Μάργκαρετ Θάτσερ


ΤΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ*

Πολλά γράφτηκαν και πιο πολλά ειπώθηκαν για τη Θάτσερ. Όμως τώρα που έφυγε για πάντα ας δούμε μερικά γεγονότα.

Όταν το 1979 αναλάμβανε, ως πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός, η Βρετανία βρισκόταν υπό διάλυση και μάλιστα πολλοί ήταν οι αναλυτές που προέβλεπαν μια Αγγλία να οδηγείται στις τριτοκοσμικές οικονομίες και κοινωνίες.

Τα Συνδικάτα αλώνιζαν, σε μια οικονομία που είχε χάσει από καιρό την ανταγωνιστικότητα της και τον εμπορικό ρόλο της στη διεθνή σκηνή. Τα κρατικά μονοπώλια ήταν σε μηδενική απόδοση και υπήρχε γενικώς μια κατάσταση κολλήματος, αδράνειας, απάθειας και αδιαφορίας (stagnation) σε όλους τους τομείς της ζωής.

Η Θάτσερ ήρθε στο προσκήνιο με μια τελείως διαφορετική προσέγγιση για το ρόλο της κυβέρνησης και της κοινωνίας. Ήταν τόσο απλοϊκή που προκάλεσε σύγχυση στους ειδήμονες. Ας σημειωθεί ότι η Θάτσερ ούτε καν σπούδασε οικονομικά μιας και είχε σπουδάσει Χημεία στην Οξφόρδη

Τι έλεγε αυτή η απλοϊκή θεωρία της; Ο ρόλος της κυβέρνησης δεν πρέπει να είναι αυτός του επιχειρηματία. Ο απλός άνθρωπος, ο καθημερινός, αυτός πρέπει να αναλάβει την τύχη της οικονομίας.

Ο επιχειρηματίας πρέπει να αναλάβει την καθημερινή διοίκηση της επιχείρησης και όχι το Κοινοβούλιο, όπως γινόταν με τις κρατικές επιχειρήσεις: Τηλεπικοινωνίες, τρένα, ηλεκτρισμό, αεροδρόμια, λιμάνια, μεταλλεία, αεροπορικές εταιρείες κτλ. Έτσι όλες οι κυβερνητικές υπηρεσίες μετοχοποιούνται και οι νέοι ιδιοκτήτες γίνονται οι απλοί πολίτες. Και αυτά όλα τη δεκαετία 1979-1990, δηλαδή πριν 23 χρόνια.

Η Θάτσερ είχε μια φιλοσοφία που μακάρι να την ασπάζονταν και οι δικές μας κυβερνήσεις. Έλεγε: «Δεν είναι οι κυβερνήσεις που δημιουργούν θέσεις εργασίας ΑΛΛΑ οι ικανοποιημένοι πελάτες». Μακάρι να μαθαίναμε κι εμείς εδώ κάτω έστω και κάτι από τη Θάτσερ.

Με 72,000 δημοσίους υπαλλήλους και ένα ετήσιο μισθολόγιο 5 δις καυχόμαστε πως προσφέρουμε εργασία σ’ αυτούς τους ανθρώπους.

Είχα προειδοποιήσει πριν 25 χρόνια ότι όλα αυτά είναι αφύσικα πράγματα και ότι η όλη κατάσταση είναι μια ωρολογιακή βόμβα που αργά ή γρήγορα θα εκραγεί. Δυστυχώς στις επόμενες μέρες η έκρηξη θα είναι αναπόφευκτη.

Όταν μιλούσε ένα νέος ή μια οικογένεια για δουλειά και επαγγελματική αποκατάσταση εννοούσαν δουλειά στη δημόσια υπηρεσία. Κατάντησε το όνειρο κάθε Κύπριου να είναι να βολευτεί στο δημόσιο.

Αυτή την τραγική και αδιέξοδη στιγμή ζητείται επειγόντως μια Θάτσερ που χωρίς αναστολές και ενδοιασμούς να κυβερνήσει.

*Οικονομολόγος/Κοινωνιολόγος

 




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










167