ΤΗΣ ΣΤΑΛΩΣ ΤΣΑΠΠΑΡΕΛΛΑ*
Η κυπριακή κυβέρνηση, είτε δεν γνωρίζει τι είδους συμφωνίες την δεσμεύουν ως κράτος-μέλος της Ε.Ε, είτε ενσυνείδητα παρεκκλίνει από τις δεσμεύσεις της. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά η πρόσφατη πρόταση του Υπουργείου Παιδείας και πολιτισμού σε σχέση με τα νέα ωρολόγια προγράμματα, για δήθεν εκσυγχρονισμό της δημόσιας εκπαίδευσης.
Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει υπογράψει το 2008 την συνθήκη της Λισσαβώνας, η οποία περιλαμβάνει και την «πολιτική γλωσσών». Ανάμεσα σ’ άλλα λοιπόν, αυτή η συνθήκη, που φέρει και την υπογραφή της Κυπριακής Δημοκρατίας, αναφέρει: «Στόχος της γλωσσικής πολιτικής της ΕΕ είναι η προώθηση της διδασκαλίας και της εκμάθησης ξένων γλωσσών στην ΕΕ και η δημιουργία φιλικού περιβάλλοντος για τις γλώσσες όλων των κρατών μελών. Η γνώση ξένων γλωσσών θεωρείται μία από τις βασικές δεξιότητες που χρειάζεται να αποκτά κάθε πολίτης της ΕΕ προκειμένου να βελτιώσει τις ευκαιρίες του στους τομείς της εκπαίδευσης και της απασχόλησης στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής κοινωνίας της γνώσης, ιδίως κάνοντας χρήση του δικαιώματος της ελεύθερης κυκλοφορίας των προσώπων. Στο πλαίσιο της γενικής πολιτικής εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης, στόχος της ΕΕ είναι, επομένως, κάθε πολίτης της να κατέχει δύο γλώσσες επιπλέον της μητρικής του. Προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται δύο ξένες γλώσσες στο σχολείο από νεαρή ηλικία».
Επίσης στο στρατηγικό πλαίσιο «Εκπαίδευση και κατάρτιση 2020» η Ε.Ε θέτει την εκμάθηση γλωσσών ως προτεραιότητα, καθως «η επικοινωνία σε ξένες γλώσσες αποτελεί μία από τις οκτώ βασικές ικανότητες για τη βελτίωση της ποιότητας και της αποτελεσματικότητας της εκπαίδευσης και κατάρτισης».
Τι έκανε όμως το δικό μας Υπουργείο Παιδείας; Με την πρόταση του κάνει ακριβώς το αντίθετο, υποβαθμίζει τις ξένες γλώσσες και από το βασικό ωρολόγιο πρόγραμμα της μέσης εκπαίδευσης, τις παραπέμπει στα απογευματινά Κρατικά Ινστιτούτα Επιμόρφωσης (ΚΙΕ) και μάλιστα σε εθελοντική βάση. Ταυτόχρονα ενισχύει μόνο δύο και μοναδικές γλώσσες, τα Αγγλικά και Γαλλικά, αφαιρώντας έτσι το αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε μαθητή να επιλέξει ελεύθερα και στη βάση των δικών του αναγκών, για το ποιες γλώσσες θέλει να επιλέξει.
Πέραν τούτου, τη στιγμή που η ίδια η κυπριακή κυβέρνηση, δεσμεύεται για ένα εκσυγχρινιστικό πλαίσιο πολιτικής, που να προωθεί την πολυπολιτισμικότητα μέσα από την εκμάθηση ξένων γλωσσών, με την πρόταση της υποβαθμίζει τις ξένες γλώσσες και αναβαθμίζει δύο «νεκρές» και σε αχρησία γλώσσες, που είναι τα Αρχαία Ελληνικά και τα Λατινικά. Χωρίς να υποτιμούμε καθόλου τις δύο αυτές γλώσσες, που σίγουρα είναι απαραίτητες για τις σχετικές δέσμες μαθημάτων για συγκεκριμένους κλάδους, είναι αδιανόητο, αυτό να γίνεται σε βάρος των γλωσσών που σήμερα μιλούν και με αυτές επικοινωνούν οι λαοί της Ευρώπης και όχι μόνον.
*Καθηγήτρια Ρωσικής γλώσσας
