ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΗ*
Εκτιμώ το γεγονός ότι ο ΥΠΠΟ αρθρογράφησε για το θέμα της κυβερνητικής πρότασης για αλλαγές στον κατάλογο διορισίμων και έθεσε τις θέσεις του υπό κρίση. Πιστεύω ότι σημαντικές αλλαγές πρέπει να τίθενται στη δημόσια σφαίρα για διάλογο και προβληματισμό. Σε αυτά τα πλαίσια θέλω, στα περιορισμένα πλαίσια ενός άρθρου, να προβώ σε κάποιες παρατηρήσεις. Σημειώνω από την αρχή ότι το ΑΚΕΛ συμμετέχει στο διάλογο γιατί πιστεύουμε ότι το παρόν σύστημα διορισμών έχει όντως εξαντλήσει τα όρια του και θα πρέπει να προβούμε σε αλλαγές.
Σύντομο ιστορικό της τελευταίας διετίας
Πριν από ένα περίπου χρόνο οι συζητήσεις γύρω από την πρόταση Κενεβέζου για το νέο σύστημα διορισμού διακόπηκαν άδοξα, παρά τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα και τη βεβαιότητα για κατάληξη την οποία εξέφραζαν οι κυβερνώντες, γιατί υπήρχε ένα σοβαρό θέμα διαφωνίας: η διασφάλιση ή όχι εκατοντάδων εκπαιδευτικών, συμβασιούχων, εκτάκτων, αναπληρωτών και όσων έχουν περάσει ήδη από προ-υπηρεσιακή κατάρτιση.
Μεσολάβησε η παρέμβαση του ίδιου του κ. Αναστασιάδη προς τις εκπαιδευτικές οργανώσεις, και η διερευνητική πρόταση από την κυβέρνηση για διασφάλιση όσων έχουν συμπληρώσει 30 μήνες εργασίας, στα πρότυπα του τι ισχύει για τους εργαζόμενους αορίστου χρόνου στη δημόσια υπηρεσία. Από τον περασμένο Δεκέμβρη περιμένουμε τη νέα πρόταση του ΥΠΠΟ, αναμένοντας ότι θα υπήρχε επιτέλους μια πρόταση, για την οποία ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεσμεύτηκε, άρα προφανώς είναι και κυβερνητική πολιτική. Η πρόταση ένα χρόνο μετά μας πάει στο ίδιο ακριβώς σημείο, εκεί που είχαμε δηλαδή σταματήσει. Μάλιστα, δυστυχώς και η φόρμουλα είναι η ίδια: ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα (ο διάλογος με βάση τα χρονοδιαγράμματα του ΥΠΠΟ αναμένεται να εξαντληθεί σε ένα μήνα) και «αποφασιστικές» δηλώσεις για την ανάγκη αλλαγής, οι οποίες θα μπορούσαν να είναι πιστή αντιγραφή των αντίστοιχων δηλώσεων πριν ένα χρόνο.
Η βασική εξέλιξη που προστίθεται είναι η δέσμευση προς την Τρόικα, όπως αυτή περιλαμβάνεται στο Σχεδιασμό που συνομολόγησαν κυβέρνηση- Τρόικα για την παιδεία, για αλλαγή του συστήματος διορισμών. Από αυτή τη δέσμευση και πίεση προφανώς προκύπτουν τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα.
