Το Διοικητικό Δικαστήριο έκανε μερικώς αποδεκτή την προσφυγή του Ανώτερου Λειτουργού του Πανεπιστημίου Κύπρου Εύη Δρουσιώτη, εκ των κατηγορουμένων στην υπόθεση με τα ευρωπαϊκά προγράμματα, κατά του Πανεπιστημίου Κύπρου.
Η προσφυγή του κ. Δρουσιώτη στρεφόταν κατά της απόφασης του Πανεπιστημίου Κύπρου, η οποία κοινοποιήθηκε στον κατηγορούμενο με επιστολή ημερομηνίας 06.10.2017, με την οποία αποφασίστηκε όπως, αφενός, αυτός τεθεί σε διαθεσιμότητα και, αφετέρου, υπάρξει αποκοπή στο μισθό του ύψους 50%, μέχρι την ολοκλήρωση της ποινικής υπόθεσης ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λεμεσού.
Σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου, το Τ.Α.Ε. Λεμεσού ενημέρωσε γραπτώς το Πανεπιστήμιο Κύπρου ότι εναντίον δύο Ανώτερων Λειτουργών του Πανεπιστημίου Κύπρου, μεταξύ αυτών και του κ. Δρουσιώτη, έχει καταχωρηθεί η υπόθεση με αριθμό 14100/17 και ότι οι εν λόγω Λειτουργοί, μαζί με άλλα πρόσωπα, παραπέμφθηκαν σε απευθείας δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λεμεσού, αναφορικώς με αριθμό ποινικών αδικημάτων, τα οποία προέκυψαν κατά τη διερεύνηση ερευνητικών προγραμμάτων, στο οποία μετείχε το Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Την 02.10.2017 το Συμβούλιο του Πανεπιστημίου, αφού προηγουμένως άκουσε τον κ. Δρουσιώτη, ο οποίος παρέστη στη συνεδρία με τον δικηγόρο του, αποφάσισε ότι εν προκειμένω συντρέχουν σοβαροί λόγοι δημοσίου συμφέροντος και αποφάσισε να τον θέσει σε διαθεσιμότητα, μέχρι την ολοκλήρωση της εναντίον του ποινικής υπόθεσης.
Το Συμβούλιο συνήλθε εκ νέου την 06.10.2017 με σκοπό να εξετάσει, σε συνέχεια της απόφασης να τεθεί σε διαθεσιμότητα, το ζήτημα των απολαβών του για την περίοδο κατά την οποία αυτός θα βρίσκεται σε διαθεσιμότητα και αποφάσισε την αποκοπή του 50% του μισθού του.
Το Δικαστήριο απέρριψε ως αβάσιμο τον ισχυρισμό του κ. Δρουσιώτη ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται της δέουσας αιτιολογίας εφόσον το Πανεπιστήμιο Κύπρου επικαλείται γενικώς και αορίστως το δημόσιο συμφέρον.
Το Δικαστήριο σημειώνει στην απόφαση του ότι οι λόγοι δημοσίου συμφέροντος, οι οποίοι δικαιολογούν την απόφαση να τεθεί ο κ. Δρουσιώτης σε διαθεσιμότητα, εξειδικεύονται επαρκώς και με σαφήνεια.
Σύμφωνα με την απόφαση, διαφαίνεται ότι, για τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης, το Συμβούλιο έλαβε υπόψη του τη φύση των αδικημάτων για τα οποία κατηγορείται ο κ. Δρουσιώτης, τη σοβαρότητα αυτών, το ύψος της ενδεχόμενης ποινής σε περίπτωση καταδίκης και το γεγονός ότι πρόκειται για διαδικασία ενώπιον του Κακουργιοδικείου, τη θέση του στο Πανεπιστήμιο και το γεγονός ότι τα αδικήματα για τα οποία κατηγορείται σχετίζονται με τα καθήκοντα της θέσης του και φαίνεται ότι διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του στο Πανεπιστήμιο, το ενδεχόμενο επηρεασμού μαρτύρων ή καταστροφής μαρτυρικού υλικού αλλά και το ενδεχόμενο να τρωθεί το κύρος του Πανεπιστημίου με την παραμονή του στην υπηρεσία.
Συνακόλουθα, προστίθεται, δεν διαπιστώνεται οποιοσδήποτε λόγος επέμβασης στην κρίση του Πανεπιστήμιου «την οποία κρίνω ως δεόντως αιτιολογημένη, ευλόγως επιτρεπτή και εντός της διακριτικής ευχέρειας του Πανεπιστημίου».
Το Δικαστήριο αποδέχθηκε μεν ως ορθή τη θέση του Πανεπιστημίου ότι ο κ. Δρουσιώτης είχε ο ίδιος την υποχρέωση να υποδείξει τις προσωπικές του περιστάσεις, οι οποίες θα δικαιολογούσαν μικρότερη αποκοπή από το μισθό του, πλην, όμως, το δικαστήριο αποφάσισε ότι η διακριτική ευχέρεια του Πανεπιστημίου έχει, υπό τις περιστάσεις, ασκηθεί πλημμελώς, εφόσον η αιτιολογία που το Συμβούλιο δίδει για να δικαιολογήσει την αποκοπή από τη μισθοδοσία του αιτητή στο μέγιστο προβλεπόμενο από τον Κανόνα 14.3 ποσοστό είναι εσφαλμένη και πεπλανημένη.
Το Δικαστήριο διαπιστώνει στην απόφαση του ότι ενώ ο κ. Δρουσιώτης συγκεκριμένα επικαλέστηκε ως λόγο, που δικαιολογεί τη μικρότερη αποκοπή από το μισθό του, το γεγονός ότι είναι μισθοσυντήρητος και δεν έχει άλλο εισόδημα, αλλά και την αναμενόμενη μακρά διάρκεια για την εκδίκαση της εναντίον του ποινικής υπόθεσης, το Συμβούλιο εσφαλμένα έκρινε ότι ουδέν ανέφερε για τους λόγους που ενδεχομένως να δικαιολογούσαν αποκοπή μισθού σε μικρότερο ύψος.
Αποτελεί υποχρέωση του Πανεπιστημίου, στα πλαίσια της διακριτικής του εξουσίας, να αξιολογήσει τους υποβληθέντες από τον αιτητή λόγους και να εκδώσουν δεόντως αιτιολογημένη απόφαση για την όποια κρίση στην οποία ήθελε καταλήξουν.
«Για όλους τους ανωτέρω λόγους η προσφυγή επιτυγχάνει μερικώς. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται μερικώς, μόνο στο μέρος της που αφορά στις απολαβές που θα λαμβάνει ο αιτητής κατά τη διάρκεια της διαθεσιμότητάς του» καταλήγει η απόφαση του δικαστηρίου.
ΠΗΓΗ: ΚΥΠΕ
