίδιοι οι Τούρκοι, για κάθε ένα που δίνει εισπράττει πέντε. Για την ώρα με το κοινό ανακοινωθέν έχει ήδη εισπράξει ένα στέλλοντας το μήνυμα ότι έχει παρακάμψει τον αδιάλλακτο Έρογλου και έχει βοηθήσει να αρχίσουν οι συνομιλίες άρα η Τουρκία πραγματικά ενδιαφέρεται για λύση. Σίγουρα θα προσπαθήσει να εισπράξει και τα πέντε, δίχως να δώσει ούτε ένα όπως έγινε και με το σχέδιο Ανάν.

Ο δυστυχισμένος Κυπριακός λαός αναμένει, διχάζεται, ελπίζει. Ίσως θα έπρεπε να υπόγραφε το σχέδιο Ανάν ίσως όχι. Μετά από τόσα χρόνια η πολιτική ηγεσία δεν έχει κάνει μια αξιολόγηση ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις του σχεδίου Ανάν, αν το υπογράφαμε γνωρίζοντας όσα γνωρίζουμε σήμερα. Θα το μετανιώναμε ή θα ήμασταν σε καλύτερη κατάσταση; Γιατί οι τότε φανατικοί υποστηρικτές του παραμένουν σιωπηλοί; Έχουμε διαβάσει αρκετές αναλύσεις από αρκετούς διακεκριμένους ότι με το σχέδιο Ανάν θα ήμασταν σε μια πολύ χειρότερη κατάσταση και αιχμάλωτοι της Τουρκίας με πολύ λιγότερα δικαιώματα στη σημερινή ΑΟΖ. Οι ελπίδες των υποστηρικτών του σχεδίου ήταν βασισμένες στην ασφάλεια που θα πρόσφερε η ΕΕ η οποία αποδείχτηκε ανίκανη να αναλάβει ευθύνες για πολύ ποιο απλά θέματα και σίγουρα θα ήταν ανίκανη να  σταματήσει μια άτακτηΤουρκικήσυμπεριφορά.

Ας αρχίσουμε όμως με το ποια είναι τελικά τα όπλα μας; Το αναμφισβήτητο όπλο μας είναι ένα και μοναδικό. Η υπογραφή μας για νομιμοποίηση της τουρκικής κατοχής. Αν το παραδώσουμε χωρίς να εισπράξουμε αυτά που χωρίς καμιά αμφιβολία διαφυλάσσουν την ασφάλεια μας και την ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και καταστρέφουν τα σχέδια της Τουρκίας για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, η Ιστορία θα επαναληφθεί. Ας θυμηθούμε τι έγινε το 1959 όταν 6 μήνες μετά την υπογραφή της συνθήκης της Ζυρίχης και του Λονδίνου. Το τουρκικό πλοιάριο με Ελληνική σημαία ονόματι Τενίζ συνελήφθη από το βρετανικό ναυτικό μερικά μίλια από τις ακτές της Κύπρου να μεταφέρει όπλα στουςΤουρκοκυπρίους εξτρεμιστές της ΤΜΤ. Αυτά όταν όλοι μιλούσαν για μια νέα αρχή στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, για ειρήνη στην Κύπρο κτλ. Όταν ο Κυπριακός λαός πανηγύριζε  την Ελευθερία του και θαύμαζε τουςήρωες του. Είχε νικήσει μια αυτοκρατορία ενώ στην ουσία γινόταν αιχμάλωτος μιας βάρβαρης Τουρκίας, η οποία από το 1950 είχε φτιάξει τα σχέδια της για την Κύπρο τα οποία μέχρι σήμερα διαχειρίζεται το επιτελείο του τουρκικού στρατού, χωρίς να έχει διαπιστωθεί καμιά αλλαγή. Υπήρχαν και τότε φωνές εναντίον των συμφωνιών, αλλά η πλειοψηφία στηρίχτηκε στην καλή διάθεση της Τουρκίας και σε μια αδικαιολόγητη λογική ότι είμαστε πολύ ποιο δυνατοί από την Τουρκία τόσο δυνατοί που είχαμε και την άνεση να τσακωνόμαστε μεταξύ μας. Ο Κυπριακός λαός το πλήρωσε πολύ ακριβά και παραμένει με την ψευδαίσθηση ότι αυτό ήταν το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί χωρίς να συνειδητοποιεί ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Δεν υπάρχει καμιά ένδειξη οτι η Τουρκία έχει αλλάξει τα μακροχρόνια της σχέδια για την Κύπρο. Καμιά ένδειξη οτι θα θυσιάσει τα συμφέροντά της στην Κύπρο για να γίνει μέλος την ΕΕ. Ας τα έχουμε όλα αυτά σαν δεδομένα προτού παραδώσουμε στην Τουρκία και το τελευταίο όπλο που μας έχει απομείνει.

*Καθηγητής Πανεπιστημίου Νότιας Καλιφόρνιας