ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ*
Τίποτε από ό, τι εμφανίσθηκε από τις 11 Μαΐου 2018 και μετά δεν είναι καινοφανές. Ούτε η ισοπέδωση του εκπαιδευτικού από Κυβερνητικής Πλευράς, ούτε οι μειωτικές αναφορές της Παγκύπριας Συνομοσπονδίας των Γονιών της Δημοτικής, ούτε η σιγή Κομμάτων και Παραγόντων Κλειδιά. Η αφετηρία της εκστρατείας κατά της Δημόσιας Εκπαίδευσης, του Δημόσιου Σχολείου, του λειτουργού του και της συνδικαλιστικής του έκφρασης μπήκε στην εποχή της υλοποίησης του σχεδίου κατάρρευσης το Καλοκαίρι του 2010. Σειρά γεγονότων τεκμηριώνουν το αληθές του λόγου.
Καλοκαίρι 2010: Λόγος καταπελτικός από ΟΕΒ και ΚΕΒΕ κατά Δημόσιας Υπηρεσίας, κατά Δημόσιου Υπαλλήλου, κατά Συνδικαλιστικών Οργανώσεων. 26/8/2011: Συνεδρία Βουλής. Εξοστρακισμός κατά Δημόσιων Υπαλλήλων Εκπαιδευτικών από ΟΛΟΥΣ τους Αρχηγούς των Κομμάτων. Ανταγωνισμός μεταξύ τους ποιος θα γίνει πιο αρεστός σε χαρακτηρισμούς (Οι ομιλίες τους τεκμήριο) 2012: Πρόσκληση Τρόικας από Κυπριακή Κυβέρνηση μετά και από σύμφωνη γνώμη της Βουλής. Κυπριακές προτάσεις ήταν η αύξηση των ωρών διδασκαλίας και του αριθμού παιδιών ανά τμήμα για να μπουν στο Μνημόνιο. 27/3/2013: Πρώτο Μνημόνιο προς Υπογραφή. Σειρά Μέτρων για τους εκπαιδευτικούς συμφωνήθηκαν από Τρόικα και Κυπριακή Πολιτεία, δεν επιβλήθηκαν. Αυτό που επιβλήθηκε ήταν η υποχρέωση για εξυγίανση των Δημόσιων Οικονομικών. Κι ενώ τα σκάνδαλα μένουν ατιμώρητα, η φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή καθώς και η αδήλωτη εργασία καλά κρατεί, η Υγεία, η Ασφάλεια (Αστυνομία και Στρατός), η Πρόνοια (Γραφείο Ευημερίας και Υποστηρικτικές προς τον Άνθρωπο Υπηρεσίες) και η Δημόσια Εκπαίδευση δέχονται συνεχώς πλήγματα αποψίλωσης.
Νέες ορολογίες, από τότε, οι ορολογίες της κρίσης, χαϊδεύουν τα αφτιά του κόσμου, εξυγίανση, εξορθολογισμός, κοινωνικοποίηση των ζημιών. Νέες πρακτικές υπό τον μανδύα του νοικοκυρέματος. Στόχος; αυτός να χειροκροτεί επειδή του αφαιρούν ανθρώπινο δυναμικό και αποδυναμώνουν αυτό που παραμένει για να του προσφέρει τις υπηρεσίες του. Δεν είναι σχήμα οξύμωρο και τραγική ειρωνεία να ακούμε τον κόσμο να επευφημεί επειδή δε διορίζουν γιατρούς και την ίδια ώρα κατηγορεί όσους απέμειναν και δεν αρκούν, φυσιολογικά, για να φροντίσουν όλους τους ασθενείς; Να χειροκροτούν επειδή σιγά σιγά μειώνουν τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν τα παιδιά του; Να επιχαίρουν επειδή λιγοστεύουν οι αστυνομικοί που τον προσέχουν αλλά βρίζει όταν δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα του άμεσα λόγω της υποστελέχωσης.
Μέσα σε αυτό το κλίμα είναι που το Υπουργικό Συμβούλιο υιοθέτησε τα μέτρα που ο ΥΠΠ πρότεινε και τα οποία είχαν αποφασιστεί από το 2016! Γατί τώρα; Η απάντηση και η πραγματικότητα δεν έχουν καμιά σχέση με τα όσα ακούστηκαν από την Επίσημη Πλευρά. Γιατί απλούστατα το 2017 ήταν η χρονιά του success story! Έπρεπε όλοι να είναι ευτυχισμένοι για να δώσουν νέα εντολή στην Κυβέρνηση να συνεχίσει το έργο της. Όπερ και εγένετο. Το 2017 ο Συνεργατισμός πήγαινε καλά. Το 2018 έκλεισε με συνοπτικές διαδικασίες. Το 2017 η Εκπαίδευση δεχόταν επιστροφή κεκτημένων που είχαν αποκοπεί. Το 2018 αυξάνεται το βάρος πάνω στο σχολείο. Το 2017 πουλούν ελπίδα μέσα από μια διαδικασία εξετάσεων που βρίθει αναξιοπιστίας για Νέους Διορισμούς στην Εκπαίδευση. Το 2018 εξαφανίζουν τις θέσεις.
Και αποκορύφωμα: Επιχειρείται η αποδυνάμωση της λειτουργίας των Εκπαιδευτικών Οργανώσεων. Ενοχλεί η κριτική. Στόχος να παραμείνει ο εκπαιδευτικός χωρίς το μαναδικό στήριγμά του. Η εφαρμογή πολιτικών αποψίλωσης του Δημόσιου Σχολείου και αποδυνάμωσης της Δημόσιας Εκπαίδευσης να πραγματώνεται χωρίς θεσμικό αντίλογο. Ήταν ο τέταρτος άξονας των μνημονιακών πολιτικών. Και στη χώρα μας και σε όλες τις χώρες που επιβλήθηκαν αυτής της φιλοσοφίας τα μνημόνια από το 2008 και μετά.
Συνεπώς είναι αναντίλεκτα δικαίωμα και ταυτόχρονα υποχρέωση του κάθε εκπαιδευτικού να δηλώνει παρών στην κινητοποίηση προάσπισης των δικαιωμάτων του, του Δημόσιου Σχολείου, της επαγγελματικής αξιοπρέπειας και του κύρους του, της Συνδικαλιστικής Κάλυψής του και των Δημοκρατικών Θεσμίων Διαλόγου και Διαπραγμάτευσης. Αφετηρία της Κινητοποίησης η Εκδήλωση Διαμαρτυρίας την Παρασκευή 13 Ιουλίου 2018, όπου εκφράζεται η ετοιμότητα και η αποφασιστικότητα για συνεχή διεκδίκηση αυτών που μια ευνομούμενη Κοινωνία δικαιούται να της παρέχονται από την Πολιτεία χωρίς εκπτώσεις και θυματοποίηση του μέλλοντος της, της Νέας Γενιάς.
Στόχος να αφυπνιστεί ο κόσμος, επιτέλους και να συστρατευτεί με τον εκπαιδευτικό πριν να είναι αργά. Αφετέρου να σταλεί το μήνυμα προς την Πολιτεία πως οι θεσμοί και το σχολείο, οι εκπαιδευτικοί και οι δημοκρατικές διαδικασίες πρέπει να τύχουν του ανάλογου σεβασμού, εμπράκτως.
*Πρόεδρος Ανεξάρτητης Κίνησης Δασκάλων και Νηπιαγωγών ΑΚϊΔΑ
