ΤΗΣ ΔΡΟΣ ΕΛΕΝΗΣ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ
Ίδρωσε κυριολεκτικά ο Πρόεδρος Αναστασιάδης στην διακαναλική συνέντευξη λίγο μετά την υπογραφή του κοινού ανακοινωθέντος της 11ης Φεβρουαρίου για να πείσει τον λαό ότι σε όλα τα αμφιλεγόμενα, ασαφή και αμφίσημα στοιχεία του κοινού ανακοινωθέντος, εκείνο που ισχύει είναι η δική μας θέση, η δική μας ερμηνεία. Δυστυχώς τα γεγονότα διαψεύδουν καθημερινά τούτη την άποψη.
Οι Τούρκοι ακολουθούν την γραμμή που πέτυχαν να καταγράψουν σαφέστατα στο κοινό ανακοινωθέν και η Ελληνική πλευρά όχι μόνο δεν αντιδρά, όχι μόνο δεν αναστέλλει έστω τις συνομιλίες προκειμένου να υποδείξει την παρασπονδία, αλλά αποστέλλει συγχαρητήρια επιστολή στον κύριο Ερτογάν, λαμβάνει μέρος σε δείπνα και συνεχίζει τις συναντήσεις, κάνοντας μάλιστα και αισιόδοξες δηλώσεις για επικείμενη λύση, λες και δεν τρέχει τίποτε. Μερικοί αθεράπευτα Ερτογανικοί συνεχίζουν να λένε ότι ο Ερτογάν είναι καλός, πρέπει να τον εμπιστευόμαστε και πως δεν είπε την τελευταία του λέξη στο Κυπριακό και θα το επιλύσει.
Εντούτοις, η Τουρκία συνεχίζει να δεσμεύει περιοχές της Κυπριακής ΑΟΖ για τις έρευνες του «Μπαρμπαρός» το οποίο συνοδεύεται από φρεγάτες του τουρκικού στόλου, μη λαμβάνοντας υπ όψιν την προειδοποίηση του Προέδρου ότι θα διακόψει τις συνομιλίες αν το ερευνητικό σκάφος πλησιάσει την Κύπρο. Συνεχίζονται οι παράνομες επισκέψεις και απειλητικές δηλώσεις των Ερτογάν και Νταβούτογλου στα κατεχόμενα ενώ ο Έρογλου μιλά για Ελληνική Κατοχή της Κύπρου. Αλωνίζει τον κόσμο ο συνεχώς αναβαθμιζόμενος «ΥΠΕΞ» Ναμί ενώ εργάζεται μονίμως μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ισχυρή τουρκοκυπριακή ομάδα.
Να θυμίσω τις δηλώσεις του κυρίου Μάθιου Κιτ σε εκπομπή του ΡΙΚ, ότι το Ευρωπαϊκό κεκτημένο δεν μπορεί να αποτελεί εμπόδιο στην επίλυση του Κυπριακού, δηλαδή ότι η λύση του Κυπριακού υποχρεωτικά θα αποκλίνει από το κοινοτικό κεκτημένο για να εξυπηρετεί τα τουρκικά συμφέροντα. Να θυμίσω ακόμη την αχρεία «πρόσκληση» Νταβούτογλου στον Σαμαρά να έλθει για τσάι στον νότο και στον βορρά.
Στις δηλώσεις αυτές δεν απάντησε κανείς. Κάποιος θα περίμενε πως είναι η ώρα να εφαρμόσουμε το σχέδιο Β. Αλλά ο Υπουργός Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας ξεκαθάρισε πως δεν έχουμε σχέδιο Β για να μην κατηγορηθούμε ότι δεν επιθυμούμε την λύση του Κυπριακού μέσω του σχεδίου Α, των εξευτελιστικών συνομιλιών δηλαδή. Γνωρίζαμε από την αρχή πόσο μάταιη ήταν η προσπάθεια του Προέδρου Αναστασιάδη να πείσει ότι είναι οι δικές μας θέσεις που ισχύουν και όχι οι τουρκικές, ωστόσο, δεν θελήσαμε να εκφράσουμε θέση για να δώσουμε μιαν ακόμη ευκαιρία στις συνομιλίες.
