ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΠΑΤΣΙΑ*
Αν και σπάνια δημοσιεύω τις απόψεις μου, σε αυτή την περίπτωση δεν μπορώ να σωπάσω. Έχω ακούσει και διαβάσει διάφορες απόψεις συναδέλφων για το θέμα «εισαγωγής ή όχι εξετάσεων» για την επιλογή των ικανότερων εκπαιδευτικών. Ενστερνίζομαι την αγωνία όλων των νεαρών που μόλις μπήκαν στον κατάλογο, και μακάρι να μπορούσαμε να διοριστούμε όλοι. Όμως δεν μπορώ να δεχτώ και αποδεχτώ ότι οι εξετάσεις είναι ό,τι καλύτερο για τον εκσυγχρονισμό του καταλόγου. Διαφωνώ κάθετα όταν ακούω άτομα να είναι υπέρ. Παραθέτω τα επιχειρήματα μου παρακάτω:
1. Ως μαθήτρια, αποφοίτησα Άριστα από το δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο. Πήρα κρατική υποτροφία για σπουδές τόσο στο πτυχίο μου όσο και στο μεταπτυχιακό μου. Τελειώνοντας το 2007 μπήκα στον κατάλογο και περίμενα υπομονετικά. Ξεκίνησα να δουλεύω στο ολοήμερο, να κάνω ιδιαίτερα και τον επόμενο χρόνο αντικαταστάσεις. Εδώ και έξι με εφτά χρόνια, λοιπόν, δουλεύω στα δημοτικά σχολεία ακατάπαυστα και θεωρώ ότι έχω αποκτήσει μιαν «Α» προϋπηρεσιακή κατάρτιση. Με ποιο δικαίωμα να έρθει ο οποιοσδήποτε να αμφισβητήσει τα όσα ανέφερα πιο πάνω; Με ποιο δικαίωμα να έρθει να μου πάρει ή καλύτερα να μου «κλέψει» τη θέση κάποιος που μόλις τώρα τελείωσε; Συγγνώμη αλλά αυτό είναι άδικο και κάθε άλλο από αξιοκρατικό κριτήριο!!! Ας αποκτήσουμε λίγο την ικανότητα της ενσυναίσθησης , που ως παιδαγωγοί διδαχθήκαμε στα πανεπιστήμια μας, και να μην μιλάμε αυθαίρετα και εγωιστικά ανάλογα με το τι μας βολεύει. Ας γίνουμε κριτικά σκεπτόμενοι και ρεαλιστές.
2. Ρεαλιστικά μιλώντας, ο Άριστος των Αρίστων και μια απλή εξέταση, δεν οδηγεί στην επιλογή των ικανότερων εκπαιδευτικών. Ο εκπαιδευτικός είναι λειτούργημα και εκτός από τις γνώσεις και την άριστη εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας απαιτεί και: την ψυχοπαιδαγωγική κατάρτιση, τη σωστή διαχείριση και οργάνωση της τάξης, τη μεταδοτικότητα του εκπαιδευτικού, το ζήλο και την αγάπη προς τα παιδιά και το επάγγελμα, το ήθος και άλλα πολλά. Ικανότεροι εκπαιδευτικοί δεν είναι αυτοί που γράφουν σε μια εξέταση. Σύμφωνα με τα χρόνια που δουλεύω στα σχολεία, η πείρα και η εμπειρία σε συνδυασμό πάντα με την οργάνωση και τις απαραίτητες παιδαγωγικές γνώσεις, το ήθος και η αγάπη προς τα παιδιά κάνουν τον εκπαιδευτικό ικανότερο. Άρα ο κατάλογος ως έχει είναι ο ιδανικότερος. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο δίκαιο. Το μόνο που μπορεί να αλλάξει στον υφιστάμενο κατάλογο είναι η ασύδοτη και ανεξέλεγκτη εγγραφή στον κατάλογο διοριστέων από ιδιωτικά και ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, χωρίς να υποτιμώ την ιδιωτική ή οποιαδήποτε άλλη εκπαίδευση. Αλλά εφόσον υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα όσον αφορά τους διορισμούς και ραγδαία άνοδος του αριθμού των καταλόγων διοριστέων, το Υπουργείο Παιδείας, όφειλε προ πολλού να βάλει λουκέτα και να μειώσει δραματικά τις θέσεις στα παιδαγωγικά. Τα όνειρα μας πάντα πρέπει να τα κυνηγούμε, αλλά πού και πού να πατάμε και λίγο στη γη και να βλέπουμε τα πράγματα ως έχουν και όχι κατά το δοκούν.
3. Σε μια εποχή όπου η οικονομική κρίση βασιλεύει, οι εξετάσεις είναι μακράν ό,τι πιο δαπανηρό θα μπορούσε να σκεφτεί ο Υπουργός Παιδείας τόσο για το λαό όσο και για το κράτος. Η Ελλάδα κατήργησε τις εξετάσεις λόγω οικονομικής κρίσης.
4. Η ποιότητα της εκπαίδευσης, δεν έγκειται στην ικανότητα των συμβασιούχων και αντικαταστατών. Η αξιολόγηση πρέπει να ξεκινά από την ηγεσία και να καταλήγει στη βάση, δηλ. 1. το Υπουργείο Παιδείας, 2. τους Λειτουργούς και Συμβούλους Παιδείας, 3. τους Επιθεωρητές, και φτάνοντας στη βάση 4. τους διευθυντές, 5. τους εκπαιδευτικούς, 6. μαθητές και 7. Γονείς. Αυτό είναι ένας καλός τρόπος εκσυγχρονισμού του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Κι όταν λέω αξιολόγηση εννοείται ότι δεν εννοώ εξετάσεις . Σε καμία περίπτωση δεν φταίνε οι αντικαταστάτες και οι συμβασιούχοι για την κατηφόρα που πήρε το εκπαιδευτικό σύστημα.
Σε αυτό το σημείο ως κριτικά σκεπτόμενη, διερωτώμαι με ποια κριτήρια επιλέγεται ένας Υπουργός Παιδείας; Ένας Υπουργός παιδείας δεν πρέπει να έχει, έστω, ένα πτυχίο σε παιδαγωγικά θέματα και μίαν Α προϋπηρεσιακή εμπειρία σε σχολεία; Εγώ ως εκπαιδευτικός δε θέλω να με διοικούν άτομα με πτυχίο νομικής!!! Δεν χρωματίζω την υφιστάμενη κυβέρνηση. Ανέκαθεν ήμουν και είμαι κατά οποιασδήποτε κομματικής ενσωμάτωσης και διάκρισης. Απλά διερωτώμαι με ποια αξιώματα εκλέγονται οι εκάστοτε Υπουργοί;
5. Θέλουμε ένα δίκαιο και αξιοκρατικό κράτος ή ένα κράτος διεφθαρμένο όπου το ρουσφέτι κάνει πάρτι και κρούει τον κώδωνα κινδύνου; Βέβαια το δίκαιο και αξιοκρατικό είναι ουτοπικό, γιατί πάντα θα υπάρχει μια μικρή απόκλιση από το δίκαιο, πάντα θα υπάρχει κάτι που θα χαλάει το σύστημα και είναι αποδεκτό, άλλωστε άνθρωποι είμαστε. Κανείς δεν είναι τέλειος. Εντούτοις όμως με τους καταλόγους διοριστέων υπάρχει μια διαφάνεια και διαύγεια που κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει!!!!
*Αντικαταστάτρια Δασκάλα από το 2007
