ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΤΑΣΟΥ*
Πως υπάρχει πρόβλημα με τις μεταθέσεις των εκπαιδευτικών είναι γεγονός, όμως δεν έχουμε δικαίωμα να παρακάμπτουμε κανονισμούς επειδή κάποιους έτυχε, τη δεδομένη στιγμή, να μην βολεύει η εφαρμογή τους. Αντί όμως να παρακαλούμε για τα αυτονόητα και μάλιστα κατόπιν εορτής ( η πρώτη σειρά μεταθέσεων έχει ήδη αποφασιστεί αλλά δεν ανακοινώνεται μέχρι να περάσουν οι εκλογές και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα που θέλει… μερικοί ήδη γνωρίζουν …) θα ήταν καλύτερο να δούμε ποιο πραγματικά είναι το συμφέρον των σχολείων μας και της εκπαίδευσης γενικότερα.
Με τους ισχύοντες κανονισμούς, κάποια σχολεία, που δεν προτιμούνται από τους «τόπακες» για διάφορους λόγους, βρίσκονται σε μειονεκτική θέση αφού αλλάζουν προσωπικό και κυρίως Διεύθυνση πολύ συχνά. Για τους λάτρεις της θεωρίας και των ερευνών, η σταθερότητα προσωπικού και διεύθυνσης σε ένα σχολείο, αποτελεί βασικό παράγοντα για την αποτελεσματικότητα. Εδώ ακριβώς θα έπρεπε να επικεντρωθούμε για να βρούμε λύσεις και όχι στο πως θα βολευτεί ο καθένας δίπλα από το σπίτι του. Ο μόνος υπουργός που τόλμησε να αγγίξει το θέμα ήταν ο Άκης Κλεάνθους με τον Στρατηγικό του Σχεδιασμό που δυστυχώς δεν κατάφερε να υλοποιήσει:
«31. Προκηρύσσονται οι κενές θέσεις των εκπαιδευτικών ανά επαρχία, ενώ ξεχωριστά προκηρύσσονται οι θέσεις σε σχολεία απομακρυσμένων περιοχών. Διαφοροποιούνται οι Κανονισμοί μεταθέσεων-μετακινήσεων με την αλλαγή του ορισμού της έδρας, μονιμοποιούνται όλοι οι συμβασιούχοι μέχρι το 2009 και παρέχονται κίνητρα για παραμονή των εκπαιδευτικών σε σχολικές μονάδες εκτός έδρας ή απομακρυσμένων περιοχών. Στόχος των πιο πάνω μέτρων είναι η διασφάλιση της σταθερότητας του διδακτικού προσωπικού στις σχολικές μονάδες».
Σε ότι αφορά το περί δικαίου αίσθημα, δυστυχώς το έχουμε και αυτό καταντήσει «ένα μέγεθος κάνει για όλους – onesizefitsall». Αρκετοί συνάδελφοι, εκμεταλλευόμενοι το σύστημα, έχουν πολύ μεγάλο αριθμό μονάδων μετάθεσης χωρίς να υπηρετήσουν εκτός έδρας, αφού είτε δηλώνουν ψευδή στοιχεία, είτε διαμένουν δίπλα από το σχολείο τους αλλά στα όρια άλλης έδρας κλπ κλπ. Άλλοι πάλι έχουν ιατρικά προβλήματα και δεν μπορούν να μετακινηθούν εκτός. Που είναι λοιπόν το δίκαιο; Να παίρνει κάποιος προαγωγή και να του κοστίζει χιλιάδες ευρώ το χρόνο η μετακίνηση του εκτός έδρας; Ξεχνούμε μήπως πως το σχολείο δεν τελειώνει στις 1.35 και πως οι υποχρεώσεις ενός σωστού εκπαιδευτικού είναι πολλές και εκτός ωρών λειτουργίας του σχολείου;
Δικαιοσύνη θα ήταν, εκεί που για διάφορους λόγους για κάποιους δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί η μετακίνηση που προνοεί ο κανονισμός, να υπάρχουν τα ανάλογα αντισταθμιστικά μέτρα (υπέρ και κατά) ώστε να αποκαθιστάται η ισορροπία και ισονομία. Τα «ευτυχισμένα σχολεία» τα δημιουργούν οι εκπαιδευτικοί που τα υπηρετούν, όταν νιώθουν ικανοποίηση, ασφάλεια και δικαιοσύνη (προς όλους τους αποδέκτες).
*Διευθυντής Λυκείου Αγίας Φυλάξεως
