ΤΟΥ ΘΕΜΗ ΠΟΛΥΒΙΟΥ*
(Β΄ ΜΕΡΟΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ)
Δεν υπάρχουν επιστημονικές μελέτες που να διαπιστώνουν ότι ο οποιοσδήποτε έχει επιπλέον τυπικά προσόντα – ο «άριστος» για παράδειγμα – είναι κατ’ ανάγκη καλύτερος εκπαιδευτικός. Το Υπουργείο θα’ πρεπε να ξέρει πως απαραίτητη προϋπόθεση για ένα καλό δάσκαλο είναι βέβαια η γνώση του αντικειμένου του και πλείστων άλλων γνώσεων αλλά σε ίσο βαθμό – αν όχι και μεγαλύτερο – είναι και η μεθοδικότητα και εργατικότητα του, το ταλέντο στη διδασκαλία το μεράκι, η αγάπη για το επάγγελμα και τα παιδιά. Όλα αυτά δεν μπορούν να διαπιστωθούν με καμιά εξέταση – γραπτή ή προφορική – αλλά μόνο μέσα από τη διδακτική πράξη.
Για τους πιο πάνω λόγους θεωρούμε ότι δεν αντέχει σε κανένα λογικό έλεγχο η θέση του Υπουργείου ότι η προσωπικότητα, ο χαρακτήρας και η στάση του υποψηφίου σε σχέση με το λειτούργημα του εκπαιδευτικού μπορούν να διαπιστωθούν με τη γραπτή εξέταση ή ακόμα και με προφορική συνέντευξη. Καλός παιδαγωγός δεν είναι αυτός που έχει την ικανότητα να θεωρητικολογήσει γύρω από παιδαγωγικά θέματα ή γύρω από τις αξίες της κοινωνίας. Καλός είναι αυτός που μέσα από τη διδακτική πράξη θα αποδείξει τις παιδαγωγικές του δυνατότητες, την πίστη και τη συνέπεια του στις αρχές και τις αξίες του παιδαγωγικού λειτουργήματος.
Προκαλεί, πιστεύουμε, τη νοημοσύνη όλων το Υπουργείο όταν υποστηρίζει ότι είναι δυνατό να υπάρχει έστω και ίχνος αντικειμενικότητας στην εξέταση των πιο πάνω κριτηρίων.
Είναι φανερό ότι το ΥΠΠ με την πρότασή του απέτυχε να αποδείξει τη σχέση των οποιωνδήποτε προβλημάτων που απασχολούν την εκπαίδευσή μας με τις αδυναμίες του υφιστάμενου καταλόγου.
Και δε μας λέει το ΥΠΠ ποια «νέα εκπαιδευτικά και κοινωνικά δεδομένα της πατρίδας μας λαμβάνει υπόψη με το νέο σύστημα και ποια προοπτική και ελπίδα δίνει στην κοινωνία μας για ένα καλύτερο και ελπιδοφόρο μέλλον»;
Αντίθετα, επιπρόσθετα προβλήματα και αδικίες θα δημιουργήσει σε βάρος συνανθρώπων μας. Κατά συνέπεια το ΥΠΠ κινδυνολογεί, όταν ισχυρίζεται ότι πάνω απ’ όλα θέτει «το όφελος των παιδιών και της εκπαίδευσης».
Αντί η πολιτεία να αναζητήσει τις δικές της ευθύνες για την αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η εκπαίδευση μας, αντί να εξετάσει ποιες λύσεις θα δοθούν σε προβλήματα που οι λανθασμένες αποφάσεις της προκάλεσαν, εστιάζει τις εκπαιδευτικές μας κακοδαιμονίες στους καταλόγους διοριστέων,
τους οποίους θυμάται κατά καιρούς αποπροσανατολίζοντας έτσι την κοινή γνώμη.
Τα κίνητρα της κυβέρνησης και της πλειοψηφίας των κομμάτων είναι πρόδηλα. Επιδιώκουν με κάθε τρόπο τορπιλλισμό ενός κοινωνικά καταξιωμένου θεσμού, προτείνοντας πρόνοιες που θα οδηγήσουν στην αναξιοκρατία και το ρουσφέτι.
