ΤΗΣ ΕΛΕΝΑΣ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ*
Όλοι γνωρίζουμε το γνωστό παραμύθι. Με την όμορφη πριγκίπισσα, τις τρεις μοίρες, την κακιά μάγισσα, το τρύπημα με το αδράχτι, τον βαθύ ύπνο όλου του βασιλείου και το φιλί του πρίγκιπα που θα τους ξυπνούσε όλους ξεκινώντας από την κοιμισμένη αλλά πανέμορφη πριγκίπισσα. Οι αλληγορίες του παραμυθιού και οι συμβολισμοί τέτοιοι που πάντα με βάζουν σε πειρασμό ανασχηματισμού καθώς βαθιά πεποίθηση μου είναι πως τα παραμύθια δεν είναι για να κοιμίζουν τα παιδιά το βράδυ, αλλά για να μας ξυπνάνε στην αλήθεια. Μια απόπειρα καταγράφεται στη συνέχεια για την μικρή γλυκιά πατρίδα μας που έχει μοιραστεί στα δυο, για το χρυσοπράσινο φύλλο, ναι εκείνο που είναι ριγμένο στο πέλαγο…
Μια φορά και έναν καιρό γεννήθηκε μια πριγκίπισσα, ούτε η σύλληψη αλλά ούτε και ο τοκετός ήταν φυσιολογικός. Η επιθυμία για να γεννηθεί βαθιά στις καρδιές των γονιών της, στέφθηκε από αγώνες και προσπάθειες, με θυσίες και ήρωες, που έδωσαν τη δική τους ζωή στο βωμό της γέννησης της πολυπόθητης πριγκίπισσας. Τελικά άλλο περίμεναν και κάτι άλλο τους βγήκε, όπως συχνά γίνεται όταν θέλουμε κάτι πολύ… αλλά την αγάπησαν βαθιά με την πρώτη ματιά. Ο τοκετός συνοδεύτηκε από υπογραφές και κόντρα υπογραφές σε μια μακρινή χώρα, και αυτή παραμυθένια, γιατί δεν μπορεί, απλώς δεν μπορεί, στην πραγματικότητά να υπάρχει Ζυρίχη!
Γεννήθηκε η Πριγκίπισσα και έγιναν γλέντια και χαρές, και ήρθαν οι τρεις «καλές» μοίρες να την μοιράνουν. Η μια από την μακρινή Αγγλία, η άλλη από την κοντινή και αγαπημένη Ελλάδα και η τρίτη από την ύποπτη και σκοτεινή Τουρκία. Χάρισαν οι 2 πρώτες μοίρες, ομορφιά, ιστορία, πολιτισμό, χρήμα, έτσι για τις εξόδους της μικρής και για να την κακομάθουν φυσικά γιατί είχαν και αυτές τα σχέδια τους… και λίγο πριν μιλήσει η τρίτη, η ύποπτη και σκοτεινή μοίρα, τσουπ, να σου η κακιά μάγισσα που εμφανίστηκε ξαφνικά από το πουθενά , έτσι τουλάχιστον φαινόταν τότε, γιατί μετά ανακαλύψαμε πως ήρθε από την άλλη άκρη του κόσμου, εκείνη την άκρη που βρίσκεται πέρα από εκείνον τον ωκεανό, Ατλαντικό, θαρρώ πως τον λένε, και είπε πως δεν θα προλάβει να ενηλικιωθεί η όμορφη πριγκίπισσα, πως κάπου εκεί στην πρώτη εφηβεία της, θα τρυπηθεί και θα πεθάνει…
Κλάμα, κακό, στεναχώρια, αλλά τελικά η τρίτη, η ύποπτη και σκοτεινή μοίρα, είπε να διορθώσει λίγο την κατάρα, ή έτσι νομίζαμε τότε, και είπε πως δεν θα πεθάνει, αλλά θα κοιμηθεί βαθιά χρόνια πολλά, μέχρι να την ξυπνήσει ο πρίγκιπας με το φιλί του.
