Η Πρωτομαγιά αφετηρία αγώνων για το συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών

 ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΠΟΛΗ*

Με την ευκαιρία της Εργατικής Πρωτομαγιάς με θλίψη πρέπει να επισημάνουμε τις τρομερές απώλειες κεκτημένων που οι εκπαιδευτικοί της δημόσιας εκπαίδευσης έχουμε χάσει την τελευταία δεκαετία.

1. Το καθεστώς πλήρους εργοδότησης που απολάμβαναν οι εκπαιδευτικοί της Δημοτικής Εκπαίδευσης έχει αντικατασταθεί από τη μακροχρόνια ανεργία και την υποαπασχόληση.
2. Οι εργοδοτούμενοι στα απογευματινά προγράμματα του ΥΠΠ ( Προαιρετικό Ολοήμερο κ.λ.π.) τυγχάνουν εκμετάλλευσης με το βάρβαρο σύστημα αγοράς υπηρεσιών. Δεν δικαιούνται ούτε επίδομα ανεργίας, ούτε άδεια ασθενείας, ούτε άδεια αναπαύσεως. Κυριολεκτικά εξαναγκάζονται να πουλούν τον εαυτό τους με το κομμάτι ως αυτοεργοδοτούμενοι.
3. Η υπηρεσία στα ολοήμερα δεν αναγνωρίζεται ως προϋπηρεσία για σκοπούς διορισμού.
4. Το επαγγελματικό σχέδιο συντάξεων έχει καταργηθεί για τους εκπαιδευτικούς που μονιμοποιήθηκαν μετά την 1^η Οκτωβρίου 2011
5. Οι νέοι εκπαιδευτικοί δεν δικαιούνται εφάπαξ φιλοδώρημα, όπως δικαιούνται οι παλαιότεροι που μονιμοποιηθήκαν ως τις 30 Σεπτεμβρίου 2011
6. Η κυβέρνηση κωλυσιεργεί και δεν θεσμοθετεί ταμείο προνοίας για τους νέους εκπαιδευτικούς.
7. Η κυβέρνηση αρνείται να αναγνωρίσει την απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου και να αποκαταστήσει τους κουρεμένους μισθούς μας. Ο καθένας από εμάς έχασε δεκάδες χιλιάδες ευρώ την περίοδο 2012-2019.
8. Η ηλικία αφυπηρέτησης των εκπαιδευτικών έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια ως αποτέλεσμα του μνημονίου. Η ανεργία των νέων εκπαιδευτικών παρατείνεται λόγω της αύξησης της ηλικίας συνταξιοδότησης.
9. Η κυβέρνηση, ένα χρόνο μετά την κρίση του καλοκαιριού του 2018, δεν έχει φέρει σχέδιο πρόωρης αφυπηρέτησης όπως υποσχέθηκε.
10. Ένα χρόνο μετά την κρίση κανένα πρόβλημα δεν επιλύθηκε, η ΜΕΠΕΥ υπολειτουργεί, η στελέχωση για την νέα χρονιά βρίσκεται στον αέρα…

Με δέος και πολλή  πίκρα αναλογίζομαι πώς ήταν η Δημοτική Εκπαίδευση τη δεκαετία του 1980, όταν διορίστηκα και πως είναι σήμερα. Τότε με ένα απλό πτυχίο Παιδαγωγικής Ακαδημίας μπορούσε κάποιος να τύχει άμεσου διορισμού. Σήμερα οι νέοι δάσκαλοι, φορτωμένοι με μάστερ και διδακτορικά,  για την απόκτηση των οποίων έφαγαν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους,  περιμένουν πέραν της δεκαετίας για διορισμό. Τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά τους για τα οποία οι οικογένειες τους δαπάνησαν περιουσίες δεν αποτελούν πλέον τεκμήρια γνώσης αλλά πρέπει, ως μαθητές λυκείων, να πληρώσουν για να κάνουν ιδιαίτερα για να περάσουν τις εξετάσεις διορισμού.

Τότε ο κόσμος μας αντιμετώπιζε με σεβασμό. Δεν υπήρχε η παραβατικότητα και οι καταγγελίες για ψύλλου πήδημα. Σήμερα η παραβατικότητα σπάει κόκαλα. Οι καταγγελίες και τα παράπονα γίνονται για ψύλλου πήδημα. Η γραφειοκρατία, ηλεκτρονική και παραδοσιακή αυξάνεται συνεχώς. Κάθε πέρσι και καλύτερα.

Η εργατική πρωτομαγιά αφετηρία νέων αγώνων.

Η εργατική πρωτομαγιά ας γίνει επιτέλους αφετηρία αγώνα για το συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών. Για αποκατάσταση της αξιοπρέπειας του εκπαιδευτικού. Για αποκατάσταση των κουρεμένων μισθών και συντάξεων μας. Για αποκατάσταση των δικαιωμάτων των νέων δασκάλων.

Καλούμε τις εκπαιδευτικές οργανώσεις ΠΟΕΔ, ΟΕΛΜΕΚ και ΟΛΤΕΚ σε ανένδοτο αγώνα για να φέρουμε το δάσκαλο στη θέση που του αξίζει.

*Μέλος ΔΣ ΑΚΙΔΑ 2017-2020