Άβολες Αντιφάσεις στις θέσεις του ΥΠΠΟ
1. Το ΥΠΠΟ θέλει να διασφαλίσει/εξαιρέσει τους συμβασιούχους, έκτακτους, αντικαταστάτες με συνολική παρουσία συγκεκριμένου χρόνου στα σχολεία, όσους πέρασαν από προ-υπηρεσιακή κατάρτιση και δεν μπόρεσε να βρει νομικό τρόπο (κείμενο ΥΠΠΟ: «η αρχική πρόθεση του Υπουργείου ήταν να διασφαλίσει τον διορισμό των εκπαιδευτικών που υπηρετούν για περισσότερους από 30 μήνες στο εκπαιδευτικό σύστημα, εντάσσοντάς τους σε ένα ξεχωριστό κατάλογο. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατό να επιτευχθεί, αφού η γνωμάτευση της Νομικής Υπηρεσίας ήταν ότι η υιοθέτηση της πρόνοιας αυτής θα καθιστούσε το νέο σύστημα μη έγκυρο νομικά, με πιθανό τον κίνδυνο κατάρρευσής του ανά πάσα στιγμή. Η αρνητική θέση της Νομικής Υπηρεσίας είναι ρητή και ξεκάθαρη, και δεν επιδέχεται οποιασδήποτε παρερμηνείας»); Ή θεωρεί ότι αν τους διασφαλίσει αυτό σημαίνει πάγωμα των διορισμών για μερικά χρόνια; Στην ίδια συνάντηση, την περασμένη Τετάρτη, μας λέχθηκαν δύο αντικρουόμενες θέσεις από τον ΥΠΠΟ: Βρείτε μου νομικό τρόπο να τους κατοχυρώσω και θα τους κατοχυρώσω, και λίγα λεπτά αργότερα με έντονο τρόπο υπογράμμισε ότι ό ίδιος δεν μπορεί να πει στην κοινωνία ότι δεν θα υπάρχουν νέοι διορισμοί για μερικά χρόνια και ότι το νέο σύστημα θα εφαρμοστεί βραχυπρόθεσμα. Τι από τα δύο ισχύει; Θέλουν, αλλά νομικά δεν μπορούν; Ή δεν θέλουν; Και ο πρόεδρος ως καταξιωμένος νομικός τι υποσχόταν ένα χρόνο πριν; Σε ποιον τελικά απαντά ο ΥΠΠΟ; Στη δέσμευση του προέδρου;
2. Το ΥΠΠΟ ισχυρίζεται ότι με την πρόταση του ουσιαστικά διασφαλίζονται οι συμβασιούχοι και άλλοι υφιστάμενοι εκπαιδευτικοί. Ότι η μοριοδότηση είναι τέτοια που μόνο ακραίες περιπτώσεις πολύ αδύναμων εκπαιδευτικών (συμβασιούχων, εκτάκτων κλπ) θα κινδυνεύουν να μείνουν έξω. Μονάδες δηλαδή. (κείμενο ΥΠΠΟ: «Όμως, η σημαντικότερη διάσταση της νέας πρότασης δεν είναι το πόσοι από τους εκπαιδευτικούς αυτούς θα διοριστούν κατά τη μεταβατική περίοδο, αλλά το γεγονός ότι οι εκπαιδευτικοί αυτοί θα έχουν παράλληλα σαφές προβάδισμα στη διεκδίκηση θέσης και μέσα από το νέο σύστημα. Και το προβάδισμα αυτό δεν θα το αποκτούν διότι το σύστημα θα είναι διαβλητό ή αναξιοκρατικό, αλλά με την αξία τους, διότι το σύστημα θα αναγνωρίζει (όπως θα έπρεπε) ως σημαντικό προσόν την εμπειρία και τις γνώσεις που αποκτά ένας εκπαιδευτικός που υπηρετεί σε αυτό. Στη πρόταση που καταθέσαμε η εμπειρία αυτή θα αναγνωρίζεται με αυξημένη βαρύτητα.»)
Δύο τινά μπορούν να ισχύουν:
Περιορίζομαι ως εδώ. Πολλά άλλα θα μπορούσαν να λεχθούν. Μια διέξοδος υπάρχει. Να είμαστε ειλικρινείς. Να πούμε την αλήθεια. Να διασφαλίσουμε αυτούς που πρέπει, να περιμένουμε ένα μεταβατικό διάστημα και να ξεκινήσουμε με ένα νέο σύστημα διορισμών, το οποίο ναι, πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις σύγχρονες πραγματικότητες. Είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε και να αναλάβουμε και ευθύνη.
*Επικεφαλής του Γραφείου Παιδείας του ΑΚΕΛ
