ΤΟΥ ΘΕΜΗ ΠΟΛΥΒΙΟΥ*
Το τελευταίο πράγμα που περίμενα να ακούσω, να διαβάσω καλύτερα, για να ακριβολογώ, ήταν οι αιχμές του «Τζιβ» (νομίζω του φίλου Γιώργου Τζίβα) στη σελίδα «Παρασκήνιο» της εφημερίδας ΠΟΛΙΤΗΣ, ημερομηνίας 29/12/2014, ότι λίγο πολύ για την καταστροφή της κοινωνίας ευθύνεται το εκπαιδευτικό μας σύστημα και κατ’ επέκταση οι εκπαιδευτικοί.
Φίλε Γιώργο,
Το ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα αντιμετωπίζει προβλήματα είναι σε όλους γνωστό. Και σίγουρα ευθύνη γι’ αυτά τα προβλήματα έχουμε και οι εκπαιδευτικοί.
Όμως, ως δημοσιογράφος πρέπει να γνωρίζεις ότι τη βασική ευθύνη την φέρουν οι εκάστοτε κυβερνώντες που μετέτρεψαν τα παιδιά μας και τους εκπαιδευτικούς σε πειραματόζωα. Τι εννοώ; Ο καθένας το βιολί του, τα σχέδιά του, πολλές φορές ερήμην των εκπαιδευτικών, που θα κληθούν να τα εφαρμόσουν. Για παράδειγμα, για πόσα χρόνια ακούεις για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση; Αν την είδες εσύ την είδαμε και εμείς.
Για την πολιτική της ΟΕΛΜΕΚ, σ’ ό, τι αφορά τα τρία σχέδια του ΥΠΠ, να μου επιτρέψεις να πω ότι δεν είναι ούτε μηδενιστική ούτε ισοπεδωτική.
Ειδικά για την επιμόρφωση και την αξιολόγηση, πρώτη και καλύτερη η ΟΕΛΜΕΚ ζήτησε βελτίωση της σημερινής κατάστασης, αφού όλοι παραδέχονται ότι έχουν χρεοκοπήσει τα υφιστάμενα συστήματα.
Μάλιστα, και αυτό ίσως να αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, η ΟΕΛΜΕΚ προχώρησε και ετοίμασε σχέδιο αξιολόγησης από το 2000, πάνω στο οποίο στηρίζεται, κατά ένα μεγάλο μέρος και στο σχέδιο του ΥΠΠ.
Για το σύστημα διορισμού τώρα, αναγνωρίζουμε και συμφωνούμε ότι πρέπει να τροποποιηθεί, αλλά ξεκάθαρα τονίζουμε ότι, πριν γίνει αυτό, πρέπει να κατοχυρωθούν οι συνάδελφοι που για τόσα χρόνια προσφέρουν στη δημόσια εκπαίδευση. Είναι κακό, ισοπεδωτικό και μηδενιστικό αυτό;
Δηλαδή, φίλε Γιώργο, αν ερχόταν σήμερα ο εργοδότης σου και αποφάσιζε να απολύσει δέκα συναδέλφους σου, με χρόνια υπηρεσίας και τεράστια προσφορά, για να προσλάβει νέους, στο πλαίσιο νέου σχεδίου αναδιάρθρωσης της εφημερίδας που εργάζεσαι, εσύ δεν θα αντιδρούσες;
Η θέση της ΟΕΛΜΕΚ είναι ξεκάθαρη: Συζητούμε τα πάντα, νοουμένου ότι θα κατοχυρωθούν οι συνάδελφοι, που ήδη διήνυσαν το ένα τρίτο, ίσως και περισσότερο, της εργασιακής τους ζωής προσφέροντας στη δημόσια εκπαίδευση.
Αν νομίζεις ότι αυτό δεν είναι δίκαιο, τότε δικαιούσαι να πιστεύεις και να γράφεις ό, τι θέλεις.
Γράφεις: «Η της ΟΕΛΜΕΚ νομίζουν πως είναι άρχονται» (το ορθό είναι Οι και όχι Η) και ότι «δεν κατανοεί πως τα… μεγαλεία πέρασαν…».
Οι της ΟΕΛΜΕΚ, φίλε Γιώργο, ποτέ δεν ενήργησαν έτσι και ούτε νομίζουν ότι είναι άρχοντες. Είναι εργάτες της δημόσιας εκπαίδευσης και στηρίζουν τα παιδιά μας που έρχονται με ένα σωρό προβλήματα στο σχολείο. Οι εκπαιδευτικοί μετατρέπονται σε ψυχολόγους, σε αστυνομικούς, σε φίλους, σε αδελφούς, ακόμη και σε γονείς, για να βοηθήσουν τα παιδιά μας. Αυτό μπορούν να το διαβεβαιώσουν τόσο τα παιδιά όσο και το ΥΠΠ.
Μεγαλεία ποτέ δεν είχαμε, γι’ αυτό και δεν καταλάβαμε αν πέρασαν ή έμειναν. Η ΟΕΛΜΕΚ, για χρόνια τώρα δεν ενεργεί ως συνδικαλιστική οργάνωση αλλά ασχολείται με ένα σωρό άλλα θέματα (πολιτιστικά, εθνικά, βελτίωση του δημόσιου σχολείου, κ.α.) που στόχο έχουν τη βελτίωση της μόρφωσης των αυριανών πολιτών αυτού του τόπου.
Κλείνω με τα εξής: Προβλήματα υπάρχουν, ευθύνες έχουμε, όχι όμως να μηδενίζουμε και να απαξιώνουμε το έργο που προσφέρει σήμερα ο Κύπριος εκπαιδευτικός και να του επιρρίπτουμε κάθε πρόβλημα.
Γιατί, φίλε Γιώργο, απαξίωση της παιδείας και των λειτουργών της είναι απαξίωση και υπόσκαψη των θεμελίων του ίδιου του κράτους, του ίδιου του μέλλοντος της πατρίδας μας.
Φιλικά
Θέμης Πολυβίου
Τέως Πρόεδρος ΟΕΛΜΕΚ
Πρόεδρος της Νέας Κίνησης Καθηγητών
