Ημερίδα: «Κύπρος στον 21ο Αιώνα: Από την Πολιτική της ΑΟΖ στη Γεωπολιτική της Ενέργειας»


Αρχικά, την εκδήλωση χαιρέτισε ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του Ινστιτούτου, κ. Γιαννάκης Κολοκασίδης ο οποίος αναφέρθηκε στην ίδρυση και τους στόχους που έχει θέσει το Ινστιτούτο. Επεσήμανε ότι ο Προμηθέας φιλοδοξεί να προτείνει μια διαφορετική, προοδευτικής κατεύθυνσης προσέγγιση, στην ερευνητική ατζέντα, από αυτές που κυριαρχούν σήμερα στα κοινωνικά ζητήματα. «Το αληθινά πατριωτικό δεν έχει καμία σχέση με τον φανατισμό και την πατριδοκαπηλία. Η πρόοδος και ο εκσυγχρονισμός αποκτούν την πραγματική τους διάσταση όταν υπηρετούν την αλήθεια και την κοινωνική δικαιοσύνη».

Εισηγητές στην εκδήλωση ήταν ο Τίτος Χριστοφίδης, Υφυπουργός παρά τω Προέδρω, ο Άριστος Δαμιανού, Νομικός-Διεθνολόγος, και ο Κώστας Γουλιάμος, Αντιπρύτανης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου.

Ο κ. Χριστοφίδης ανέλυσε τη στρατηγική που έχει θέσει η κυπριακή δημοκρατία στα ζητήματα ενέργειας και ποιες προοπτικές έχουν τεθεί ενώπιον μας μετά από την εύρεση φυσικού πλούτου στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ανάμεσα σε άλλα ανέφερε ότι εξετάζονται διάφορες πιθανότητες αξιοποίησης του φυσικού αερίου μεταξύ των οποίων είναι και «η προμήθεια της ΑΗΚ με φυσικό αέριο για σκοπούς παραγωγής πιο φθηνού ηλεκτρικού ρεύματος». Αναλύοντας τους στρατηγικούς πυλώνες που έχει θέσει το κυπριακό κράτος σε σχέση με τα ζητήματα ενέργειας και αξιοποίησης του φυσικού αερίου, ο κ. Χριστοφίδης ανέφερε ότι αυτοί συνοψίζονται 1. Στο Κυπριακό 2. Στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη και 3. Στην μετεξέλιξη της Κύπρου σε τεχνολογικά αναπτυγμένη «κοινωνία της γνώσης».

Ο κ. Δαμιανού παρέθεσε τη νομική πτυχή του ζητήματος στην εισήγηση του με τίτλο «ΑΟΖ και Κυριαρχία: οι Νομικές Προεκτάσεις στο Ζήτημα της Ενέργειας». Αναφέρθηκε σε πέντε σημαντικές νομικές πτυχές στο υπό συζήτηση θέμα. Τί προνοεί το διεθνές δίκαιο για τον καθορισμό ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, πώς το στοιχείο της κρατικής κυριαρχίας αναδεικνύεται ως καθοριστικό στην όλη διαδικασία, πώς επηρεάζεται το περιεχόμενο μιας ενδεχόμενης λύσης, ποιο είναι το νομικό καθεστώς της συμφωνίας μεταξύ της παράνομης «ΤΔΒΚ» και της Τουρκίας για καθορισμό υφαλοκρηπίδας και τέλος πώς διαμορφώνεται το εθνικό θεσμικό πλαίσιο μετά την τελευταία πλειοψηφική έγκριση από τη Βουλή του περί Υδρογονανθράκων (Τροποποιητικού) Νόμου του 2011, με δεδομένη και τη δημοσίευση της προκήρυξης του δεύτερου γύρου αδειοδοτήσεων από την Κυπριακή Δημοκρατία. Καταλήγοντας, ο κ. Δαμιανού σημείωσε ότι μπροστά μας «διανοίγεται μια τεράστια προοπτική που ξεπερνά τα δικά μας βιολογικά όρια σε αυτόν τον τόπο και επηρεάζει τις γενεές των Κυπρίων που έπονται. Η χρηστή διοίκηση, που περιλαμβάνει τις αρχές της διαφάνειας, της διαβούλευσης και του δημιουργικού συλλογικού προβληματισμού πρέπει να παραμείνει ως συστατικό στοιχείο της εθνικής μας προσπάθειας.»

Η καταληκτική εισήγηση του κ. Γουλιάμου «Αναδιάταξη στη Γεωπολιτική της Ενέργειας: η Ανατολική Μεσόγειος στο Επίκεντρο των Ανταγωνισμών» έθεσε το ζήτημα των ενεργειακών πόρων μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο των ανταγωνισμών που αναφύονται στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Ο κ. Γουλιάμος τόνισε ότι τα στρατηγικά συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο συνδέονται, «με τα μεγάλα ενεργειακά αποθέματα στην περιοχή, τη θέση της Ανατολικής Μεσογείου ως σημείου συναντήσεως και επικοινωνίας μεταξύ τριών ηπείρων και τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς των μεγάλων δυνάμεων». Στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, συνέχισε, «η ιμπεριαλιστική – αποικιοκρατική πολιτική για ιδιωτικοποίηση των φυσικών πόρων λειτούργησε σε βάρος της ειρήνης και της ισόρροπης ανάπτυξης».

Συνέχισε λέγοντας ότι «η σημαντική γεωστρατηγική αξία της Κύπρου προσλαμβάνει ιδιαίτερη σημασία στο σημερινό γεωπολιτικό περιβάλλον ασφαλείας» επειδή «οι στρατηγικοί σχεδιασμοί των ΗΠΑ, (αλλά και της ΕΕ ) κατευθύνονται προς τις περιοχές του Καυκάσου, του Περσικού Κόλπου και της Αφρικής, μετακινώντας ανατολικότερα το όριο των ζωτικών συμφερόντων των μητροπολιτικών κέντρων». «Όποιος ελέγχει την Κύπρο, κυριαρχεί στην Ανατολική Μεσόγειο και τον ευρύτερο στρατηγικό χώρο που συνδέει τις τρεις ηπείρους, εξασφαλίζοντας έτσι τον έλεγχο και την κάλυψη της κεντρικής Μεσογείου». Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, πρέπει να γίνεται κατανοητή και η επιδίωξη της Τουρκίας «αφενός να στρατιωτικοποιήσει τα θέματα που έχουν σχέση με τους ενεργειακούς πόρους, με τη δημιουργία γκρίζων ζωνών, και αφετέρου να δημιουργήσουν, μέσω της προπαγάνδας, το αίσθημα ανασφάλειας σε ξένους παράγοντες (π.χ. κυβερνήσεις, επενδυτές, εταιρείες) που δεν συντάσσονται με τις θέσεις τους.»




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










162