ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗ Σ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ*
Ο Κλεάνθης Σάββα, μαθητής του Γυμνασίου Αποστόλου Ανδρέα Έμπας, απέσπασε το πρώτο βραβείο στις κατηγορίες α) Μελοποίηση Ποίησης και β) Ενορχήστρωση, σε σχετικό Διαγωνισμό της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών. Ο Κλεάνθης απέσπασε τα εύσημα, επίσης, της Παγκύπριας Συνομοσπονδίας Ομοσπονδιών Συνδέσμων Γονέων Σχολείων.
Ορθά οι οργανωμένοι γονείς χαιρέτισαν τη σημαντική βράβευση του μαθητή, επισημαίνοντας ότι τα παιδιά στο Δημόσιο Σχολείο δημιουργούν πολιτισμό και δίνουν μαθήματα ζωής σε όλους. Τα επιτεύγματα των παιδιών είναι, όντως, πολλά. Πλείστες όσες φορές, προσκεκλημένος από σχολεία για διαλέξεις σε μαθητές και καθηγητές, με συγκίνηση γίνομαι μάρτυρας των καλλιτεχνικών και άλλων δημιουργιών των μαθητών: πίνακες ζωγραφικής, γλυπτά, μουσικές εκδηλώσεις, ποιητικές βραδιές, ημερίδες για σημαντικά διαχρονικά και επίκαιρα θέματα, εθελοντικές δράσεις, σχολικές εφημερίδες, βιβλία κ.ά.
Τα παιδιά δεν είναι μόνα τους σε αυτές τις δράσεις. Έχουν μαζί τους καθηγητές με ευαισθησίες και ικανότητα να τροχιοδρομούν τη δημιουργικότητα των παιδιών. Οι παράπλευρες των μαθησιακών δραστηριοτήτων δράσεις πολιτισμού αναδεικνύουν τα σχολεία σε κοιτίδες υγιούς αντίληψης για τη ζωή, την οποία η Πολιτεία οφείλει να την ενισχύει παντοιοτρόπως. Οι συμμέτοχοι μαθητές και εκπαιδευτικοί στην ανύψωση του επιπέδου και του ηθικού του σχολείου και της κοινωνίας, χρειάζονται και τη στήριξη των γονιών, την οποία οπωσδήποτε έχουν.
Πάνω σε μια τέτοια στέρεη βάση μπορούν να χτιστούν πολλά διαμερίσματα εκπαιδευτικής και ανθρώπινης αριστείας. Μ’ ενδιαφέρει κυρίως η δεύτερη, η οποία προηγείται σε σημασία της πρώτης. Με την Τέχνη, τον Εθελοντισμό και τη Σκέψη μαθαίνουν τα παιδιά πόση αξία έχουν ανεξάρτητα από τις επιδόσεις τους στα μαθήματα ή από την επιβράβευση στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Μια τέτοια αυτοαντίληψη ευκταίο είναι να συνοδεύει τον άνθρωπο σε όλη τη ζωή του, στην οποία δοκιμάζεται η ικανότητά του για αξιοπρέπεια, εξαιτίας ποικίλων αξιολογήσεων που δέχεται από το περιβάλλον του ή άλλων, στις οποίες υποβάλλει αυτόβουλα τον εαυτό του.
Ο μαθητικός χρόνος, όσο κι αν είναι αγχογενής στο σύγχρονο σχολείο, είναι χρόνος ανεπίστρεπτος, επίσης, για όσα μπορούν να περιέχονται μόνο σε αυτόν, και εξαιτίας του να καλλιεργούνται: τέχνες, αθλητικές δραστηριότητες, συναισθηματικά αξιόλογες σχέσεις και επιδόσεις, το γλωσσικό αισθητήριο, υψηλές ηθικές απαιτήσεις κ.ά.. Αν αυτά τα θέλουμε στη ζωή των παιδιών μας, οφείλουμε ως εκπαιδευτικοί και γονείς να προβάλλουμε ωραία παραδείγματα βραβευμένης ή μη μαθητικής δημιουργικότητας. Στην καλύτερη περίπτωση, θα θυμηθούμε και οι μεγάλοι πόσο είναι ωραίο να δημιουργείς σαν παιδί!
*Διευθυντής του Μεταπτυχιακού Προγράμματος στην Εκπαιδευτική Ηγεσία και Διοίκηση, CIIM
