Μεταθέσεις–Μετακινήσεις καθηγητών σε καιρούς κρίσης. Υπηρετούν την Εκπαίδευση ή τους Κανονισμούς;


ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΠΑΡΡΗ*

Παρόλο που έχω πλέον σχηματίσει την ακλόνητη πεποίθηση ότι τίποτε στον τομέα της Εκπαίδευσης, όπως παντού άλλωστε στην Κύπρο δεν αλλάζει, εντούτοις θα επιμένω να λέω αυτά που θα’ πρεπε να ήταν αυτονόητα, ίσως οδηγηθούν τα πράγματα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Αφορμή αυτή τη φορά, πέραν της επανάληψης αναποτελεσματικών πρακτικών και ανόητων πολιτικών, αποτέλεσε η οικονομική κρίση που διαφοροποιεί την κατάσταση και ίσως σπρώξει τα πράγματα προς κάποιαν αλλαγή.

Παρακολουθούμε μέσα από τις ανακοινώσεις της ΕΕΥ και των Επαρχιακών Γραφείων του Υπουργείου Παιδείας τις συνεχείς αλλαγές, μετακινήσεις και μεταθέσεις Εκπαιδευτικών.  Αυτές ακολουθούν συνήθως ενστάσεις από Εκπαιδευτικούς που επικαλούνται λόγους προσωπικούς, οικογενειακούς, υγείας. Χρόνια τώρα ακολουθείται αυτή η πρακτική και νομίζω καλό είναι να σκεφτούμε αν αυτό γίνεται σωστά και κυρίως αν εξυπηρετεί την Εκπαίδευση.

Έχω την άποψη, μέσα από την εμπειρία μου ως Διευθυντής για 4 χρόνια ότι καθόλου δε λαμβάνονται υπόψη οι Εκπαιδευτικές ανάγκες και όλα γίνονται για να ικανοποιηθούν συγκεκριμένοι κανονισμοί.  Δεν είναι κακό να υπάρχουν κανονισμοί και να εφαρμόζονται, αλλά αυτό που πρώτιστα πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι αν αυτό βοηθά την Εκπαίδευση, τα παιδιά, την πορεία του Σχολείου. Τι να κάνεις την απαρέκκλιτη τήρηση των κανονισμών, έστω κι αν είναι δίκαιοι, αν αυτό δε βοηθά και δε βελτιώνει την κατάσταση; Δίνει απλώς ένα αίσθημα δικαιοσύνης και ισότιμης αντιμετώπισης.

Οι Διευθυντές οι ηγέτες των Σχολείων είναι απ’ έξω, παρακολουθούν από μακριά και τον επόμενο Σεπτέμβρη θα συνεχίσουν το έργο τους με ό,τι από το προσωπικό τους έμεινε.  Και όμως οι Διευθυντές έπρεπε να έχουν λόγο.  Κανείς δε γνωρίζει καλύτερα το προσωπικό.  Δεν είναι δυνατό να μη λαμβάνεται καθόλου υπόψη η απόδοση και τα αποτελέσματα της δουλειάς του Εκπαιδευτικού ούτε και η ικανότητα και αποτελεσματικότητά του.  Θα μετατεθεί, θα μετακινηθεί ή δε θα μετατεθεί ανάλογα με το τι επιβάλλουν οι απρόσωποι κανονισμοί και ότι θέλει ας γίνει.  Τι κι αν είναι εντελώς ακατάλληλος.  Θα πρέπει να μείνει σ’ ένα απαιτητικό για παράδειγμα Λύκειο για 8 χρόνια ή 5 αν είναι Βοηθός Διευθυντής και ο Διευθυντής οφείλει να σιωπήσει.

Αυτή είναι η κατάσταση.

Χωρίς να αμφισβητώ την ανάγκη ύπαρξης των κανονισμών και χωρίς να αγνοώ τον κίνδυνο αυθαιρεσίας εκ μέρους Διευθυντών, πιστεύω ότι πρέπει να ξαναμελετήσουμε το θέμα και να βρούμε τη χρυσή τομή.  Ας υπάρχει και ένα ποσοστό για το οποίο να δίνει δικαίωμα στην υπηρεσία (Υπ. Παιδείας, ΕΕΥ, Επαρχιακά Γραφεία, Διευθυντές, Επιθεωρητές) να κάνουν ή να μην κάνουν μεταθέσεις, μετακινήσεις για καθαρά Εκπαιδευτικούς λόγους και ανάγκες.

