Μην σκοτώσετε το μεράκι και το κέφι των Εκπαιδευτικών
ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΠΑΡΡΗ*
Αφού για αρκετό καιρό, η διάλυση, η κατάργηση και το ξεπούλημα του Συνεργατισμού μονοπωλούσε το ενδιαφέρον και γέμίζε τα προγράμματα των καναλιών, ξαφνικά η αναστάτωση στην Εκπαίδευση έστρεψε αλλού την προσοχή του κόσμου και ώ του θαύματος σταμάτησαν όλες οι περί του Συνεργατισμού συζητήσεις. Τελείωσε, πάει κι αυτό. Εύλογο το ερώτημα και δικαιολογημένος ο συνειρμός. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος ν’αποφύγεις την κριτική από του να οδηγήσεις αλλού το ενδιαφέρον. Ξαφνικά λύσαμε όλα τα προβλήματα της οικονομίας, αποσιωπήσαμε τα δισ. που ρίξαμε στην τρύπα του Συνεργατισμού που οι ίδιοι ανοίξαμε καθώς έτσι μα βόλευε και με αρκετή υπεροψία και μέθη δακτυλοδείχνουμε τους ένοχους διά «πάσαν οικονομική νόσον και πάσαν μαλακίαν» που δέρνει αυτό τον τόπο.
Ένοχοι για την οικονομική κατρακύλα οι Εκπαιδευτικοί: Έχουν πολλές περιόδους απαλλαγές, μειώνονται οι ώρες διδασκαλίας τους με τα χρόνια υπηρεσίας και με τις προαγωγές τους, έχουν οι συνδικαλιστές απαλλαγές από διδακτικά καθήκοντα, έχουν 2 περιόδους οι υπεύθυνοι τμημάτων, 2 οι πρακτικογράφοι, 1 περίοδο οι υπεύθυνοι ειδικών αιθουσών ή όσοι διδάσκουν θέατρο ή υπεύθυνοι εκδόσεων.
Σχετικοί και άσχετοι τους κατακεραυνώνουν, αυτοί φταίνε, αυτοί είναι και οι λόγοι που δεν πάνε καλά οι μαθητές σε διεθνείς διαγωνισμούς. Βρήκαν μάλιστα και την κατάλληλη λέξη που ανοήτως την παπαγαλίζουν. Εξορθολογισμός φωνάζουν όλοι, απορώ αν γνωρίζουν τη σημασία της λέξης. Ότι γινόταν δηλ. μέχρι τώρα ήταν μη ορθολογικό, ήταν παράλογο, ή υπέρλογο. Γιατί το άφησαν 40-50 χρόνια. Μα αυτά ήταν μέσα στα εκλογικά προγράμματα υποψηφίων προέδρων με αυτές τις παροχές ζητούσαν την ψήφο των Εκπαιδευτικών, με αυτά αντάμειβαν τις δουλοπρεπείς υπηρεσίες των κομματικών δικών τους συνδικαλιστικών εκπροσώπων. Τώρα γιατί διαμαρτύρονται; Αν ενσυνειδήτως τα κόμματα, οι ηγεσίες έκαναν κάποιους να είναι φυγόπονοι ή τεμπέληδες ή απατεώνες και το κράτησαν 50 χρόνια τώρα ποιος θα τους πιστέψει ότι πραγματικά νοιάζονται για εξορθολογισμό στην εκπαίδευση; Όποιο κόμμα βρισκόταν στην εξουσία ικανοποιούσε τα αιτήματα της δικής τους κομματικής συνδικαλιστικής ομάδας. Αλλότρια επομένως είναι τα κίνητρα και οι στόχοι που αγγίζουν και την επιβίωση του Δημοσίου Σχολείου. Πριν από όποιο εξορθολογισμό καλύτερα ν’ αρχίσουμε από το λογισμό ή το συλλογισμό που δεν υπάρχει. Κοιμίζουμε τον κόσμο να ξεχνά τα εγκλήματα, τις κλεψιές και τις απάτες. Τι συνεργατισμό, τι καζίνα, τι πύργους, τι κροκόδειλους, τι πωλήσεις τραπεζών, τι κουρέματα, τι ιδιωτικοποιήσεις, τι διαπλοκές και κλεψιές, τι Cyprus Airways,. Εδώ το πρόβλημα είναι ο Εξορθολογισμός. Ούτε καν το «Γλωσσάρι» δεν αντιληφθήκαμε οι περισσότεροι. Εδώ κοντέψαμε να ξεχάσουμε Προδοσία και Εισβολή, με το «Γλωσσάρι» θα ασχολούμασταν; Επίθεση κατά των Εκπαιδευτικών να τελειώνουμε. Με ύφος Παντοκράτορα τους μαστιγώνει ο Γ. Ελεγκτής. «Πόσες διακοπές «τεμπερχανάες»; Από τις 15 Αυγούστου να έρχεστε στο σχολείο. Τουλάχιστο οι εκπαιδευτικοί κε Ελεγκτή από την 1η Σεπτεμβρίου πάνε στο Σχολείο και ίσως νάναι οι μόνοι από τη Δημόσια Υπηρεσία που δουλεύουν τόσο πολύ και καθημερινά καταθέτουν τη ψυχή τους. Για τους άλλους που είτε δε δουλεύουν είτε δεν πάνε καθόλου, κανείς δεν ενοχλείται.
