Λίγα σχόλια για το θέμα «Λευτέρης Παπαλεοντίου»

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΙΕΡΗ*

Αναφέρομαι στο ανυπόγραφο κείμενο που είδε το φως της δημοσιότητας την Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2017 (βλ. PaideiaNews: http://www.paideia-news.com/index.php?id=109&hid=27986) και την Παρασκευή, 27 Οκτωβρίου 2017 (βλ. εφ. «Ο φιλελεύθερος», τχ. 20815, σ. 25) και παρουσιάζει την ανακοίνωση της απόφασης του Ανωτάτου για την υπόθεση Παπαλεοντίου. Η απόφαση αυτή διόλου δεν αφορά στην ουσία της υπόθεσης, καθώς είναι επί του πρωτοκόλλου και δικαιώνει σ’ ένα σημείο και με συγκεκριμένο σκεπτικό τον κ. Λ. Π. (συγκεκριμένα, στο γεγονός ότι το Πανεπιστήμιο Κύπρου δεν απάντησε γραπτώς σε ένα αίτημά του). Επιπλέον, το κείμενο αναφέρεται και σε μένα εκτενώς παρουσιάζοντας με προβοκατόρικο τρόπο (ή τουλάχιστον έτσι έγινε από τα ΜΜΕ) τους ήδη κριθέντας ως ατεκμηρίωτους ποικίλους ισχυρισμούς του Λ. Π. εναντίον μου (διότι η απόφαση του Ανωτάτου δεν λέει ότι ισχύουν οι ισχυρισμοί αυτοί, λέει ότι δεν έτυχε απάντησης από το Πανεπιστήμιο το αίτημα του κ. Λ. Π. για εξέταση των λόγων που ζητούσε την εξαίρεσή μου από την Ειδική Επιτροπή).

Θέλω επ’ αυτού να κάνω τα εξής σύντομα σχόλια και αν χρειαστεί θα επανέλθω.

1. Επί της απόφασης του Ανωτάτου που ελέγχει το Πανεπιστήμιο για το γεγονός ότι δεν απάντησε γραπτώς σε επιστολή του κ. Λ. Π., δεν έχω τίποτε να πω καθώς θεωρώ βέβαιο ότι το Πανεπιστήμιο θα πράξει αρμοδίως.
2. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι το Δικαστήριο εξέτασε πριν από έξι χρόνια την αίτηση του κ. Παπαλεοντίου που αφορούσε στην εξαίρεση και των πέντε μελών της Ειδικής του Επιτροπής για την κρίση του για ανέλιξη και αποφάσισε ότι την απορρίπτει. Ειδικότερα, για το σημείο που αφορούσε εμένα προσωπικά, αποφάσισε ότι «απορρίπτει [την αίτησή του]στο σύνολό της ως αβάσιμη και μη ανταποκρινόμενη προς τα πραγματικά γεγονότα». Ενώ αλλού, στην ίδια απόφαση, οι ισχυρισμοί του κ. Λ. Π. περί «έχθρας» μου κλπ. απορρίπτονται στο σύνολό τους «ως αβάσιμοι και αναληθείς, ατεκμηρίωτοι και συνεπώς μετέωροι». Αν ο κ. Λ. Π. είχε τεκμηριωμένες αποδείξεις για τους ισχυρισμούς του όφειλε να τις είχε προσκομίσει.

Από την άλλη, είμαι υποχρεωμένος να πω (επί της ουσίας) τα εξής:

α) Ο κ. Παπαλεοντίου δεν αδικήθηκε από το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Απεναντίας, η παραμονή του επί μια δεκαπενταετία στο Πανεπιστήμιο Κύπρου μόνο ως αποτέλεσμα προνομιακής αντιμετώπισης μπορεί να θεωρηθεί ―και επ’ αυτού υπάρχουν γραπτά τεκμήρια και όχι υποκειμενικοί ισχυρισμοί.

β) Ο κ. Παπαλεοντίου αδίκησε ο ίδιος τον εαυτό του καθώς δεν τίμησε τις ευκαιρίες που του έδωσε το Πανεπιστήμιο Κύπρου (τόσο στη βαθμίδα του Λέκτορα όσο και στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή) για να βελτιώσει την επιστημονική του εικόνα, να εξελιχθεί και να ωριμάσει επιστημονικά. Συγκεκριμένα, δεν έλαβε υπόψιν τις υποδείξεις όλων των εκλεκτόρων (νεοελληνιστών διεθνούς φήμης) οι οποίοι, σε όλες τις διαδικασίες που τον αφορούσαν, επεσήμαναν εκείνα τα αδύνατα σημεία του έργου του τα οποία θα έπρεπε να βελτιώσει εν όψει μιας μελλοντικής κρίσης για ανέλιξη σε υψηλή βαθμίδα που θα οδηγούσε σε μονιμοποίησή του στο πανεπιστήμιο.

1. Στη συγκεκριμένη διαδικασία στην οποία αναφέρεται το ανυπόγραφο δημοσίευμα, την πενταμελή Εισηγητική Επιτροπή του Λ. Π. αποτελούσαν, εκτός από μένα, νεοελληνιστές διεθνούς φήμης (ο καθηγητής της έδρας Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Cambridge, David Holton, ο καθηγητής της Έδρας Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Peter Mackridge, η καθηγήτρια νεοελληνικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου και ο καθηγητής θεωρίας της λογοτεχνίας και συγκριτικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου, Δημήτρης Αγγελάτος. Η εισήγηση ήταν ομόφωνη και επαρκώς τεκμηριωμένη. Επομένως και να είχε εξαιρεθεί ο Μ. Πιερής, η απόφαση δεν θα άλλαζε.

 *Καθηγητής Πανεπιστήμιο Κύπρου