Το ερώτημα για μας δεν είναι αν έχουμε ένα τέλειο θεσμό σ’ ό, τι αφορά τους διορισμούς στην εκπαίδευση ή όχι. Αυτό νομίζουμε ότι είναι εξωπραγματικό.
Όμως χωρίς αμφιβολία έχουμε ένα πολύ ικανοποιητικό σύστημα, ένα αξιόλογο και κοινωνικά καταξιωμένο θεσμό, που παρόμοιό του δεν συναντάμε σε άλλους τομείς της δημόσιας ζωής του τόπου.
Προβλήματα σίγουρα υπάρχουν, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι αυτό θα πρέπει να μας οδηγήσει σε κατάργηση του σημερινού συστήματος. Αντίθετα, εμείς πιστεύουμε ότι μπορεί με συγκεκριμένα μέτρα και εισηγήσεις να διορθωθούν τα προβλήματα που παρουσιάζονται.
Ούτε η επίκληση του προγράμματος διακυβέρνησης του Προέδρου Αναστασιάδη για «εισαγωγή ενός νέου σύγχρονου και αξιοκρατικού συστήματος πρόληψης των εκπαιδευτικών με τρόπο που να μην αδικούνται οι παλαιότεροι, αλλά να έχουν ευκαιρίες και οι νεότεροι», υλοποιείται, όπως ισχυρίζεται ο ΥΠΠ, αφού είναι ξεκάθαρο ότι αδικούνται οι παλαιότεροι.
Εκτός αυτού, το ΥΠΠ θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του σχετικά με τη διετή επί δοκιμασία υπηρεσία των συναδέλφων. Δεν είναι δυνατό να επικαλείται τώρα δυσκολίες ανθρωπιστικής φύσεως που το εμπόδισαν να εφαρμόσει τους νόμους και κανονισμούς. Αν το Υπουργείο, έστω και τώρα δεν αντιμετωπίσει το πρόβλημα, δικαιολογεί πιστεύουμε τις υποψίες πως το διαιωνίζει μόνο και μόνο για να στηρίξει τις αιτιάσεις του σχετικά με τους καταλόγους.
Μας προκαλεί εύλογα ερωτήματα η σπουδή του ΥΠΠ να εφαρμοστεί το νέο σχέδιο σε 4 χρόνια, αντί σε 10 που προνοούσε το παλαιότερο σχέδιο. Γιατί τόση σπουδή τη στιγμή που γνωρίζει ότι μέχρι το 2019 οι διορισμοί που θα γίνουν θα είναι μηδαμινοί;
Σχετικά αναφέρουμε ότι το 2015 αφυπηρετούν μόνο 7 Διευθυντές, 9 Β.Δ.Α, 12 Β.Δ. και 18 καθηγητές. Το 2016 αφυπηρετούν 4 Διευθυντές,
5 Β.Δ.Α., 6 Β.Δ. και 12 καθηγητές. Το 2017 8 Διευθυντές, 9 Β.Δ.Α, 26 Β.Δ. και 27 καθηγητές. Το 2018 2 Διευθυντές, 7 Β.Δ.Α., 13 Β.Δ και 13 καθηγητές. Το 2019 11 Διευθυντές, 25 Β.Δ.Α., 47 Β.Δ και 55 καθηγητές. Τέλος, το 2020 αφυπηρετούν 13 Διευθυντές, 14 Β.Δ.Α, 45 Β.Δ και 59 καθηγητές. Αν αυτές οι αφυπηρετήσεις μεταφραστούν σε διδακτικές ώρες θα δει και ο πιο κακόπιστος ότι οι διορισμοί μέχρι το 2020 θα είναι ανύπαρκτοι.