Έτσι και έγινε, γιατί ό,τι γράφεται στα παραμύθια, γίνεται και είναι αλήθεια. Φυσικά επειδή τα χρόνια περνούσαν και το τρύπημα δεν ερχόταν για να την κοιμίσει την πριγκίπισσα, οι τρεις «καλές» μοίρες έβαλαν το δακτυλάκι τους, κάποιες λίγο, κάποιες πολύ, για να ξεκινήσει να κυλά η πλοκή. Καθοριστικός ο ρόλος της τρίτης, ύποπτης και σκοτεινής μοίρας που σε συνεργασία με την κακιά μάγισσα, της το κατάφεραν τελικά το τρύπημα. Εκεί κοντά στην καρδιά… Και κοιμήθηκε η πριγκίπισσα βαθιά. Κρατάει ο ύπνος της σαράντα τόσα χρόνια και ελπίδα για ξύπνημα καμιά…
Μαζί με την πριγκίπισσα κοιμάται ύπνο βαθύ και το βασίλειο όλο φυσικά. Μην φανταστείτε τώρα, ύπνο, ύπνο, με τα μάτια κλειστά. Μιλάμε για εκείνο τον άλλο ύπνο που σου επιτρέπει να υπνοβατείς αυτοκαταστροφικά. Βασιλιάς, σύμβουλοι, νομικοί, τραπεζίτες, υπηρέτες και λαός υπνοβατούσαν προς την αυτοκαταστροφή. Κοιμόταν η πριγκίπισσα και εκείνοι έχτιζαν παλάτια πάνω στην άμμο. Φορούσαν τα καλά τους, χτένιζαν τα μαλλιά τους, έμπαιναν στα ακριβά τους αυτοκίνητα, γύρευαν λούσα και άλλα λούσα, αποφάσιζαν με τα μάτια κλειστά για το μέλλον και του βασιλείου και της πριγκίπισσας, που κοιμόταν πάντα ύπνο βαθύ. Όταν πήραν να τελειώνουν τα λεφτά, δεν δίστασαν να δανειστούν από βασίλεια γειτονικά. Και αυτοί να κοιμούνται βαθιά και να ξοδεύουν, και το χρέος να μεγαλώνει και ο δανειστής να τρίβει τα χέρια του από χαρά.
Στην «κοιμισμένη», υπνοβατούσα χώρα τα πιο κακά συνέβαιναν πάντα το καλοκαίρι. Ένα καλοκαίρι ζεστό και υγρό που σε έκανε να λιώνεις όπως τη σοκολάτα φουντουκιού. Ίσως γιατί η ζέστη του καλοκαιριού έκανε τον ύπνο ακόμα πιο βαθύ… Καλοκαίρι έγινε το τρύπημα που το ονόμασαν μετά πραξικόπημα και εισβολή… Καλοκαίρι ο «Ήλιος» σκότωσε με μια μόνο πτώση τα όνειρά πολλών… Καλοκαίρι έγινε η έκρηξη η μεγάλη, κάπου που ο βασιλιάς δεν ήξερε καθόλου, αλλά ανακάλυψε μετά πως το έλεγαν Μαρί, και που ξεκίνησε το ντόμινο της καταστροφής… Λίγο πριν το καλοκαίρι και το κούρεμα για να ξεφορτωθούμε λέει τα χρήματα τα περιττά όσων είχαν καταφέρει φασούλι, φασούλι να το γεμίσουν το σακούλι, να δροσίζονται κιόλας, μην ξεχνούμε καλοκαίρι ερχόταν…
Και τώρα ξανά καλοκαίρι! Είπαν λοιπόν να ξεκινήσουν να συζητούν το πώς θα μας δώσουν τη χαρά να μας εκποιήσουν τα σπίτια, μόνο τα μικρά, τα παλάτια εξαιρούνται, πάντα τα παλάτια εξαιρούνται από τα κακά, και αφού μας τα εκποιήσουν για να πληρώσουν τα δάνεια τα παλιά, να μας δώσουν αντίσκηνα μικρά, ανάλογα με τις ανάγκες μας πάντα, αφού οι ευάλωτες ομάδες είναι η προτεραιότητα μας, μετά τις τράπεζες και τα παλάτια φυσικά…
Έτσι για να θυμίσω τον παραμυθά, το καλοκαίρι τελειώνει οριστικά, καιρός να δούμε μια άσπρη μέρα στο κοιμισμένο βασίλειο, βάλε και κάτι καλό επιτέλους κύριε παραμυθά! Μπορείς να ξεκινήσεις με μια αγγελία στην οποία να Ζητείται ο Πρίγκιπας. Για να είμαστε δίκαιοι και σωστοί θα πρέπει να τον προειδοποιήσεις πως η κακοσμία του στόματος της πριγκίπισσας είναι δεδομένη μετά από τόσα χρόνια ύπνου. Αν το αντέξει ας μας σώσει γιατί δεν αντέχουμε να κοιμόμαστε πια. Θυμίζω απλά πως τα παραμύθια πρέπει να τελειώνουν με ένα ζήσανε αυτοί καλά, και γι΄αυτό είμαι απόλυτα σίγουρη , αλλά πρέπει και εμείς επιτέλους να ξυπνήσουμε για να ζήσουμε καλύτερα…
Αλήθεια, υπάρχει κανένας Πρίγκιπας διαθέσιμος εκεί έξω; Γιατί προφανώς εδώ εμάς μας έχουν τελειώσει…
* Γραμματέας της Θεματικής Περιβάλλοντος και μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κ.Σ. ΕΔΕΚ
