ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ ΑΦΡΟΔΙΣΗ*
Αγαπητή κυρία Μελκή, σε ευχαριστώ για τις ευχές και τα καλά λόγια για την ΟΜΑΔΑ ΚΥΠΡΟΣ. Έχετε απόλυτο δίκαιο πως πρέπει να εκφράσουμε τους φόβους, τις ανησυχίες, τις αμφιβολίες και τις επιθυμίες μας με αλληλοκατανόηση και σεβασμό μεταξύ μας.
Έχω την γνώμη ότι η έννοια του συμβιβασμού δεν φέρει απαραιτήτως αρνητικό πρόσημο. Αντίθετα, είναι δυνατό να περιλαμβάνει συναινέσεις, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα ουσιαστικές απαιτήσεις του κάθε συνεργαζόμενου μέρους. Προαπαιτούμενο για την επιτυχή εφαρμογή κάθε πλαισίου συναίνεσης είναι η βούληση, πρωτίστως από αυτούς που θα κληθούν να το εφαρμόσουν. Όπως επίσης η στέρεη βάση αυτού του πλαισίου, οι πρόνοιες δηλαδή μιας καλής συμφωνίας, η ποιότητα της ως σύνολο.
Σε κάθε περίπτωση, εδώ και δεκαετίες, οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι και εκφραστές της δικής μας πλευράς, με πρώτους όλους τους Προέδρους της Δημοκρατίας, κατέστησαν ξεκάθαρο πως ο πολιτικός συμβιβασμός μέσω των διαπραγματεύσεων, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, αποτελεί τημοναδική επιλογή μας. Η άλλη επιλογή ξέρουμε όλοι ποια είναι και υποθέτω την απορρίπτετε κι εσείς. Είναι επίσης γεγονός ότι διαχρονικά οι Ελληνοκύπριοι, τόσο δια της ψήφου τους όσο και μέσω δεκάδων ερευνών, επιβεβαιώνουν αυτή την επιλογή. Επειδή αναφερθήκατε, επισημαίνω εν συντομία ότι στις συνομιλίες για την επίλυση του Κυπριακού, συμμετέχουν οι εκπρόσωποι των δυο κοινοτήτων, κανένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν συμμετείχε με την ιδιότητα του ως επικεφαλής του Κράτους. Ακριβώς για να μην υπάρχει εικόνα ή ουσία εξίσωσης.
Ειλικρινά πιστεύω πως το ζήτημα της ασφάλειας, όχι μόνο σε επίπεδο αίσθησης αλλά και στην πράξη, σωστά εμείς οι Ελληνοκύπριοι το θέτουμε ως προτεραιότητα. Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι τα θέματα ασφάλειας δεν μπορούν να τύχουν διεξοδικής συζήτησης, πόσο μάλλον οριστικοποίησης, μόνο στο πλαίσιο των ενδοκυπριακών συνομιλιών. Γι’ αυτό νομίζω πως η δική μας πλευρά πρέπει να καταγράφει και να επικοινωνεί διεθνώς τις ευθύνες που φέρουν και οφείλουν να αναλάβουν τρίτοι, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για παράδειγμα. Πάντως, η παρουσία σήμερα του τουρκικού στρατού στα εδάφη της πατρίδας μας, η κατοχή δηλαδή, δεν δημιουργεί συνθήκες ασφάλειας. Γι’ αυτό μια σωστή λύση είναι αδιανόητο να μην ξεκινά από την αποχώρησή του.
Είναι γεγονός ότι τα 41 χρόνια από το πραξικόπημα και την εισβολή δυστυχώς δημιούργησαν μια απόσταση μεταξύ των νέων γενιών και των κατεχόμενων εδαφών της πατρίδας. Προσωπικά θεωρώ σημαντική επιτυχία, από τις λίγες, της προηγούμενης γενιάς το γεγονός ότι κατάφεραν σε σημαντικό βαθμό να μεταλαμπαδεύσουν την επιθυμία για λύση στους νεότερους. Πάλι προσωπικά, η δική μου επιθυμία για απελευθέρωση της πατρίδας ενισχύθηκε μετά την επίσκεψη μου στην Ακανθού, χωριό καταγωγής του πατέρα μου.
Κλείνοντας, σας ενημερώνω ότι η ΟΜΑΔΑ ΚΥΠΡΟΣ ανακοίνωσε την παρουσία της αυτές τις μέρες με μοναδικό μέσο την εθελοντική δραστηριοποίηση των ιδρυτικών της μελών. Όπως διαπιστώσατε κι εσείς γνωρίζετε μερικά από τα παιδιά, νομίζω στην Κύπρο όλοι γνωρίζουμε όλους, στην ιστοσελίδα μας αναρτήθηκε από την πρώτη στιγμή ο κατάλογος των ονομάτων μας. Εκείνο που αμέσως μετά τη θερινή περίοδο θα κάνουμε είναι να προχωρήσουμε σε μια δημόσια και διαφανή προσπάθεια εξεύρεσης πόρων από πολίτες που θα ήθελαν να βοηθήσουν. Από όσα προγραμματίζουμε να κάνουμε, εκτιμώ ότι θα χρειαστούμε μικρές ατομικές εισφορές από τους χιλιάδες πολίτες που αντιμετώπισαν θετικά την πρώτη μας δημόσια παρουσία. Σας ευχαριστώ για ξανά που μοιράζεστε σκέψεις μαζί μας και με όλους τους επισκέπτες του Paideia-News.
*Μέλος ΟΜΑΔΑ ΚΥΠΡΟΣ