Συγκεκριμένα, με βάση επίσημα στοιχεία με τις αφυπηρετήσεις που προαναφέραμε το 2014 δεν θα γίνουν διορισμοί. Το 2015 θα γίνουν 23 διορισμοί (δηλαδή μόνο τρεις ή τέσσερις διορισμοί από το νέο κατάλογο που θα δημιουργήσει ο ΥΠΠ και θα προσφέρει ευκαιρίες στους νέους!!), το 2016 16 διορισμοί, το 2017 47 διορισμοί, το 2018 20 διορισμοί, το 2019 76 διορισμοί και το 2020 73 διορισμοί.
Δηλαδή, ακόμη και αν εφαρμοστεί ο νέος νόμος και ένας «νέος» επιτύχει στις εξετάσεις που το ΥΠΠ θα διοργανώσει με βάση το χρονοδιάγραμμα του νέου σχεδίου, τον Οκτώβρη του 2014, είναι σίγουρο ότι θα χρειαστεί το 2020 να ξανακαθίσει σε εξετάσεις, αφού με βάση τα στοιχεία που παραθέσαμε δεν θα διοριστεί μέχρι τότε, ενώ θα έχει εκπνεύσει και το όριο των 6 χρόνων που θα ισχύει για όσους πετύχουν στη γραπτή εξέταση. Αυτές είναι οι ευκαιρίες που προσφέρει στους νέους το νέο σχέδιο του ΥΠΠ.
Η σπουδή εφαρμογής του νέου συστήματος θα δημιουργήσει μεγαλύτερες αδικίες έναντι των συμβασιούχων που υπηρετούν σήμερα τη δημόσια εκπαίδευση μέχρι και 10 χρόνια υπηρεσίας, αφού μπορεί να διορίζονται μέχρι το 2019 με σύμβαση και το 2020 να μείνουν εκτός υπηρεσίας.
Εξάλλου, είναι αδιευκρίνιστο το είδος των διορισμών που θα γίνονται από το 2015 μέχρι και το 2019. Θα διορίζονται μόνιμοι ή με σύμβαση οι συνάδελφοι;
Άδικο είναι το προτεινόμενο σύστημα και για όσους συναδέλφους είναι κοντά στο διορισμό και επειδή δεν έκαναν την προϋπηρεσιακή θα μείνουν εκτός. Υπάρχουν κλάδοι των οποίων οι συνάδελφοι έχουν υπηρεσία 7 και 8 χρόνια, χωρίς προϋπηρεσιακή. Αυτοί τι θα γίνουν, αφού άφησαν τις προηγούμενες δουλειές τους και υπηρετούν στην εκπαίδευση.
Είναι το λιγότερο αστήρικτος και πρόχειρος ο ισχυρισμός του ΥΠΠ ότι θα αδικηθούν 100 – 200 άνθρωποι, αλλά θα ευνοηθούν δεκάδες χιλιάδες.
Κατ’ αρχήν δεν θα αδικηθούν 100 – 200 αλλά πολύ περισσότεροι. Και δεν θα ευνοηθούν χιλιάδες άλλοι, αφού είναι μηδαμινοί οι διορισμοί που θα γίνουν μέχρι το 2020, όπως αποδείξαμε πιο πάνω με αριθμούς.
Για να γλυκάνει το χάπι το σχέδιο του ΥΠΠ βάζει ως κριτήριο για να παρακαθίσει κάποιος στις εξετάσεις την Προϋπηρεσιακή και άρα όσοι έκαναν την προϋπηρεσιακή θα έχουν προτεραιότητα έναντι των άλλων.
Ουδέν αναληθέστερο, αφού θα πρέπει να περάσουν εξετάσεις, για να μπουν στους νέους καταλόγους, τη στιγμή που ήδη παρακάθισαν σε εξετάσεις, επιμορφώθηκαν, έκαναν πρακτική εξάσκηση σε σχολεία, απέκτησαν μεταπτυχιακούς τίτλους κ.α.
