Λιλλήκας ή Αναστασιάδης; Αναλύοντας το δίλημμα


ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ Α. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ*
Η τελευταία αποτυχημένη διακυβέρνηση απογοήτευσε πρώτα τους οπαδούς του κυβερνόντος κόμματος, οι οποίοι καθημερινά εκφράζουν την δυσαρέσκειά, αλλά και όλους τους υπόλοιπους πολίτες που βιώνουν καθημερινά τις συνέπειες.
Σήμερα, ο λαός καλείται να επιλέξει ξανά πρόεδρο.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν όλοι πόσο σημαντικές είναι οι επερχόμενες εκλογές. Οφείλουμε και πρέπει να επιδείξουμε την απαραίτητη σοβαρότητα. Με την αποχή δεν αλλάζουμε τίποτε. Επιβάλλεται να μελετήσουμε, να διαβάσουμε και με σοβαρότητα να επιλέξουμε τον επόμενό μας πρόεδρο.
Οι δημοσκοπήσεις μπορεί να διαφωνούν σε επιμέρους ζητήματα, αλλά όλες συμφωνούν στα εξής:

1. Ο Σ. Μαλάς δεν εκλέγεται. Η διαφορά του με τον Ν. Αναστασιάδη στα σενάρια του δεύτερου γύρου είναι η μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί ποτέ σε προεδρικές εκλογές και κάποιες φορές αγγίζει και το 25%.

2. Ο Ν. Αναστασιάδης είναι μπροστά, όμως, δεν εκλέγεται από τον πρώτο γύρο ενώ παραμένει στάσιμος τους τελευταίους μήνες στα ίδια ποσοστά με αυτά του ΔΗΣΥ στις Βουλευτικές Εκλογές του 2011 επιβεβαιώνοντας πως είναι μια κομματική υποψηφιότητα που δεν ενώνει δυνάμεις.

3. Αν η αποχή κινηθεί σε μεγάλα ποσοστά της τάξης του 20 - 25%, τότε ο Ν. Αναστασιάδης εκλέγεται πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αφού, τα ποσοστά και η δυναμική που θα αναπτύξει από τον πρώτο γύρο θα είναι γεγονότα μη αναστρέψιμα.

Ας πάρει ο κάθε ένας λοιπόν τις αποφάσεις του. Η αποχή , η αδιευκρίνιστη, αλλά και η κομματικά καθοδηγούμενη ψήφος θα εκλέξουν πρόεδρο.
Στις 24 Φεβρουαρίου 2013 η Κύπρος θα έχει πρόεδρο και αυτός θα είναι ή ο Γ. Λιλλήκας ή ο Ν. Αναστασιάδης.
Τα λόγια είναι περιττά. Εδώ που φτάσαμε, το παρελθόν και οι πράξεις του κάθε ενός ας αποτελέσουν τα μοναδικά κριτήρια για την επιλογή μας.
Η συνένωση των δυνάμεων του Νίκου Αναστασιάδη, Μάριου Καρογιάν, Αθηνάς Κυριακίδου και του Μάρκου Κυπριανού δεν μπορεί να εγγυηθεί την αλλαγή. Οι υποσχέσεις του κ. Αναστασιάδη για υπουργεία και υφυπουργεία προς ικανοποίηση του πολιτικού του περίγυρου, το πέρασμα του από το ΧΑΚ ως Νίκος Χρυσάνθου, αλλά και η υποστήριξη του στο Σχεδίου Ανάν, τον καθιστούν αναμφίβολα αναξιόπιστο.

Από την άλλη, ο Γ. Λιλλήκας είναι αυτός που υπερασπίστηκε την Κυπριακή Δημοκρατία το 2004. Ας μην ξεχνάμε πως αν εφαρμοζόταν το Σχέδιο Ανάν, σήμερα δεν θα μιλούσαμε για ΑΟΖ και φυσικό αέριο. Ο Γ. Λιλλήκας ήταν αυτός που ξεκίνησε την διαδικασία για τον καθορισμό της ΑΟΖ και ο μόνος που μπορεί να εγγυηθεί ένα πραγματικά προοδευτικό κράτος. Ένα κράτος που θα γίνει δέκτης πολλών ριζοσπαστικών αλλαγών χωρίς όμως να μας στερείται η εθνική μας κυριαρχία και η δυνατότητα να εκμεταλλευτούμε τους φυσικούς μας πόρους.

Η δέσμευση του Γ. Λιλλήκα να δώσει στον λαό το δικαίωμα να τον «στείλει στο σπίτι του» με δημοκρατικά μέσα στο μέσον της θητείας του, μέσω της πρότασης του για το ανακλητό, αποτελεί την καλύτερη εγγύηση πως η εξουσία θα είναι όντως στα χέρια του λαού.
Η κομματική πειθαρχία και η αποχή ας μην κρίνουν για ακόμα μια φορά το εκλογικό αποτέλεσμα. 
Η Κύπρος χρειάζεται ξανά ανάπτυξη και ασφάλεια. Χρειάζεται ηγέτη με πείρα, όραμα, αλλά προπαντός πατριωτισμό.
Τέρμα τα πειράματα!

*Γενικός Συντονιστής της Πρωτοβουλίας Νέων για το Μέλλον μας

 




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










166