Κρίση στην Εκπαίδευση: «ὤδινεν ὄρος καὶ ἔτεκεν μῦν»

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ* ΚΑΙ ΑΝΤΡΕΑ ΘΕΟΔΩΡΟΥ*

Για ένα ολόκληρο χρόνο, ο εκπαιδευτικός κόσμος έζησε ένα άνευ προηγουμένου πόλεμο από την Κυβέρνηση και τον πολιτικό προϊστάμενο του Υπουργείου. Ξεκινώντας χρονικά από το θλιβερό περιστατικό του Αλεθρικού και τη διαχείριση που έτυχε εκ μέρους του ΥΠΠ και προχωρώντας στο καλοκαίρι και συγκεκριμένα στην 4^η Ιουλίου, με τις ετσιθελικές αυθαίρετες και παράνομες αποφάσεις  του «εξορθολογισμού», η Δημόσια εκπαίδευση και οι λειτουργοί της, έζησαν στο πετσί τους την απαξίωση, την αποδόμηση, τη λάσπη.

    Ένα χρόνο μετά, η κατάληξη και το αποτέλεσμα του πολέμου που άνοιξε το Υπουργείο Παιδείας με τον εκπαιδευτικό κόσμο, είναι ξεκάθαρο και δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αμφισβήτησης. Το Υπουργείο δια του πιο επίσημου τρόπου, αναιρέθηκε από το κατεξοχήν σώμα συζήτησης εργασιακών θεμάτων τηνΜικτή Επιτροπή Προσωπικού Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (ΜΕΠΕΥ), στην οποία συμμετέχει ο Διευθυντής του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού και αποτελεί τον αντίστοιχο θεσμοθετημένο μηχανισμό ρύθμισης εργασιακών θεμάτων στη Δημόσια Εκπαιδευτική Υπηρεσία. Οι εκπαιδευτικές οργανώσεις, ο εκπαιδευτικός κόσμος και τα ίδια τα παιδιά δικαιώθηκαν! Με τον πλέον επίσημο τρόπο, διαφάνηκε μέσα από την ΜΕΠΕΥ πως το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού και οι κυβερνητικές αποφάσεις του καλοκαιριού, ουσιαστικά έσυραν την παιδεία του τόπου σε αχαρτογράφητα νερά, ταλαιπώρησαν ολόκληρη την κυπριακή κοινωνία,  χωρίς ουσιαστικό λόγο.

Από τον περασμένο Μάη, ο εκπαιδευτικός κόσμος δέχθηκε ένα ανελέητο και ανήθικο πόλεμο εκ μέρους του ΥΠΠ και της Κυβερνητικής μηχανής. Στο χορό μπήκαν στην πορεία και διάφοροι άλλοι, που προφανώς επιστρατεύτηκαν ή εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία για εξυπηρέτηση δικών τους συμφερόντων. Με ανυπόστατες αναφορές, με επιλεκτικές διαρροές στον Τύπο και τα ΜΜΕ, με παραποιημένους στατιστικούς πίνακες, με κουβέντες του καφενέ, με επικοινωνιακά καμώματα, αναπτύχθηκε μια πρωτοφανής ρητορική μίσους απέναντι στους εκπαιδευτικούς, επειδή απλά αντέδρασαν σε αυθαίρετες, ετσιθελικές, παράνομες και αντιδημοκρατικές αποφάσεις!

Οι κυβερνώντες, δεν νοιάστηκαν βεβαία ποσώς για το κακό που προκαλούν στη Δημόσια Εκπαίδευση και την παιδεία του τόπου, αποδομώντας και εξευτελίζοντας το ανθρώπινο δυναμικό των σχολείων. Οι κυβερνώντες με περίσσια έπαρση και προτάσσοντας το 57% τους, επαναπαύτηκαν στην αλαζονεία της εξουσίας, τσαλαπατώντας το κύρος των εκπαιδευτικών.