Είναι τραγικά απογοητευτικό το πώς η κοινωνία βλέπει τους Εκπαιδευτικούς με την ανοχή και των ΜΜΕ και αυτό μαρτυρεί το επίπεδο του πολιτισμού μας και της Παιδείας μας. Σε μια κοινωνία που καταρρέει, σε μια πατρίδα που ξεπουλιέται, με το θεσμό της οικογένειας να διαλύεται, τα Σχολεία είναι το ανάχωμα, οι Εκπαιδευτικοί μόνοι τους παλεύουν να στηρίξουν τα παιδιά αναλαμβάνοντας συχνά το ρόλο και των γονιών που δεν υπάρχουν. Προκαλεί έκπληξη που οι Συνδέσμοι Γονέων, συντάσσονται συχνά με τους πολέμιους τους παραβλέποντες τόσους κόπους, τόσες προσπάθειες και θυσίες για τα παιδιά τους. Αυτό μοιάζει με αχαριστία.
Οι κοινωνίες οφείλουν απεριόριστο σεβασμό και εκτίμηση προς τους Εκπαιδευτικούς. Η προσφορά τους δεν μετριέται με λογιστικούς συμψηφισμούς και μαθηματικές πράξεις. Δεν αποτιμάται με καταμέτρηση διδακτικών ωρών. Δεν είναι παροχέας γνώσεων ο δάσκαλος, είναι κάτι πολύ περισσότερο. Μεταδίδει παιδεία, ήθος και σωστή διαπαιδαγώγηση στα νέα παιδιά. Ανάβει φλόγα στη ψυχή τους, για να μπορούν να σταθούν, να περπατήσουν, να πετάξουν. Πως εκτιμάται αυτό; Ποιος Λογιστής ή Ελεγκτής θα μετρήσει αυτή την προσφορά;
Όσοι δεν γνωρίζουν από Σχολεία και Εκπαίδευση μετρούν διδακτικές ώρες και παραπλανούν τον κόσμο, όσοι ξέρουν, γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα πιο σημαντικά πράγματα γίνονται σε μη διδακτικές περιόδους. Στις ώρες που ο δάσκαλος επικοινωνεί με το παιδί, στις ώρες που το αγκαλιάζει, το συμβουλεύει, το παρηγορεί, το βοηθά να αντιμετωπίσει προβλήματα της ψυχής και της ζωής του. Είναι καλά να ξέρει ο κόσμος ότι τα παιδιά που έρχονται στις σχολικές τάξεις δεν είναι όλα πλασμένα για να μάθουν γράμματα και να γίνουν λαμπροί επιστήμονες. Υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά που το μόνο που ζητούν είναι να μάθουν να ζουν σ’ένα κόσμο δύσκολο, άδικο και πλασμένο για τους τυχερούς, τους ευφυείς, τους αρτιμελείς,υγιείς και προσοντούχους.
Γι’ αυτά λοιπόν τα παιδιά που τα όνειρά τους φτάνουν ίσαμε το να ζουν, παλεύουν καθημερινά οι δάσκαλοι και δίνουν την ψυχή τους χωρίς να μετρούν τις ώρες. Γι’αυτό και μόνο δικαιούνται σεβασμό, εκτίμηση και αξιοπρεπή αντιμετώπιση. Να μην ξεχνά κανένας ότι δικά μας παιδιά είναι οι δάσκαλοι μας και συνήθως παιδιά προερχόμενα από τα χαμηλότερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα της κοινωνίας μας. Άριστοι των Αρίστων που πάντα οι πολιτικοί τους υπόσχονταν αξιοποίηση, αλλά στη πορεία τους άλλαξαν με τους ημέτερους.
