ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ*
Η νέα τάση ή καλύτερα οδηγία προς τα μέλη και φίλους, των γνωστών κύκλων, περιλαμβάνει αισιόδοξες νότες και θετικές εκτιμήσεις για τη νέα σχολική χρονιά που έρχεται. Παράλληλα, κατακεραυνώνονται με κάθε τόνο και ένταση οι μίζεροι που έχουν τα μούτρα να ψελλίσουν απορίες, υπαρκτές αμφιβολίες ή έστω επιφυλάξεις. Δεν λέω, καλή η αισιοδοξία. Ακόμη καλύτερη η ευφορία. Αλλά αυτές καθ΄ αυτές οι έννοιες, μπορούν να σου εξασφαλίσουν κάτι; Ίσως ένα χρονικό διάστημα ηρεμίας. Ίσως μακαριότητα και εφησυχασμό. Κάτι περισσότερο αμφιβάλλω!
Πέρσι τέτοια εποχή, στην Κοφίνου, για τους γνωρίζοντες και παρευρισκόμενους, η νότα θετικής σκέψης και η αισιοδοξία ήταν και πάλι παρούσες. Λίγο η ετσιθελική αποκοπή με τα χέρια της ΠΟΕΔ δεμένα για τη σωτηρία όλων, λίγο η αδυναμία να προβλεφθεί η παγίδα που μπαίναμε και με λάβαρο τις «δεσμεύσεις», από τα πλέον επίσημα χείλη της ΠΟΕΔ, οι θετικές εκτιμήσεις ήταν και πάλι εκεί. Πάλι οι απαισιόδοξοι, οι επιφυλακτικοί που είχαν το θράσος να αμφισβητήσουν ή να προειδοποιήσουν, βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα. Απαίτηση από τα ίδια επίσημα χείλη η πίστη στους χειρισμούς και η πίστη στην οργάνωση. Τα πράγματα αναγνωρίζονταν μεν ως δύσκολα, αλλά οι διεργασίες στο παρασκήνιο και οι δεσμεύσεις ήταν θετικές! Το ίδιο μοτίβο και τοκαλοκαίρι. Όσοι προειδοποιούσαμε, όσοι ζητούσαμε αντίδραση πριν το κακό, χαρακτηριστήκαμε ως κινδυνολόγοι. Η ίδια αισιοδοξία, υπήρχε και μια μέρα πριν την περιβόητη συνάντηση με τον Υπουργό τον Αύγουστο. Εκείνη που κάποια «Μαρία Πέτρου», μας καλούσε να δώσουμε μαζικά το παρόν μας και αν δεν τα καταφέρναμε να παραιτηθούμε! Την ίδια περίοδο υπήρχε και ανάλογη αρθρογραφία, από τα ίδια επίσημα χείλη, για αισιοδοξία και για πλάνο. Υπήρξαν και δεσμεύσεις για αντιδράσεις! Τα αποτελέσματα απ’ εκεί και έπειτα είναι λίγο πολύ γνωστά. Κάποια πράγματα κερδήθηκαν, πολύ περισσότερα χάθηκαν. Γιατί η απόλυση, αν και για κάποιους στην ηγετική πυραμίδα, οι 55 δάσκαλοι δεν απολύθηκαν αλλά απλά μεταφέρθηκαν στις αντικαταστάσεις (!), είναι το χειρότερο που μπορεί να τύχει σε κάποιο! Δυστυχώς η τότε αισιοδοξία κάποιων δεν τους έσωσε. Ούτε τους έδωσε σταθερή εργασία και εισόδημα. Όπως και η ίδια αισιοδοξία, βύθισε κάποιους άλλους με τη μορφή ντόμινο, στην πλήρη ανεργία.
Οπότε, αν η εγρήγορση και η επιφυλακτικότητα είναι κατακριτέα, αν είναι κακό να μελετώνται προσεκτικά οι υπόγειες κινήσεις με εκθέσεις και αξιολογήσεις από παραρτήματα της Τρόικα, αν οι δηλώσεις για νέα τμήματα κάποιους δεν τους ενθουσιάζουν γιατί δεν εξασφαλίζουν τίποτα, αν δεν υπάρχει η βούληση από το Υπουργείο, τότε ναι! Είμαστε μίζεροι και διακατεχόμαστε από αρνητισμό. Προτιμούμε να είμαστε ξύπνιοι και να επαγρυπνούμε. Μας έπιασαν μια φορά στον ύπνο. Θα είναι πραγματικά τραγικό να μας κοιμίσουν και πάλι, ώστε να τρέχουμε προ τετελεσμένων εξελίξεων, που δεν θα έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Έχουμε μάτια και βλέπουμε και εμείς γύρω μας. Και εντός και εκτός Κύπρου. Εντός Κύπρου έγινε ο βιασμός του Κύπριου πολίτη παραβιάζοντας Ευρωπαϊκούς θεσμοθετημένους κανονισμούς, χωρίς να ιδρώσει το αυτί κανενός, ιδιωτικοποιήθηκαν οργανισμοί για τους οποίους υπήρχε προεκλογική δέσμευση για το αντίθετο. Στην Ευρώπη η παιδεία λεηλατήθηκε ποσοτικά και ποιοτικά.
Οπότε από μόνη της η αισιοδοξία ή η απαισιοδοξία είναι απλά λέξεις. Εύηχες ή όχι. Εκείνο που πραγματικά έχει σημασία, είναι η πρόληψη, η εγρήγορση, η ύπαρξη πλάνου για το χειρότερο δυνατό σενάριο και πάνω απ’ όλα η ενότητα. Όλα τα άλλα είναι για δημόσια, συνδικαλιστική κατανάλωση!
*Συμβασιούχος Δάσκαλος