• Ποιος είναι όμως ο μεγάλος χαμένος αυτής της ιστορίας;
• Ποιος επηρεάστηκε αρνητικά και ποιος είναι το θύμα αυτής της αχρείαστης αλλά σκόπιμης ενέργειας;

Με την πάροδο του χρόνου και εκ του αποτελέσματος διαπιστώνουμε ότι το θύμα είναι αδιαμφισβήτητα το Δημόσιο σχολείο, η Παιδεία και τα παιδιά αυτού του δύσμοιρου τόπου. Όταν τονιζόταν πως η κρίση στην παιδεία και να περάσει θα αφήσει πίσω καμένη γη, προφανώς διαβλέπαμε το τι ενδεχομένως να γινόταν στα σχολεία με απαξιωμένους τους εκπαιδευτικούς!

Τα τραγικά περιστατικά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας από τον περασμένο Σεπτέμβρη μέχρι σήμερα και δυστυχώς θα συνεχίσουν, (αδιαφορία, βία, παραβατικότητα, αποκλίνουσες συμπεριφορές, τραμπουκισμοί, απειλές, επιθέσεις κατά εκπαιδευτικών κ.ά.) δεν είναι άσχετα με την κρίση που προκάλεσε το ΥΠΠ και όλοι οι υποστηρικτές και συνοδοιπόροι του  και σαφώς έχουν ηθικούς αυτουργούς.

Ήταν εξάλλου ξεκάθαρο πως ο «εξορθολογισμός» της Κυβέρνησης, ήταν αβάσιμος και ατεκμηρίωτος, ήταν μια οικονομικίστικη εξίσωση μαθηματικών και λογιστικής  και δεν ακουμπούσε σε καμιά περίπτωση τα πραγματικά προβλήματα της παιδείας του τόπου. Προφανώς, η κρίση στην παιδεία του τόπου συνδεόταν άρρηκτα με τον επιχειρούμενο αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από την κατάρρευση του Συνεργατισμού και τις ασήκωτες ευθύνες της Κυβέρνησης και του πολιτικού κατεστημένου.

Το Υπουργείο Παιδείας που επέβαλε με συνοπτικές διαδικασίες τον «εξορθολογισμό» του καλοκαιριού, δεν διανοήθηκε να ενσκήψει στα πραγματικά προβλήματα της παιδείας. Κτίρια εργοτάξια, σχολεία τριτοκοσμικά, αίθουσες κονσερβοκούτια, στοίβαγμα μαθητών σε σχολεία μαμούθ, τάξεις σε θερμοκρασίες σάουνας, σχολεία χωρίς επαρκείς περιφράξεις ή φύλακες, γήπεδα από τσιμέντο και πρέμιξ και ένα σωρό άλλα προβλήματα και δυσκολίες που καθημερινά πλέον παρουσιάζονται μπροστά στα μάτια του εμβρόντητου  κύπριου πολίτη.  Κατά τα άλλα οι κυβερνώντες είχαν το θράσος να μιλούν για «λίπος», με επιλεκτικά και παραποιημένα μαθησιακά αποτελέσματα, με μαγειρεμένους στατιστικούς πίνακες και τα συναφή, την ίδια ώρα που  οι υποδομές και η ασφάλεια των παιδιών και των εκπαιδευτικών βρίσκονταν στον αυτόματο πιλότο.

Οι οργανωμένοι γονείς δημοτικής τότε, δυστυχώς, κάνοντας πλάτες στους ερασιτεχνισμούς της Πολιτείας, στάθηκαν απέναντι από τους εκπαιδευτικούς και τον καθόλα δίκαιο αγώνα τους. Στην πορεία αναπόφευκτα αντιλήφθηκαν πως οι εκπαιδευτικοί δεν φώναζαν άδικα. Εξάλλου ακραία περιστατικά δίνουν και παίρνουν στα σχολεία μετά τον Σεπτέμβρη, απότοκο των όσων προηγήθηκαν. Αντιλήφθηκαν επίσης πως κατασυκοφαντημένοι εκπαιδευτικοί είναι αδύνατον να έχουν βελτιωμένα μαθησιακά αποτελέσματα. Εμπέδωσαν τέλος, πως τα πραγματικά προβλήματα της παιδείας δεν έχουν καμιά σχέση με τον «εξορθολογισμό» που τάχα θα έκανε το Υπουργείο, αλλά με τα διαχρονικά και άλυτα προβλήματα που πληγώνουν το Δημόσιο Σχολείο.