Πέραν αυτών πρέπει επιτέλους να βάλουμε τάξη και ν’ αντιμετωπίσουμε απάτες και ψέματα που σχετίζονται με αυτά τα θέματα.  Πόσα χρόνια να τα κρύβουμε και να κάνουμε ότι δε βλέπουμε;

Πάρα πολλοί Εκπαιδευτικοί, Βοηθοί Διευθυντές και Διευθυντές προσκομίζουν ψεύτικα δικαιολογητικά ασθενειών για να αποφύγουν τη μετάθεση έξω από την πόλη που κατοικούν ή για να μην πάνε 5 – 6 χιλιόμετρα από το σπίτι τους. Όλοι αντιλαμβάνονται ή υποψιάζονται την απάτη, αλλά κανείς δεν το σταματά. 

Πάρα πολλοί Εκπαιδευτικοί, Βοηθοί Διευθυντές και Διευθυντές δηλώνουν εδώ και χρόνια ψεύτικη έδρα (εκεί απ’ όπου κατάγονται αντί αυτή όπου κατοικούν) για να πιστώνονται με μονάδες και ποτέ να μη μετατεθούν. Όλοι το ξέρουν αλλά κανείς δε το σταματά.  Ποιο είναι το αποτέλεσμα;  Όσοι μεταχειρίζονται την απάτη ευνοούνται, όσοι είναι τίμιοι και ειλικρινείς ταλαιπωρούνται και πληρώνουν κι από πάνω.

Ειδικά σήμερα που όλοι βιώνουμε τις συνέπειες της φοβερής οικονομικής κρίσης, πρέπει να λάβουμε υπόψη και το οικονομικό κόστος για τους συναδέλφους.  Ο έντιμος εκπαιδευτικός που μετατίθεται έχει και σημαντικό οικονομικό κόστος που δεν πρέπει να αγνοηθεί.  Για τα σημερινά δεδομένα και τις περικοπές των μισθών μας τα 500 – 600 ευρώ το μήνα, δεν είναι αμελητέο ποσό.

Ίσως μάλιστα πρέπει σήμερα να σκεφτούμε αν πρέπει για χάρη της ικανοποίησης των κανονισμών, να προχωρούμε σε τόσες πολλές μεταθέσεις και διακινήσεις εκπαιδευτικών; Γιατί πρέπει για παράδειγμα 10 Μαθηματικοί να έρθουν από Λευκωσία στη Λεμεσό και οι άλλοι 10 να φύγουν από τη Λεμεσό και να πάνε στην Πάφο;

Το ίδιο ισχύει και για τους Διευθυντές, Βοηθούς Διευθυντές και καθηγητές όλων των ειδικοτήτων.  Ασφαλώς υπάρχουν και ανάγκες αν για παράδειγμα μια επαρχία δεν είναι αυτάρκης σε εκπαιδευτικούς, αλλά κανείς δεν αμφισβητεί ότι υπάρχουν πάρα πολλές μεταθέσεις που γίνονται μόνο για ικανοποίηση κανονισμών. Περιττή ταλαιπωρία χωρίς όφελος.

Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να ξαναδούμε το θέμα. Στόχος ας είναι το καλό της Εκπαίδευσης, των Σχολείων και των παιδιών και όχι η συνεχής διακίνηση των Εκπαιδευτικών. Ήρθε η ώρα να σκεφτούμε τη μεγάλη σπατάλη στα καύσιμα και στην τζέπη των ανθρώπων.

Γνωρίζει ο κόσμος ότι υπάρχουν Εκπαιδευτικοί κάποιων ειδικοτήτων (π.χ. Ιταλικά, Ρωσσικά, Ισπανικά, Τουρκικά, Θέατρο) που υπηρετούν ταυτόχρονα σε 6 τουλάχιστο Σχολεία από το Παραλίμνι μέχρι την Πάφο;  Διαθέτουν το μισό τουλάχιστο μισθό τους σε καύσιμα και γυρίζουν όλη την Κύπρο με το αυτοκίνητό τους, χωρίς να συνδέονται ούτε με το Σχολείο ούτε με τους μαθητές όλων των Σχολείων στα οποία υπηρετούν;

Για όνομα του Θεού!  Ότι ανόητο συνηθίσαμε, δε σημαίνει ότι δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Ας τολμήσουμε λοιπόν όλοι Υπουργείο Παιδείας, ΕΕΥ, ΟΕΛΜΕΚ να τα αλλάξουμε κι ας δούμε και λίγο την ανθρώπινη διάσταση των πραγμάτων και όχι μόνο τους κανονισμούς. Η οικονομική κρίση που βιώνουμε μας δίνει σήμερα το δικαίωμα. Δε λέμε άλλωστε όλοι μας ότι στις σημερινές συνθήκες επιβάλλεται και η εξοικονόμηση  και η σωστή διαχείριση και η αποφυγή σπατάλης και κυρίως η ανθρώπινη αλληλεγγύη;

Ας το επιχειρήσουμε επιτέλους.

*Διευθυντής Λυκείου Πολεμιδιών

Πρόεδρος Συνδέσμου Ελλήνων

Διευθυντών Μέσης Εκπαίδευσης (ΣΕΔΜΕΚ)




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










84