ΤΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΑΣ ΚΕΝΤΗ*
Tελευταία θυμηθήκαμε πολύ το σύνθημα «μητρός τε και πατρός τε και απάντων προγόνων τιμιώτερον εστίν η πατρίς» κλπ. Στο πλαίσιο λοιπόν αυτού του χρέους, για να ενημερώνονται οι γονείς και η κοινωνία γενικότερα αλλά περισσότερο οι εκπαιδευτικοί και οι ειδήμονες για το περιεχόμενο των επιλεχθέντων λογοτεχνικών κειμένων ποιημάτων και πεζών της τσακαλικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης για τα παιδιά του Γυμνασίου, παρατίθενται παραδείγματα και αποσπάσματα από κείμενα που αναδεικνύουν εξόφθαλμα, σε υποψιασμένους, ομολογουμένως, παρατηρητές, τη φιλοσοφία και ιδεολογία των Αναλυτικών Προγραμμάτων που μάλλον δεν έχουν γίνει ακόμη αντιληπτές από την Πολιτεία..ως εκ διαμέτρου αντίθετες με τους στόχους του Υπουργείου Παιδείας.
Ως πρώτο παράδειγμα, θα αναφερθώ στο προλογικό σημείωμα επί του αφηγήματος του Γ. Ιωάννου στο 2ο τεύχος της Λογοτεχνίας Β΄ Γυμνασίου " Ο λόγος ανάγκη της ψυχής", όπου οι συντάκτες εξηγούν ότι ο Γ. Ιωάννου, αφηγητής, εξομολογείται τη γοητεία που του ασκούν οι μοτοσυκλέτες: Το κείμενο "Μοτοσικλέτας εγκώμιο" θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα ελληνικό αντίστοιχο της "λογοτεχνίας του δρόμου" (sic), σημειώνουν οι συντάκτες του βιβλίου και συνεχίζουν με το εξής: [...] Λειτουργεί ως μέσον πρόκλησης, διατάραξης των ηθών και της συμβατικής ζωής των φιλήσυχων αστών μέσα στην πόλη[..]
Πιο κάτω, στην 1η παράγραφο στην 8η γραμμή ο συγγραφέας εγκωμιάζει: [...] Είναι οι πολλές μοτοσικλέτες που περνούν...κυβερνούν τον έρωτα ή τον ύπνο [...]
Και στη 2η παράγραφο: "…αυτό τ' αλλάζω με την τωρινή μου μοίρα. Με μια βαριά μοτοσικλέτα ν' αλωνίζω πόλη και προάστια. Να περνώ σαν τη σαϊττα και να σταυροκοπιούνται με δέος όλοι οι νοικοκυράκηδες (έμφαση δική μου). Κι από πίσω να ’ρχεται με ορυμαγδό όλη η παρέα. Να ξεπεζεύουμε όπου μας κάνει κέφι είτε στα πάρκα είτε στα σκυλάδικα, παραμερίζοντας σκληρά κάθε τι που εμποδίζει και πνίγει τους ανθρώπους που έχουν δυνάμεις για ξόδεμα…"(έμφαση δική μου).
Ένα..υπέροχο (;) κείμενο δηλαδή, από το βιβλίο της Λογοτεχνίας της Β’ Γυμνασίου που υμνεί την αναρχία, την παραβατικότητα, υποθάλπει την ανηθικότητα, ηρωοποιώντας τη βία, αναδεικνύοντας την ψευτομαγκιά και τον κίβδηλο τσαμπουκά ως παλικαροσύνη και λεβεντιά των σύγχρονων νέων ενάντια στον εχθρό τους που -συμπερασματικά και με βάση αυτό- είναι ο «απλός ηθικός φιλήσυχος νοικοκύρης, μέλος της κοινωνίας».
Το δεύτερο παράδειγμα από το πλήθος των «αξιόλογων και ηθοπλαστικών» κειμένων της Λογοτεχνίας της Β Γυμνασίου (και όχι μόνον), προέρχεται από κείμενο του συγγραφέα Τζάκ Κέρουακ με τίτλο «Στον δρόμο». Παρατίθενται κατωτέρω σχόλια των συντακτών που το βαπτίζουν: «ως πρωτοποριακό δείγμα της λεγόμενης «γενιάς των Μπητ» ή «λογοτεχνίας του δρόμου», όπως θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε»… «το ίδιο το αυτοκίνητο έχει κεντρικό ρόλο στην αφήγηση και αναδεικνύεται σε σύμβολο ελευθερίας (έμφαση δική μου), επειδή κάνει δυνατή, κατά τον σχολιαστή, τη (δι) έξοδο από τα όρια μιας κοινωνίας την οποία οι ήρωες αρνούνται».
Ακολούθως, σε απόσπασμα, του ίδιου κειμένου (13η γραμμή) αναφέρεται : «…Ο Ντην έγινε ξαφνικά τρυφερός. Τώρα, διάβολε, (δική μου έμφαση) κοιτάξτε όλοι σας, πρέπει να παραδεχτούμε όλοι μας, πως ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ (κεφ. δικά μου) και πως δεν είναι ανάγκη να ανησυχούμε σ’ αυτό τον κόσμο και, πράγματι, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τι μπορεί να σημαίνει για μας να ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ότι ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ δεν έχουμε να ανησυχούμε για ΤΙΠΟΤΑ. Δεν έχω δίκιο;…» (κεφ. του συγγραφέα)
Χωρίς συζήτηση, ο παιδαγωγός (είμαστε;) που έχει μπροστά του παιδιά 13 με 14 χρονών υπό διάπλαση θα πρέπει ως σύμβολο ελευθερίας αντί να αναφερθεί στην λεβέντικη δράση του Μάτση, του Κολοκοτρώνη, της Μαρίας Συγκλητικής, του Λεωνίδα, του Παλαιολόγου και τόσων μαρτύρων και άλλων ηρώων, να αναφερθεί στον «ηρωισμό» της (δι) εξόδου των ορίων της κοινωνίας με το αυτοκίνητο ως ΜΕΣΟΝ και σύμβολο τελικά της ελευθερίας! Ενώ, ανυπέρβλητη ένδειξη τρυφερότητας προς αυτούς που αγαπάς είναι η αναφορά στον διάβολο, η πρόσκληση στον διάβολο!!
Αυτά προς το παρόν, δείγμα των, μετά από κοπιώδη έρευνα εκτιμώ, στην ελληνική και ξένη γραμματεία, λογοτεχνικών συγγραμμάτων που ανθολογήθηκαν για την εν λόγω σειρά της Λογοτεχνίας για να διαμορφώσουν τον κατ’ αυτούς προφανώς ΝΕΟΝ άνθρωπο στην μέχρι τούδε απάνθρωπη παιδεία μας. Μίλησε κανείς για υπόρρητα νοήματα; Επιφυλασσόμεθα..
*Φιλόλογος/Αρχαιολογος