Στο μάτι του «εξορθολογισμού» είχε μπει και ο συνδικαλιστικός χρόνος. Η Κυβέρνηση παραπληροφορώντας αποτόλμησε να φιμώσει τον συνδικαλιστικό λόγο και ουσιαστικά την ίδια τη δημοκρατία και τον κοινωνικό διάλογο. Μέσα από τις μονομερείς αποφάσεις του καλοκαιριού, έγινε προσπάθεια να κλείσει ουσιαστικά η ΠΟΕΔ, αγνοώντας ακόμα και το ίδιο το Σύνταγμα και τις πρόνοιές του, όπως και τις ευρωπαϊκές και διεθνείς συμβάσεις και πρακτικές. Και όλα αυτά για να έρθει η ίδια η Κυβέρνηση να αναγνωρίσει την σημασία και λειτουργία του συνδικαλισμού ως εκπαιδευτικού εταίρου και να τον θεσμοθετήσει, κάνοντας ακόμη μια εντυπωσιακή κωλοτούμπα!

Είναι άξιο απορίας:

• Τελικά η κρίση που ταλάνισε την παιδεία του τόπου, ποιον εξυπηρέτησε;
• Ο περιβόητος «εξορθολογισμός» είχε κάποια στοιχειώδη λογική και συλλογιστική;

Το αποτέλεσμα και η κατάληξη στην ΜΕΠΕΥ, ΔΕΝ δικαιώνει την κυβέρνηση! Αφήνει δε ανεπανόρθωτα εκτεθειμένο τον πολιτικό προϊστάμενο του Υπουργείου Παιδείας και τον Γενικό Ελεγκτή, μαζί με τον θεσμό που υπηρετεί. Σε ένα κανονικό κράτος, ο πολιτικός προϊστάμενος μετά από το άδειασμα και την ήττα που δέχτηκε από την ΜΕΠΕΥ,  θα ανέμενε κανείς έστω μια απολογία!

Παρά την αποστομωτική απάντηση της ΜΕΠΕΥ προς το ΥΠΠ για τον «εξορθολογισμό», την ίδια ώρα παραμένουν βασανιστικά και αναπάντητα ερωτήματα σε σχέση με την στόχευση της Κυβέρνησης για το Δημόσιο Σχολείο:

• Η Πολιτεία είναι έτοιμη για έναν πραγματικό εξορθολογισμό της Δημόσιας Εκπαίδευσης;
• Είναι έτοιμη να στηρίξει έμπρακτα τους εκπαιδευτικούς και να αναβαθμίσει ουσιαστικά το κύρος τους;
• Είναι πρόθυμη να αποκτήσει πραγματικό όραμα, για την παιδεία του τόπου με τον εκπαιδευτικό να νιώθει σημαντικός και χρήσιμος;
• Έχει τη βούληση να προβεί στις μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις που χρειάζονται για να γίνουν τα σχολεία χώροι χαράς, δημιουργικότητας και μάθησης;
• Είναι έτοιμη η Πολιτεία να κάνει το καλύτερο για την Παιδεία και τα παιδιά;

Με τα όσα προηγήθηκαν και τα όσα φυσιολογικά ακολούθησαν, είναι σαφές πως η παιδεία του τόπου θα πρέπει να αντιμετωπίζεται μέσα από μια εθνική στρατηγική. Καλούμε την κοινωνία, αλλά και την πολιτεία να σταθεί δίπλα στους εκπαιδευτικούς. Επιβάλλεται η αρμονική συνεργασία και ο εποικοδομητικός – ειλικρινής-δημοκρατικός διάλογος για να δει το Δημόσιο Σχολείο καλύτερες μέρες. Συνοδοιπόροι και υποστηρικτές σε αυτήν την προσπάθεια, πρέπει να είναι οι γονείς – οργανωμένοι και μη. Δεν περισσεύει κανείς σε αυτήν την προσπάθεια. Το οφείλουμε στα παιδιά μας! Το χρωστούμε στον τόπο μας!

*Μιχάλης Αλεξόπουλος, Μέλος Δ.Σ. ΠΟΕΔ, Γεν. Γραμματέας Α.Κί.ΔΑ

**Αντρέας Θεοδώρου,  Μέλος ΕΕ ΠΟΕΔ ΛΑΡΝΑΚΑΣ, Αντιπρόεδρος Α.Κί.ΔΑ