Κωμωδία, τραγωδία ή θέατρο του παραλόγου;

Υποθηκεύσαμε εδώ και χρόνια

τη λυκειακή εκπαίδευση

σε μια στείρα προετοιμασία

πρόσβασης στα ανώτερα

εκπαιδευτικά ιδρύματα

ΤΗΣ ΕΛΕΝΑΣ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ *

Σκηνές απείρου κάλλους διαδραματίστηκαν την βδομάδα που διάγουμε. Σκηνές που στιγμές-στιγμές θύμιζαν θέατρο παραλόγου, κάποιες άλλες στιγμές αρχαία τραγωδία (σαφέστατα χωρίς την κάθαρση), αλλά αν αποστασιοποιημένος από συναισθήματα οργής και θυμού τις αντίκριζες,  συνυπολογιζόμενες,  ίσως να μην ήταν παρά σκηνές από κωμωδία και μάλιστα ιδιαίτερα  καλοπαιγμένη αφού επαναλαμβάνεται ίδια και απαράλλακτη κάθε χρόνο, με κύριο χαρακτηριστικό της την έλλειψη πρωτοτυπίας.

Μια παράσταση θεάτρου του παραλόγου, στην οποία όλοι κάνουμε πως δεν ξέρουμε τίποτα μέχρι την ώρα των αποτελεσμάτων.Ή μήπως είναι η ώρα της υπόκλισης, η ώρα που η σκηνή κλείνει,γιατί μέχρι τότε, ως μαριονέτες, εκτελούμε με άψογη μαεστρία τον ρόλο μας. Ένα ρόλο πολύ καλά σχεδιασμένο και σκηνοθετικά πεντακάθαρο. Βλέπετε η άποψη του σκηνοθέτη στην παράσταση είναι ξεκάθαρη. Καμία έκπληξη. Η παράσταση αποδίδει και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον και των θεατών αλλά και όλων των συντελεστών της παράστασης.

Μια παράσταση που διαρκεί μια διετία, ενώ την ίδια ώρα, κάπου στο μέσο, στο τέλος του πρώτου χρόνου δηλαδή, ξεκινά μια άλλη παράσταση μέσα στην παράσταση… Ξεκινά στις ζωές όλων σχεδόν των μαθητών μας στην αρχή ακριβώς της δευτέρας Λυκείου. Μια στρατιά από κομπάρσους, οι οποίοι κατά την ακρόαση πήραν τον ρόλο νομίζοντας πως ο καθένας από εκείνους ήταν πρωταγωνιστής.

Δράση και αντίδραση επί σκηνής, ενώ στην πραγματικότητα, απλοί θεατές οι μαθητές πορεύονται με σταθερά βήματα προς ένα κομβικό για το μέλλον και τη σταδιοδρομία τους σημείο. Σηκώνοντας στους ώμους τους ατέλειωτες ώρες ακριβοπληρωμένου φροντιστηρίου προσπαθούν να πετύχουν πρόσβαση σε κάποιο Δημόσιο Πανεπιστημιακό Ίδρυμα Κύπρου ή Ελλάδας ή την πρόσβαση σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού.

Ψυχροί εκτελεστές οι καθηγητέςκαι οι πρωινοί και οι απογευματινοί. Πληρωμένοι οι μεν από το σύστημα, οι δε από τους γονείς, οι οποίοι επενδύουν στο μέλλον των παιδιών τους. Κάπου ως σφήνα στο σανίδι, σαν flashback,μπαίνει και ένα δίλημμα αμλετικού τύπου, «Δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο τελικά;».

Και τα παιδιά, παρόλο που άκουσαν πολλάκις το επαναλαμβανόμενο τέλος της παράστασης, στο πίσω μέρος του μυαλού τους πιστεύουν πως θα τα καταφέρουν, πως θα την κάνουν την ανατροπή, πως θα τα φέρουν τα κάτω πάνω και θα ανατρέψουν εκείνους τους θλιβερούς μέσους όσους στα Μαθηματικά και στη Φυσική και στα Νέα Ελληνικά. Είναι νέοι. Έχουν όνειρα. Ονειρεύονται και κάνουν τα όνειρά τους σχέδια….

Και έρχεται το τέλος της παράστασης του παραλόγου, και υποκλίνονται, και ποδοπατούν αντί για τα λουλούδια που θα πετούσαν οι κατενθουσιασμένοι θεατές, τα σμπαραλιασμένα τους όνειρα.

• Πού θα πάω με ένα 11 στα Μαθηματικά; Είχα 19 στα τετράμηνα. Το πάλεψα, μελέτησα. «Το είχα!»
• Τι να κάνω με ένα 14 στα Ελληνικά; Είχα και ταλέντο γλωσσικό μου έλεγαν οι φιλόλογοί  μου και του πρωινού και του απογευματινού… Ναι καλά!
• 13 στη Φυσική; Μην μου λες έχει και χειρότερα και με την αναγωγή θα εξασφαλίσω θέση κάπου!
• Αρνούμαι να το δεχτώ κύριοι αρμόδιοι. Αυτό το θέατρο του παραλόγου το καταγγέλλω.
• Όχι,  δε θα πω έπρεπε να πάρω δακτυλογραφία για να ανεβάσω τον μέσο όρο μου και να αριστεύσω για να έχω δυνατό απολυτήριο και τη δυνατότητα πρόσβασης σε καλό πανεπιστήμιο του εξωτερικού.
• Το σύστημα είναι παράλογο. Έχει λάθος!
• Δεν φταίμε μόνο εμείς.
• Δεν φταίνε τα ελάχιστα παιδιά που παραδίδουν λευκή κόλλα.
• Δεν φταίνε, αν είναι δυνατόν, τα Αρχαία Ελληνικά που δε διδάσκονται! Ήμαρτον!
• Δεν φταίνε τα sms  και η γλώσσα του διαδικτύου.
• Σταματήστε να βλέπετε το δέντρο δείτε το δάσος!
• Υπάρχουν λύσεις και τις ξέρετε! Όλοι!
• Και οι αρμόδιοι του Υπουργείου που κρύβονται πίσω από τους φακέλους τους… και οι εκπαιδευτικοί και οι οργανώσεις τους που κωφεύουν και σωπαίνουν… και οι πολίτες/γονείς που δεν αντιδρούν!
• Μας έχετε καταστρέψει το μέλλον καταδικάζοντας μας στην ανεργία και στην μετανάστευση. Μην μας στερείτε και τη δυνατότητα να μορφωθούμε! Κάντε κάτι! Βοήθεια!

Υποθηκεύσαμε εδώ και χρόνια τη λυκειακή εκπαίδευση στον τόπο μας σε μια στείρα προετοιμασία πρόσβασης στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Και δεν το κάνουμε ούτε αυτό καλά. Εκπαιδευτικοί, γονείς, μαθητές, ξυπνήστε και αντιδράστε. Δεν με αφορά το θέμα στην παρούσα φάση της ζωής μου παρά μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με τη ματαίωση, την απογοήτευση, την αποτυχία των 18χρονων μας. Δεν με αφορά παρά μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με άλλη μια τρύπα στο σύστημα της εκπαίδευσης και με την εδώ και χρόνια απάθεια και αδράνεια όλων μας.

* Eκπαιδευτικός και γραμματέας της Θεματικής Περιβάλλοντος του Κ.Σ. ΕΔΕΚ.