ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΣΦΕΤΣΟΥ*
Οινοποίηση, Λευκωσία 2014 :Το κρασίν ποιητάρης...
Αέρινα οινοποιήματα, αυθεντική Οινοποίηση: Τα ολόφρεσκα, σαγηνευτικά και εύοσμα οινοποιήματα του λογοτέχνη Παναγιώτη Νικολαΐδη! Η άρτι εκδοθείσα ποιητική του συλλογήμε τίτλο Οινοποίηση αποτελεί έναν ύμνο στο κρασίν τζαι την ποίησην με 66 μεθυστικά χαϊκού.Οινοποίηση, λοιπόν, δεν σημαίνει κάποια βιομηχανία παραγωγής οίνων. Όχι! Εδώ υπάρχει ζωντανός, ένσαρκος ο οίνος. Όχι κάποια θεότητα του οίνου, αλλ’ ο ίδιος ο οίνος. Αυτοπροσώπως: Βρόκκον-βρόκκον, και εκφράζεται ποιητικά. Διά τηςλογοτεχνικής ποιήσεως. Της ποιητικής εκφράσεως. Το κρασίν ποιητάρης...
Υιοθετώντας λειτουργικά την αλάθητη συνταγή του λιτού και πυκνού ποιητικού του λόγου,παντρεύοντας την αφαιρετική φόρμα των χαϊκούμε τη ζεστασιά της κυπριακής διαλέκτου, επιτυγχάνει να συνταιριάσει αρμονικά το παραδοσιακό με το σύγχρονο, το παρελθόν με το παρόν, το παλιό με το εντελώς καινούργιο. Αποδεικνύει στην πράξη πως ένα ποτήρι κρασί αναδύει λυρικά αρώματα, συνομιλεί με τους αιώνες, τρεκλίζει σε ερωτικά παραπατήματα, επικοινωνεί το απόσταγμα της φιλοσοφίας του και μπορεί στάλα στάλανα σε ταξιδέψει σε λεωφόρους ανεξάντλητης ποιητικής έμπνευσης. Με άλλα λόγια, όπως προτείνει ο ίδιος, «πίννε κρασίν να ΄σεις ποίησην».
Και έχουμε σήμερα, περισσότερο από ποτέ, ανάγκη την ποίηση. Στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε η ποιητική δημιουργίαμπορεί να αποτελέσει βάλσαμο ψυχής, ισχυρό αντίδοτο στην καταθλιπτική καταχνιά των παρηκμασμένων ημερών μας. Όπως λέει ο ίδιος ο λογοτέχνης,«η ποίηση και γενικότερα ο πολιτισμός αποτέλεσε διαχρονικά τη μαγική μαγιά, την ηθική βάση του τόπου. Πάνω σε αυτή τη βάση ο λαός έχτισε τη ζωή του και στηρίχτηκε με όλη του τη δύναμη, για να διασώσει την ταυτότητά του, κόντρα στους ισχυρούς ανέμους της ιστορίας. Με αυτή την ηθική και πνευματική βάση αντιστάθηκε στους κατακτητές και διατήρησε το πραγματικό του πρόσωπο, ένα πρόσωπο που δυστυχώς εμείς έχουμε τραγικά απωλέσει. Και ίσως γι’ αυτό πρέπει όλοι σήμερα να αναλογιστούμε ότι η αποκατάσταση και η επαναφορά του αληθινού μας προσώπου, ενός προσώπου που είναι απόλυτα συνυφασμένο με τον πολιτισμό μας, αποτελεί το πρώτιστο βήμα αφενός για αυτογνωσία και αφετέρου για αντίσταση στους κινδύνους και στις απειλές του σήμερα».
Ο Παναγιώτης Νικολαΐδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1974. Σπούδασε φιλολογία και εργάζεται ως μάχιμος εκπαιδευτικός στη Μέση Εκπαίδευση. Ποιήματα, μελέτες και βιβλιοκρισίες του δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά στην Κύπρο και την Ελλάδα. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές Σαν ίαμβος καθρέφτης (Πλανόδιον 2009, συλλογή που τιμήθηκε με το κυπριακό κρατικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου λογοτέχνη) και Ξενιτεύομαι μ’ ένα φωνήεν (Πλανόδιον, 2012).Ο Παναγιώτης Νικολαΐδης διακρίνεται και για τη μεγάλη του αγάπη στη μουσική. Εργάστηκε ως μουσικός σε χώρους με ποιοτική μουσική στην Κύπρο. Τα τελευταία δώδεκα χρόνια ασχολείται συστηματικά με την παραδοσιακή μουσική της Κύπρου, στο πλαίσιο της συνεργασίας του με τον Μιχάλη Ττερλικκά ως μέλος της μουσικής παρέας «Μούσα». Έπαιξε λαούτο στη δισκογραφική έκδοση του Μιχάλη Ττερλικκά "Κυπραία Φωνή – Στ’ αγνάρκα των τζαιρών" - 2002 και "Κυπραία Φωνή – Καλώς ήρταν οι ξένοι μας" - 2008.
*Φιλόλογος
