ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ*
Δυστυχώς, η Παιδεία του τόπου μας κι η αξιοπρέπεια των νέων εκπαιδευτικών της κινδυνεύουν γιατί κάποιοι τραπεζίτες και μεγάλοι επιχειρηματίες, καί μέλη της ΟΕΒ βέβαια, δεν κουμάνταραν τον εαυτό τους και την απληστία τους. Όσον αφορά αυτά που συμβαίνουν στην πολιτική σκηνή της Κύπρου, είναι μεν άσχημα, αλλά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι πολύ λιγότερο άσχημα και λανθασμένα απ' αυτά που έκαναν οι τραπεζίτες και κάποιοι μεγάλοι επιχειρηματίες. Οι πρόεδροι και οι πολιτικοί προσπαθούν να κουμαντάρουν ένα ολόκληρο δημοκρατικό κράτος. Οι τραπεζίτες όμως κι οι μεγάλοι επιχειρηματίες νομίζω πως κουμαντάρουν πολύ πιο εύκολα την τράπεζα και την επιχείρησή τους, αλλά δεν κουμαντάρουν την απληστία τους και την αχορταγία τους. Ας ήταν πιο έντιμοι κάποιοι τραπεζίτες. Ας μην επένδυαν τα πάντα κάποιοι ντιβελοπεράδες. Ας άφηναν κάτι στην πάντα, όπως κάνουν οι περισσότεροι νούσιμοι πολίτες. Δεν πρέπει να εξισώνουμε αυτούς τους ανθρώπους με τους πολιτικούς. Δεν πρέπει τα λάθη των προέδρων και των πολιτικών να καλύψουν τα οικονομικά εγκλήματα κάποιων άλλων. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο, ούτε κι η ανθρώπινη φύση μας είναι όλων μας η ίδια. μπορούμε να δώσουμε κάτι παραπάνω, αλλά όχι μετά από λίγα ή πολλά χρόνια να έχουμε τα ίδια σκάνδαλα.
Και πάμε τώρα στην Παιδεία και πρώτα στον κατάλογο διοριστέων της Μέσης Εκπαίδευσης. Θα πρέπει, αντί να προειδοποιηθεί ότι θα επιμορφωθεί και θα εκπαιδευτεί ο καθηγητής που θα διοριστεί, έστω στα 50 του χρόνια, να κάθονται όλοι κάθε χρόνο εξετάσεις; Μα αν προειδοποιήσει το διαχρονικό ΥΠΠ τον καθηγητή που θα διοριστεί στα 45 ή και στα 50, πως θα του κάνει μια επιμόρφωση που πρέπει οπωσδήποτε να παρακολουθήσει, αυτός, αν θέλει πράγματι να διοριστεί, θα συμμορφωθεί. Αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, πιο απλό από το να παρακάθονται όλοι κάθε χρόνο εξετάσεις. Και το ότι είναι 50 χρονών δε σημαίνει ότι είναι κατ' ανάγκην λιγότερο ικανός να διδάξει από κάποιον 25 χρονών. Αυτά είναι αυτονόητα.
Όσον αφορά τον κατάλογο διοριστέων στη Δημοτική Εκπαίδευση, είναι πολύ πιο απλά τα πράγματα. Την απάντηση στο πρόβλημα και τη λύση την έδωσαν και τη δίνουν καθημερινά πολλοί άλλοι συνάδελφοι. Δε χρειάζεται να πω τίποτε άλλο.
Όμως οι κίνδυνοι δε σταματούν στον κατάλογο διοριστέων. Λέγονται διάφορα όχι μόνο για τους μισθούς μας, αλλά για τον αριθμό ας πούμε των μαθητών/μαθητριών μας μέσα στις τάξεις, που στη Γερμανία, λέγεται, είναι πολύ
περισσότεροι. Αυτό βέβαια θα πρέπει να ελεγχθεί. Υπάρχει μικρός έστω κίνδυνος για δημιουργία τεράστιων σε κτιριακή έκταση σχολείων, που θα πρέπει να έχουν τεράστιο αριθμό μαθητών, γιατί έτσι γίνεται σε κάποιες άλλες χώρες. θα πρέπει να μάθουμε όλα όσα αφορούν τα εκπαιδευτικά συστήματα αυτών των χωρών. Η ημιμάθεια που έντεχνα διοχετεύεται από κάποια πρόσωπα, δεν είναι και ο καλύτερος σύμβουλος.
Οι αλλαγές στην αξιολόγηση, που είναι μεν απαραίτητες, δεν πρέπει να οδηγούν στο χάος που υπήρχε στην Αγγλία. Αυτά είναι αυτονόητα.
Πιστεύω πως με έναν διαρκή διάλογο όλων των εμπλεκόμενων φορέων μπορούμε να βρούμε τις καλύτερες και συνάμα πιο δίκαιες λύσεις. Το οφείλουμε στη συνείδησή μας, στα παιδιά μας, στην κοινωνία μας και στην πατρίδα μας.
*Εκπαιδευτικός