Αλλά και για τους νέους που θα παρακαθίσουν σε εξετάσεις που μπαίνει ως προϋπόθεση η προϋπηρεσιακή δημιουργείται ένα άλλο σοβαρότατο
Πρόβλημα. Ποιος θα πληρώνει τις 3.000 – 5.000 για να κάνουν την προϋπηρεσιακή τους στα δημόσια ή ιδιωτικά πανεπιστήμια; Μήπως θα δημιουργήσουμε μια άλλη παραοικονομία εκατομμυρίων ευρώ και θα ευνοούνται κάποιοι ιδιώτες; Και πότε θα προλάβουν να κάνουν την προϋπηρεσιακή μέχρι το 2014, που σύμφωνα με το σχέδιο, ξεκινούν οι εξετάσεις;
Και η προϋπηρεσιακή για τους νέους θα είναι απλώς το εισιτήριο, για να παρακαθίσουν σε εξετάσεις, δε σημαίνει ότι θα πετύχουν. Άρα φρούδες, ψεύτικες ελπίδες και έξοδα περισσά σε μια περίοδο κρίσης.
Επιπρόσθετα, το προταθέν σχέδιο δε μας ξεκαθαρίζει αν οι σημερινοί συμβασιούχοι ή όσοι θα διορίζονται με τους νέους καταλόγους θα διοριστούν με μόνιμο ή έκτακτο διορισμό.
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
Εισηγήσεις για βελτίωση του σημερινού συστήματος είμαστε σίγουροι ότι υπάρχουν πολλές. Παραθέτουμε στη συνέχεια κάποιες δίδοντας τροφή για συζήτηση:
1). Να καταργηθεί το κλειστό έτος και αν ένας υποψήφιος αποκτήσει προσόντα να έχει δικαίωμα να ανεβαίνει στον κατάλογο, ανεξαρτήτως του έτους που αποκτά το πτυχίο του.
2). Να καθοριστεί όριο ηλικίας (π.χ. το 45) και όσοι το ξεπερνούν να διαγράφονται από τους καταλόγους διοριστέων.
3). Όσοι διορίζονται στη δημόσια υπηρεσία να διαγράφονται από τους καταλόγους διοριστέων.
4). Όσοι βρίσκονται στον κατάλογο και απομακρύνονται, μέχρι να διοριστούν, από την ημερομηνία απόκτησης του πτυχίου τους, να χάνουν μόρια.
5). Να κληθούν όσοι είναι στον κατάλογο να δηλώσουν κατά πόσο συνεχίζουν να ενδιαφέρονται να διοριστούν στη δημόσια εκπαίδευση.
6). Να αναβαθμιστεί η προϋπηρεσιακή επιμόρφωση ώστε να γίνεται ορθότερη και αυστηρότερη επιλογή.
7). Να εφαρμόζεται η σχετική νομοθεσία για τους επί δοκιμασία εκπαιδευτικούς.
Κλείνοντας να αναφέρουμε τα εξής: Πριν 20 και πλέον χρόνια ο Επίτροπος διοίκησης είχε αναφέρει τα παρακάτω στην Επιτροπή Θεσμών και Αξιών της Βουλής:
«Καταπατούνται κατάφωρα θεσμοί και αξίες στον τόπο μας, με αποτέλεσμα το ρουσφέτι να αποτελεί τρόπο συναλλαγής σε πολλούς τομείς της ζωής μας. Ιδιαίτερα επισημαίνεται ότι υπάρχει ευνοιοκρατία στις προσλήψεις και τις προαγωγές, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ο παράγων «αξία» ούτε καν λαμβάνεται υπόψη».
Ας λάβουν, λοιπόν, σοβαρά υπόψη το ΥΠΠ και τα κόμματα τις παραπάνω θέσεις και ας μην ενεργήσουν με τέτοιο τρόπο που το μόνο που θα πετύχουν είναι να εισαγάγουν την ευνοιοκρατία και το ρουσφέτι και στους διορισμούς της δημόσιας εκπαίδευσης.
*Πρόεδρος ΟΕΛΜΕΚ
Πρόεδρος Νέας Κίνησης Καθηγητών
