Έτσι ονόμασαν οι πολιτικοί μας τη μη πλήρωση θέσεων πρώτου διορισμού στην ευρύτερη δημόσια υπηρεσία και πραγματικά διερωτώμαι πώς αλήθεια αποδίδεται δικαιοσύνη μη διορίζοντας ανθρώπους που είναι για χρόνια συμβασιούχοι; Οργίζονται κάποιοι εκ των αντιπροσώπων μας στη Βουλή ενάντια σε απλούς ανθρώπους – μορφωμένους επιστήμονες ότι ζητούν υπερβολικά για την εποχή αγαθά…. ΔΟΥΛΕΙΑ και ΑΣΦΑΛΕΙΑ!!! Ως εκπαιδευτικός - δημόσια υπάλληλος (κακή ιδιότητα, το ομολογώ, για την εποχή μας και τον τόπο μας) πραγματικά αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι στο Μεσαίωνα και μετέχω σε ένα κυνήγι μαγισσών έχοντας τον ατυχή ρόλο της μάγισσας.
Τι είναι δίκαιο τελικά; Είναι δίκαιο άνθρωποι που αναμένουν μια δεκαετία τώρα να μονιμοποιηθούν να πετιούνται στο δρόμο επειδή απολύθηκαν πολλοί συνάνθρωποι μας στον ιδιωτικό τομέα και όχι γιατί δεν υπάρχουν θέσεις στη δημόσια υπηρεσία – θέσεις για τις οποίες πάλεψαν, επιμορφώθηκαν και έδωσαν προσωπικό χρόνο μακριά από τις οικογένειες τους; Είναι δίκαιο ενώ γύρω μας υπάρχει σκληρή ανεργία το Κράτος να κατέχει θέσεις, στις οποίες ήδη εργάζονται άνθρωποι και να μην τους μονιμοποιεί στο όνομα μιας κοινωνικής δικαιοσύνης;!!
Αν στην Κύπρο μας δεν είχαμε οικονομική κρίση αλλά ένα άλλο φαινόμενο (γιατί και η κρίση ωσάν φαινόμενο αντιμετωπίζεται από τους υπευθύνους ανεύθυνους) ας πούμε μια φυσική καταστροφή και μεγάλος αριθμός ανθρώπων έχανε τα σπίτια του και ακρωτηριαζόταν τι θα κάναμε τότε σαν Κράτος θα καίγαμε και τα σπίτια των υπολοίπων που δεν καταστράφηκαν ολοσχερώς και θα τους ακρωτηριάζαμε για να υπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη;
Με το φτωχό μου το μυαλό, πάντα, θεωρώ ότι πολεμώ την ανεργία σημαίνει προσφέρω δουλειά και βοηθώ τους συνανθρώπους μου να βγουν από την απελπισία σημαίνει τους δίνω ελπίδα. Ίσως να είμαι αφελής….
*Εκπαιδευτικός Μέσης