Παρά τις έντονες επιφυλάξεις μας για το κοινό ανακοινωθέν της 11ης Φεβρουαρίου, δεν είπαμε τίποτα. Τι άλλο βέβαια μπορούσαμε να κάνουμε εκτός από το να εκφράσουμε την άποψή μας. Άλλωστε την διαδικασία την χειρίζεται προσωπικά ο Πρόεδρος. Η Τουρκία εμφανιζόμενη προκλητικά αδιάλλακτη, απαιτεί τα πάντα και προβάλλει παντού τις δικές της θέσεις και προκειμένου να πείσει την διεθνή κοινότητα ότι είναι οι δικές της ερμηνείες που ισχύουν όσον αφορά το κοινό ανακοινωθέν. Επισείει ως δική μας "συγκατάνευση" την έλλειψη οιασδήποτε αντίδρασης. Ανενόχλητη, διεκδικεί «δύο κράτη», δημιουργούμενα εκ του μηδενός, από «τους δύο λαούς». Διεκδικεί επικυριαρχία εφ όλης τη νήσου. Πλήρη κυριαρχία στα κατεχόμενα, συνεταιρισμό στις ελεύθερες περιοχές και στρατηγικό έλεγχο ολόκληρης της Ανατολικής Μεσογείου. Ακόμη και η υπόθεση της Αμμοχώστου, την οποία με βάση τις Συμφωνίες Κορυφής του 1979 η Τουρκία οφείλει να επιστρέψει άνευ όρων, ξεκάθαρα αφαιρείται από τον πλάνο των προσδοκιών της Κυπριακής Κυβέρνησης.
Η Τουρκία εξακολουθεί να επιμένει σε αναγνώριση του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου και σε έλεγχο του λιμανιού της Αμμοχώστου και του φυσικού αερίου. Το πολύ-πολύ οι Τούρκοι να επιτρέψουν σε ΟΗΕδες να μπουν στην πόλη αφού διασφαλίσουν την αναγνώριση του ψευδοκράτους. Το δόγμα της Άγκυρας συνίσταται αυτή την στιγμή στην αναγνώριση από την Κυπριακή Δημοκρατία χωριστής κυριαρχίας στα κατεχόμενα. Εδώ μας οδήγησε η συνεχής υποχωρητικότητα, η ηττοπάθεια, οι συμβιβασμοί. Όποιος διεκδικεί θεωρείται αντίθετος με τη λύση, είναι υπέρ της διχοτόμησης, είναι εθνικιστής.
Εάν δεν υπάρξει αλλαγή μεθοδεύσεων και αν δεν ακολουθηθεί κάποια στρατηγική αποσκοπούσα στην επίτευξη συγκεκριμένου στόχου, τότε θα οδηγηθούμε, είτε σε πλήρες αδιέξοδο, είτε σε λύση που θα εξυπηρετεί αποκλειστικά τα τουρκικά συμφέροντα, «τουρκική» λύση όπως λέγεται. Αλά είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως το μόνο που μπορεί να επιτευχθεί μέσα στις παρούσες συνθήκες είναι η τουρκική λύση, η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία τουρκικών προδιαγραφών, η χειρίστη μορφή διχοτόμησης. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που για την δική μας πλευρά, οι εκθέσεις που αφορούν την Τουρκία και την Κύπρο, κρίνονται ικανοποιητικές μόνο όταν περιέχουν τι μαγικές λέξεις «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία».
Αν δεν τις περιέχουν, τότε και μόνο τότε ένα έγγραφο είναι απαράδεκτο. Με άλλα λόγια, ούτε και αυτή η διαδικασία συνομιλιών, έχει τύχη. Απεναντίας οδηγεί στην εδραίωση των τουρκικών θέσεων, και στην παγίωση της δικής μας παθητικότητας, υποταγής , υποδούλωσης. Αν οδηγήσει σε λύση, αυτή η λύση θα είναι χειρότερη από το σχέδιο Ανάν. Εξέλιξη που θα δικαιώνει τους ένθερμους οπαδούς του σχεδίου Ανάν.
*Ευρωβουλευτής ΔΗΣΥ-ΕΛΚ