Όσο και αν δικαιολογούνται οι μη κατέχοντες το θέμα, δεν δικαιολογούνται καθόλου οι εκπρόσωποι του Υπουργείου Παιδείας για τη στάση τους καθώς αυτοί θα πρέπει να ήταν οι υποστηρικτές και τα καθημερινά στηρίγματά τους και θα πρεπε να τους έδιναν το μπράβο και την ηθική ανταμοιβή τους.
Για να μη θεωρηθώ μονόπλευρος, εκεί που απαραίτητα χρειάζεται κάποιος εξορθολογισμός ας γίνει. Ας μειωθούν οι περίοδοι των συνδικαλιστών που είναι ελεύθεροι από διδακτικά καθήκοντα και ας το δεχτούν αυτό οι συνδικαλιστές. Ας γίνονται και κάποιες δραστηριότητες εθελοντικά ή τα απογεύματα το ίδιο και τα επιμορφωτικά μαθήματα ή Σεμινάρια που γίνονται από εκπροσώπους του Υπουργείου ή του Παιδαγωγικού ή του Πανεπιστημίου, αφού κι αυτοί δεσμευτούν να μη ζητούν ούτε οδοιπορικά ούτε να πληρώνονται. Ας παραχωρήσουν οι εκπαιδευτικοί τις 2 περιόδους των πρακτικών, τις υπευθυνότητες των ειδικών αιθουσών και τις εκδόσεις.
Απαραίτητα όμως πρέπει να κρατήσουν τις 2 περιόδους για υπευθυνότητα τμήματος για τους λόγους που προανέφερα, καθώς και το ότι μειώνονται οι διδακτικές περίοδοι με τα χρόνια υπηρεσίας. Θα ήταν απάνθρωπο να μη συνέβαινε αυτό. Για όνομα του θεού να μη τίθεται ως επιχείρημα ότι επειδή έχουμε μειώσεις διδακτικών ωρών χρειαζόμαστε νέους διορισμούς άρα επιβαρύνονται τα κρατικά ταμεία. Και γώ που νόμιζα ότι αυτή η πολιτεία νοιάζεται για το διορισμό τόσο χιλιάδων επιστημόνων. Πότε και πώς θα γίνει αυτό;
Τονίζω ολοκληρώνοντας ότι οποιοσδήποτε εξορθολογισμός πρέπει να γίνει στα πλαίσια της λογικής και με τρόπο που δε θα πληγώσει την αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών ούτε θα σβήσει τη χαρά και το καθημερινό κέφι με το οποίο αγκαλιάζουν και παιδαγωγούν τα παιδιά μας. Προσοχή και στο μεγάλο κίνδυνο που υπάρχει:
Μέσα από ένα άτακτο γενικευμένο εξορθολογισμό μέσα από επιφανειακές προσεγγίσεις, λογιστικούς υπολογισμούς και οικονομικίστικες πρακτικές μήπως στεγνώσουμε και κάνουμε ακόμη πιο μίζερα τα σχολεία μας.. Αρκετή μιζέρια έχουν από τον υπέρμετρο συγκεντρωτισμό της εξουσίας από την έλλειψη αυτονομίας, από τις υπέρμετρες εξουσίες των Σχολικών Εφορειών, από την έλλειψη ηγετών Δ/ντών, από την μετατροπή τους σε χώρους φροντιστηρίων και συνεχών εξετάσεων, από την έξαρση φαινομένων παραβατικότητας, από τη έλλειψη επικοινωνίας, την έλλειψη χαράς στις σχολικές αυλές αλλά και στους διδασκαλικούς-καθηγητικούς συλλόγους.
Να λοιπόν τομείς στους οποίους θα πρέπει να στοχεύσει το Υπουργείο Παιδείας. Ο οποιοσδήποτε εξορθολογισμός ακόμα και αν πετύχει μετά από λίγες μέρες θα τελειώσει και θα χάσει την επικαιρότητά του. Μετά τι;
Καημό το ΄χουμε ως κοινωνία να έχουμε επιτέλους ένα Υπουργό που να μην είναι μόνο Εκπαίδευσης, αλλά πρωτίστως να είναι Παιδείας και Πολιτισμού, να έχει όραμα και όχι απλά να είναι διεκπεραιωτής και διαχειριστής μόρφωσης, ενεργώντας αυστηρά στα πλαίσια Κυβερνητικής Πολιτικής και οικονομικών δεσμεύσεων, επιταγών και στό
*Επίτιμος Πρόεδρος Συνδέσμων
Ελλήνων Δ/ντών Μ. Εκπαίδευσης Κύπρου
