Και μην έχοντας πιο κάτω άλλο σκαλί…


ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Κ. ΠΕΡΣΙΑΝΗ*

Τα γεγονότα και οι δηλώσεις που έγιναν την Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2019 στο χώρο της εκπαίδευσης μαρτυρούν, πιστεύω, την αξιοθρήνητη κατάσταση στην οποία αυτή έχει περιέλθει. Όπως είναι γνωστό, τη μέρα εκείνη η Παγκύπρια Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών (ΠΣΕΜ) κάλεσε τους μαθητές των σχολείων μέσης εκπαίδευσης όλης της Κύπρου να απόσχουν από τα μαθήματα και να συγκεντρωθούν έξω από το Υπουργείο Παιδείας για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στην εφαρμογή του νόμου που ψήφισε η Βουλή πριν δυο χρόνια για επαναφορά του θεσμού των εξετάσεων τετραμήνων στα Λύκεια πρώτα και στα Γυμνάσια ύστερα. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν από το Paideia-News, για τις μαθητικές εκδηλώσεις, 6.556 μαθητές και μαθήτριες έφυγαν από τα σχολεία τους για να συμμετάσχουν στη διαμαρτυρία και 14.792 έμειναν στις τάξεις τους. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, οι συγκεντρωθέντες έξω από το Υπουργείο μαθητές και φοιτητές(στη διαμαρτυρία συμμετείχε και η ΠΟΦΕΝ  με τα δικά της αιτήματα) υπολογίστηκαν σε 1700-1800.

Στην ομιλία του στη συγκέντρωση ο πρόεδρος της ΠΣΕΜ:

1.Εξέφρασε την αγανάκτησή του για το γεγονός ότι «το Υπουργείο δεν λαμβάνει σοβαρά τις απόψεις  των μαθητών ενάντια στις εξετάσεις ανά τετράμηνο, όπως αυτές εκφράστηκαν στο Παγκύπριο Συνέδριο της ΠΣΕΜ σε δημοψήφισμα και σε συλλογή υπογραφών».

2. Κατηγόρησε το Υπουργείο για «ετσιθελισμό, αυταρχισμό και αδιαλλαξία».

3. Κάλεσε το Υπουργείο να ζητήσει την ανάκληση του Νόμου και να καθίσει σε διάλογο μαζί τους με βάση τις προτάσεις που καταθέτουν εκείνοι. Αξίζει εδώ να μπουν τα ίδια τα λόγια του Προέδρου της ΠΣΕΜ: «Καλούμε το Υπουργείο να πάψει να επικαλείται τη νομοθεσία, γιατί οι νόμοι είναι εκεί για να αλλάζουν, γι’ αυτό και καταθέτουμε τις προτάσεις μας στα πλαίσια του διαλόγου για να ανακληθεί η νομοθεσία».

4. Διευκρίνισε ότι αυτά τα κάνουν γιατί διεξάγουν αγώνα «για ένα ανθρώπινο και δημοκρατικό σχολείο» και ενάντια «στη βαθμοθηρία και τον ατομικισμό».

5. Προειδοποίησε το ΥΠΠ ότι «ούτε οι απουσίες ούτε ο εκφοβισμός πρόκειται να τους σταματήσουν  από τον αγώνα. Δεν υποτασσόμαστε, δεν σταματάμε τον αγώνα. Παλεύουμε όλοι μαζί ενωμένοι σαν μια γροθιά».

6. Έκλεισε την ομιλία του με το μήνυμα «δεν θα τους περάσει», που ήταν και το σύνθημα που επαναλάμβαναν συχνά οι συγκεντρωθέντες.

Τα γεγονότα, όπως αναφέρθηκαν πιο πάνω, δείχνουν μια κατάσταση αναρχίας, σύγχυσης , διάλυσης και παρανομίας. Τα δυο τρίτα των μαθητών στα σχολεία, το ένα τρίτο φευγάτο και απ΄ αυτό, τα τρία τέταρτα στο σπίτι τους ή στα καφέ και τα μωλ.

Οι δηλώσεις του Προέδρου της ΠΣΕΜ, από την άλλη, φανερώνουν πλήρη έλλειψη σεβασμού προς τους δημοκρατικούς θεσμούς, μεγάλη άγνοια ή περιφρόνηση των τρόπων λήψης αποφάσεων στην πολιτεία και βαθιές αντιφάσεις και λογικές συγκρούσεις. Υποστηρίζει  ότι «οι νόμοι είναι εκεί για να αλλάζουν», έτσι απλώς γιατί το ζητούν μια μερίδα μαθητών, δείχνοντας ασέβεια στο θεσμό της Βουλής και τη θέληση της δημοκρατικής πλειοψηφίας που ψήφισαν τον νόμο, μιλούν για διάλογο και την ίδια στιγμή προειδοποιούν ότι «δεν θα τους περάσει», δηλαδή προειδοποιούν αυτόν που καλούν σε διάλογο ότι ο διάλογος θα γίνει έτσι για πλάκα, κατηγορούν το Υπουργείο για ετσιθελισμό, αυταρχισμό και αδιαλλαξία και την ίδια στιγμή προβάλλουν μια συμπεριφορά χειρότερη απ’ αυτήν που κατηγορούν. Αλήθεια, διανοήθηκαν ποτέ αν έχουν την εξουσία να διατάζουν χιλιάδες μαθητές να φύγουν  από τα σχολεία και ποιος τους την έδωσε; Γιατί δεν τους προειδοποιεί η αστυνομία  ότι δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα;

Το πιο αποκαρδιωτικό βέβαια είναι ότι χρησιμοποιούν την ιερή λέξη ‘αγώνα’ για να περιγράψουν την πράξη της φυγής τους από το σχολείο. Η λέξη αγώνας φέρει συνειρμικά στη μνήμη τις πατριωτικές και μαχητικές ενέργειες των μαθητών του 1955-59 για να εκδιώξουν τον κατακτητή από το νησί, θυμίζει νέους που κρεμάστηκαν και θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Είναι, τουλάχιστο, ασέβεια στην ιερή μνήμη τους να χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη γι’ αυτό που κάνουν τώρα.

Οι κοινωνιολόγοι της εκπαίδευσης υποστήριξαν ότι η παραχώρηση κάποιας αυτονομίας στη μαθητική κοινότητα με λειτουργία μαθητικών συλλόγων και εκλογή μαθητικών συμβουλίων θα ήταν μια καλή ευκαιρία για τους μαθητές να αναλάβουν ευθύνες για το σύνολο και να ασκηθούν στη λήψη δημοκρατικών αποφάσεων. Δυστυχώς, όπως αποδεικνύεται καθημερινά,  όπως και πολλοί άλλοι θεσμοί, έτσι και ο θεσμός της μαθητικής αυτοδιοίκησης απέτυχε παταγωδώς στην Κύπρο. Είναι πραγματικά  κρίμα αυτό που γίνεται όχι μόνο για τους θεσμούς, αλλά και για τους ίδιους τους νέους που αναλαμβάνουν αυτά τα αξιώματα. Πιστεύω πως είναι καθήκον αυτών που έχουν επιρροή πάνω τους να τους συμβουλεύσουν τα στοιχειώδη για να παύσουν να εκτίθενται και να μην προκαλούν και άλλη  ζημιά σ’ έναν τομέα που είναι ήδη πολύ βεβαρημένος. Πιστεύω πως ως εκπαίδευση και ως αγωγή  έχουμε φτάσει στο τελευταίο σκαλί.




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










156