ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ*
Η κρίση στην Κριμαία και γενικότερα στις σχέσεις της Ρωσίας με την ΕΕ φέρνει στην επιφάνεια τα φοβερά ελλείμματα στην εξωτερική πολιτική και την πολιτική άμυνας της ΕΕ. Οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται στη βάση συγκεκριμένης στρατηγικής και ορθών πολιτικών εκτιμήσεων με τελικό αποτέλεσμα τις τεράστιες ζημιές από τον οικονομικό πόλεμο να τις πληρώνει ο Ευρωπαίος πολίτης. Χρησιμοποιώ τον όρο "οικονομικός πόλεμος", διότι η ΕΕ δεν πρόκειται να ενεργήσει ποτέ στρατιωτικά. Αυτό έχει ξεκαθαριστεί. Η Ρωσία δεν είναι παίξε γέλασε. Και εδώ βεβαίως επιβεβαιώνεται η τεράστια σημασίας αποτροπής που παρέχει η στρατιωτική ισχύς. Αν δεν ήταν η Ρωσία και ήταν οποιαδήποτε άλλη χώρα πιο αδύνατη, όπως ήταν κάποτε η Σερβία, θα την διέλυαν.
Επί της ουσίας: Τα μέτρα που κατά καιρούς λαμβάνει η ΕΕ σε βάρος της Ρωσίας είναι αναποτελεσματικά. Η Ρωσία απαντά αμέσως με ισοδύναμα και επώδυνα αντίμετρα. Από το εμπάργκο στα γεωργικά προϊόντα η ΕΕ έχει χάσει με τις πρώτες εκτιμήσεις περί τα 12 δις ευρώ! Η Κύπρος εξάγει το 40% των εσπεριδοειδών της στη Ρωσία, τα οποία επί του παρόντος παραμένουν αδιάθετα, ενώ πλήγματα δέχεται και ο τουρισμός, αφού το ρούβλι υποτιμάται και το κόστος των διακοπών αυξάνεται. Μια ενδεχόμενη κλιμάκωση των αντιποίνων θα μπορούσε να στρέψει τον ρωσικό τουρισμό σε άλλους προορισμούς. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι και άλλες χώρες έχουν πληγεί, δεν είμαστε μόνο εμείς. Η θέση είναι ορθή. Αλλά βεβαίως η εύθραυστη Κυπριακή οικονομία, επιβάλλει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί. Γι αυτό και η δική μου άποψη, όπως κατατέθηκε στο ΕΛΚ κινήθηκε σε τρεις άξονες: Πρώτον, στην σωστότερη αξιολόγηση των πολιτικών δυνάμεων μέσα στην Ουκρανία και στην οικοδόμηση πολιτικής που δεν θα δημιουργεί νέα προβλήματα στις σχέσεις ΕΕ- Ρωσίας και θα αποκλιμακώνει την ένταση. Δεύτερον στις στοχευμένες αποζημιώσεις, που σημαίνει ότι οι υπηρεσίες της Επιτροπής θα πρέπει να επιταχύνουν τις καταγραφές των ζημιών, να εκτιμήσουν σε πιο βαθμό πλήττεται το κάθε κράτος -μέλος από τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, να εξετάσουν μέσω του προϋπολογισμού πώς θα δοθεί βοήθεια και να εξευρεθούν εναλλακτικές αγορές και εναλλακτικές λύσεις. Η ΕΕ πρέπει να λάβει υπ όψιν και τις ενδεχόμενες συνέπειες από την διακοπή της ροής ρωσικού φυσικού αερίου προς την ενεργοβόρο Ευρώπη.
Ο τρίτος άξονας αφορά την επαναλαμβανόμενη διαρκώς θέση ότι τις σχέσεις με την Ρωσία πρέπει να τις διέπει το διεθνές δίκαιο και ο διεθνής νόμος και όχι τα εθνικά συμφέροντα. Εδώ είναι που υπεισέρχεται ο διαχρονικός παραγκωνισμός του διεθνούς νόμου από τις σχέσεις της ΕΕ με την Τουρκία , δεδομένου -λένε κατά καιρούς διάφοροι- του τεράστιου όγκου συναλλαγών που έχει η χώρα αυτή με την Ένωση.
Προβάλλεται συνεχώς ο ισχυρισμός ότι τα μέτρα κατά της Ρωσίας είναι αποτέλεσμα της αντιδημοκρατικής της στάσης και της παραβίασης του διεθνούς δικαίου, ενώ ο Πούτιν χαρακτηρίζεται ως παράφρων και παραλληλίζεται με τον Στάλιν. Δεν θα ασχοληθούμε στην παρούσα φάση εάν ιστορικά και πιθανόν άλλως πως, ο ρωσικός ο πληθυσμός στην Κριμαία και αλλού, έχει δίκαιο ή όχι, εμείς θα σταθούμε στο αυτονόητο: Πώς είναι δυνατό να τιμωρείται η Ρωσία για τη στάση της στην Ουκρανία και από την άλλη να επιβραβεύεται συνεχώς η Τουρκία παρά την κατοχή της Κύπρου.
Το ΕΛΚ έχει τεθεί προ των ευθυνών του στο ζήτημα τούτο και πιστεύω ότι κατανοεί το παράλογο και άδικο της στάσης της ΕΕ. Είναι πλέον υπόθεση της Κυπριακής Κυβέρνησης και των λοιπών πολιτικών δυνάμεων στην Κύπρο να δράσουν συγκροτημένα για να διαφοροποιηθεί δραματικά η στάση της ΕΕ. Το αδιέξοδο στο Κυπριακό δεν αφήνει άλλη επιλογή από την πρόκληση κόστους στην Άγκυρα για να γίνει διαλλακτικότερη αλλά και στην ΕΕ για να κατανοήσει ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιεί το διεθνές δίκαιο κατά το δοκούν. Είναι αυτό για το οποίο φωνάζουμε για χρόνια. Ταυτοχρόνως, όμως εκείνο που επίσης προέχει σε καιρούς χαλεπούς είναι να ζητήσουμε αποζημιώσεις για τους πληγέντες από το εμπάργκο σε βάρος της Ρωσίας. Είναι θέμα αλληλεγγύης. Μας το χρωστούν οι εταίροι μας. Βεβαίως, έστω και εάν αυτό είναι δίκαιο, τίποτα δεν θα πάρουμε, ούτε στην οικονομία, ούτε στη γεωργία, ούτε στον τουρισμό, ούτε στο Κυπριακό εάν δεν διεκδικήσουμε, μεθοδευμένα, σκληρά, πειστικά και ανένδοτα. Ανυποχώρητα.
*Ευρωβουλευτής ΔΗΣΥ
