ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ*
(Μια προσπάθεια να καταθέσω τις σκέψεις μου σε μια σελίδα που απευθύνεται σε ένα ευρύτερο κοινό, πέραν από τους φίλους μου… με αφορμή τις δηλώσεις αρκετών γονέων σχετικά με τη στάση εργασίας των δασκάλων την προσεχή Τετάρτη)
Αγαπητοί γονείς,
Απευθύνομαι σε εσάς και γράφω εδώ πρώτα ως γονιός και μετά ως εκπαιδευτικός. Έχω 2 παιδιά, το ένα στη δημοτική και το άλλο στη μέση εκπαίδευση. Πρώτα πρώτα και πάνω απ’ όλα βάζω τα παιδιά μου και μετά τη δουλειά μου, τους φίλους μου, τις κοινωνικές υποχρεώσεις, την ψυχαγωγία κ.τ.λ. Γιατί γράφω αυτόν τον πρόλογο; Θα το καταλάβετε αν διαβάσετε μέχρι τον επίλογο…
Εργάζομαι εδώ και 15 χρόνια ως δασκάλα σε δημοτικά σχολεία. Σε κάθε νέα σχολική χρονιά, οι νέοι μου μαθητές αποτελούν και μια νέα πρόκληση για εμένα. Εκτός του ότι έχεις να προσφέρεις πολλά στα παιδιά, έχεις και να πάρεις πολλά από αυτά:
Να πάρεις εμπειρίες και διδάγματα που θα σε κάνουν καλύτερο δάσκαλο, γονιό και άνθρωπο…
Να πάρεις αγάπη (ανιδιοτελή αγάπη), αγάπη που τόσο ανάγκη έχουν να δώσουν και να πάρουν τα παιδιά στις μέρες μας…
Να πάρεις χαμόγελα, αγκαλιές, ευχές για καλημέρα, κομπλιμέντα (που τόσο πολύ λείπουν από το στόμα των μεγάλων)…
Να πάρεις ικανοποίηση, που ως δάσκαλος/α κατάφερες να βοηθήσεις ένα παιδί να ξεπεράσει τα οικογενειακά του προβλήματα και το έκανες να δει με διαφορετικό μάτι τη ζωή. Ικανοποίηση γιατί μαθησιακά τον ανέβασες 1,2,3…10 σκαλιά πιο πάνω, ανάλογα με τις δυνάμεις και ικανότητές του. Ικανοποίηση που ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ τον εμποτίζεις με ανθρώπινες αξίες όπως ο σεβασμός, η ανιδιοτέλεια, η τιμιότητα κ.α. Αξίες που πολλά παιδιά δε φέρουν από το σπίτι είτε γιατί πολλοί γονείς έθεσαν τα παιδιά τους σε δεύτερη, τρίτη, δέκατη μοίρα, είτε γιατί κάποιοι άλλοι γονείς δεν έχουν οι ίδιοι αυτές τις αξίες οπόταν πώς θα τις μεταδώσουν στα παιδιά τους;
Αντίθετα με τα παιδιά, από πολλούς γονείς ο δάσκαλος/α έχει να πάρει:
Τα προβλήματά τους (οικογενειακά, οικονομικά, ψυχολογικά κ.τ.λ.). Κατάντησαν οι δάσκαλοι ψυχολόγοι!
Την κακία και την πικρία τους (άλλοι τους ποτίζουν με πόνο και φαρμάκι και σε άλλους βγάζουν την πικρία και το δηλητήριό τους)
Τις ανασφάλειές/ κόμπλεξ τους (όλα τα ξέρουν, σε όλα είναι ειδικοί, σε όλα θα σου κάνουν υποδείξεις πώς να χειρίζεσαι τα πράγματα και πώς να συμπεριφέρεσαι). Τόσα πτυχία πού τα κρύβουν και δεν τα δείχνουν;
Πισόπλατες μαχαιριές (γιατί πολύ απλά δεν έχουν τα κότσια να τα βάλουν μαζί σου…)
Ελπίζω, κάποιοι γονείς που διάβασαν το κείμενό μου μέχρι στιγμής, να μην παράτησαν την ανάγνωσή τους εδώ (γιατί από ‘ σιει μούγια μουγιάζεται).
Ευτυχώς όμως, εγώ προσωπικά ως δασκάλα, έζησα και τους άλλους ΓΟΝΕΙΣ. Αυτούς που κρεμόντουσαν από τα χείλη σου για να τους συμβουλέψεις πώς να βοηθήσουν τα παιδιά τους… Γονείς που σε έβλεπαν στα μάτια και ήταν σαν να έβλεπαν μπροστά τους τον σωτήρα τους… Γονείς που σε εκτιμούσαν και σε εκτιμούν ακόμα… Γονείς που σε χαιρετούσαν και σε χαιρετούν ακόμα… Γονείς που σε συμβουλεύονταν και σε συμβουλεύονται ακόμα… ΥΣΤΕΡΑ από 15 χρόνια! Αυτό για εμένα λέει πολλά!!!!!
Εύχομαι και ελπίζω μια μέρα οι γονείς να ΑΝΟΙΞΟΥΝ τα μάτια και τις καρδιές τους. Να ΔΟΥΝ ποιοι είναι αυτοί που τους κοροϊδεύουν και να προσπαθήσουν να ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ τα παιδιά τους. Άλλωστε το έχουν ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ και ΕΥΘΥΝΗ γιατί αυτοί τα έφεραν στη ζωή!
Εύχομαι οι γονείς να σταματήσουν πια να τα ρίχνουν στον κόκορα (δασκάλους) και να τα ρίξουν και μια φορά στην κότα με τα χρυσά αυγά (κυβέρνηση) που κάθε φορά βγαίνει στα κανάλια και κακαρίζει λες και δεν είναι αυτή που φταίει που την …… ο κόκορας (με διαμαρτυρίες και στάσεις εργασίας).
Ελπίζω πως αυτήν τη σχολική χρονιά , οι γονείς που πραγματικά ενδιαφέρονται για τα παιδιά τους, θα μπουν στους συνδέσμους γονέων και θα αναδείξουν πιο κατάλληλα και άξια πρόσωπα ως εκπροσώπους τους στις συνομοσπονδίες γονέων. Άτομα, έτοιμα να ζητήσουν εξηγήσεις από υπουργούς και Πρόεδρο. Απαντήσεις και εξηγήσεις σε ερωτήματα όπως:
1) Γιατί τα έκαναν μαντάρα με το εκπαιδευτικό σύστημα;
2) Γιατί ΠΑΙΖΟΥΝ με το μέλλον των παιδιών μας;
3) Γιατί τα παιδιά μας έγιναν πειραματόζωα;
4) Γιατί υποτιμούν την νοημοσύνη μας;
5) Πού πάνε τα λεφτά μας ως φορολογούμενοι πολίτες μια Δημοκρατίας;;;; όπως θέλουμε να την αποκαλούμε;
Αυτά αγαπητοί γονείς! Λυπάμαι αν σας πίκρανα αλλά η αλήθεια πολλές φορές πονάει! Δεν είμαι μόνο δασκάλα. Είμαι και γονιός! Όπως γονείς είναι και οι περισσότεροι δάσκαλοι μέσα στα σχολεία! Και δεν αγωνίζονται οι δάσκαλοι μόνο για τα δικά τους παιδιά, αγωνίζονται και για τα παιδιά σας! Τα ΔΙΚΑ σας παιδιά που ΕΣΕΙΣ φέρατε στη ζωή, όχι ΕΜΕΙΣ
*Δασκάλα
